Chwilowa anomalia. O chorobach współistniejących naszego świata
Tomek Michniewicz

„Chwilowa anomalia. Czyli o chorobach współistniejących naszego świata” Tomasza Michniewicza, to książka szczera do bólu, w której autor bez wstydu, czy wahania, wytyka ludziom – nie tylko polakom, ich największe błędy, wskazuje, co mrozi im krew w żyłach, czego się obawiają i jak reagują w sytuacji zagrożenia.

Anegdota z papierem toaletowym chyba na dobre znalazła swoje miejsce w popkulturze. Z pewnością doczekała się anegdot zarówno słownych, jak i obrazkowych: w sieci krąży historyjka obrazkowa o dinozaurach, które w momencie dostrzeżenia zmierzającego w stronę Ziemi meteorytu pędza po papier toaletowy. I ze wstydem przyznaję: kup uwalam i kupuję go w nadmiarze, choć sama ciągle nie wiem, dlaczego to robię. Chyba tak jak większość osób poszłam „za stadem”).

Autor zagląda ludziom do głów, opisując, oceniając i analizując ich reakcje krok po kroku na światowe zagrożenie, jakim dla świata stał się korona wirus. I żeby nie być w tym momencie gołosłownym przytoczę tytuły kilku rozdziałów: „Dwa miesiące do dnia zero styczeń 2020”, „Miesiąc do dnia zero luty 2020”, „Ostatni tydzień koniec lutego, początek marca”, ”Dzień zero 4 marca”, „Tydzień pierwszy 9-15 marca”.

W każdym takim rozdziale zajmuje się wydarzeniami we wspomnianym wcześniej przedziale czasowym. Opisuje reakcje władz różnych krajów oraz ludzi na coraz bliższe zagrożenie: kto je bagatelizuje, kto uspokaja ludzi, kto zamyka cały kraj w domach itp. A wszystko dużą, pisana na caps lock, pogrubioną czcionką, prawdopodobnie po to, żeby było znacznie lepiej widoczne, niż zwykle. Żeby dało ludziom bardziej do myślenia, zastanowienie się nad tym, co się w ciągu ostatnich dwóch lat wydarzyło na świecie.

Oprócz odliczania do dnia zero, a potem kolejno, miesiąc po miesiącu, opisywania reakcji władz i zwyczajnych ludzi na kolejne doniesienia, są tez rozdziały poświęcone innym rzeczom. Ich tytuły dokładnie nas informują, czego możemy się spodziewać: Panika, Strach, Politycy, Nie Wiedza, Świat w liczbach, Media, Władza, Przyszłość, czy gotowość.

W każdym takim między rozdziale autor skupia się na czym innym. Czasem opisy i relacje są uzupełniane dialogami być może z nie aż tak znanymi osobami, ale na pewno specjalistami w swoich dziedzinach, który odpowiadając na postawione przed nimi pytania, uzupełniają naszą wiedzę, oddzielają prawdę od kłamstwa, plotki od tego, co faktycznie miało miejsce w kraju i na świecie, opisują nieetyczne zachowania polityków: takie jak na przykład urządzanie przyjęcia dla pracowników przez Borysa Johnsona przy Downing Street 10 podczas drugiego lock downu. Można powiedzieć, że nie tylko w Poksce politycy nie przestrzegali ustanowionych przez samych siebie zasad. To było prawie że powszechną regułą na całym świecie.

Wskazuje inne nieetyczne zachowania, kłamstwa, nieuczciwe działania albo nietrafione transakcje mające na celu jedynie wspierać finansowo wybranych ludzi, a nie pomagać zwykłym obywatelom.

Dużo miejsca i uwagi poświęca autor na rozwianie mitów krążących od wielu miesięcy wokół wirusa oraz tego, co wydarzyło się w wiosce Wuhan, skąd się wziął pacjent zero i jak dalej potoczyły się jego losy.

Jednocześnie autor krótko i trafnie komentuje wszystkie podjęte przez polski rząd decyzje; nie tylko dla niego niektóre z nich są niezrozumiałe: zamknięte lasy, czy parki, zakaz jazdy na rowerze,  zabawy na placu zabaw,  zakaz wychodzenia z domu, kompletnie nieprzygotowane, zdalne nauczanie.

Ale jednocześnie autor zwraca uwagę, że w innych krajach sytuacja jest znacznie gorsza, a wymagania jeszcze bardziej komiczne i absurdalne. Niektóre kraje wprowadziły godzinę policyjną, a jej przestrzegania pilnowała mafia.

Jednocześnie martwi go to, co martwi innych ludzi; co się stanie z gospodarka, która nagle tak gwałtownie zahamowała? Na ile miesięcy można ją zawiesić? Co się stanie, jak ludzie i gospodarka nie będą w stanie już wytrzymać?

To trudne pytania i nie ma na nie jasne i jednoznacznej, prostej odpowiedzi. Zawsze, licząc się z cudzym dobrem, podkopujemy to, co wcześniej udało nam się stworzyć. Tysiące, jeśli nie miliony ludzi straciło pracę, zamknięto mnóstwo mniejszych i większych firm, niektóre branże takie jak turystyka, organizacja imprez masowych, czy hotelarstwo, praktycznie całkiem upadły,  w sklepach utworzyły się ogromne kolejki i niektórych rzeczy zaczęło brakować, inni ludzie, wbrew zagrożeniu, pracować musieli, byśmy mieli co jeść.

Świat stanął na głowie, co wielu ludzi przypłaciło zdrowiem zarówno psychicznym (kwarantanna sprawiła, że wiele osób zachorowało na depresję, nerwicę, miało lęki i było przygnębionych) jak i fizycznym (dostanie się do lekarza, zwłaszcza, jeśli nie chorowałeś na covid graniczy z cudem i tak jest do tej pory, a ludzie umierają na schorzenia całkowicie wyleczalne).

Gospodarka jest w ruinie, co może zdrożeć, to drożeje i to w maksymalnym tempie. A ludzi non stop straszy się nowymi odmianami wirusa, liczbą zgonów, brakiem skuteczności szczepionek i przedłużającą się kwarantanną  (aplikacją obowiązkową do zainstalowania w swoim telefonie, o której tak naprawdę nie mamy żadnej wiedzy: co pobiera za dane, co z nimi robi i gdzie je i jak długo przechowuje). Ludzie są już u kresu sił.

Autor dostrzega te wszystkie rzeczy i podziela niepokój zwykłych ludzi, bo domyśla się, podobnie jak oni, że to jeszcze nie koniec. Wirus nie powiedział jeszcze ostatniego słowa, co bardzo dobrze widać w wywiadach, które autor przeprowadza z różnego rodzaju specjalistami.

Relacjonuje nam wydarzenia miesiąc po miesiącu, opisuje to, czego jest świadkiem i wyciąga wnioski.

Na sam koniec, podczas rozmowy z klimatologiem, informuje, że jeśli nie przestaniemy działać na szkodę Ziemi, niedługo będziemy mieć problemy z huraganami, susza, powodziami, trudnym dostępem do energii i wody. Wszystko, w dużym tempie, zmierza dokładnie w tym kierunku.

Nic z tym nie robimy, ponieważ wymagałoby to od władz zejścia z wygodnego stołka i próby zmian, które mogły by doprowadzić do tego, że ostatecznie poseł, czy inny działacz ten stołek utraci. A to się kompletnie ludziom nie opłaca. Tkwią więc wciąż na swoich stanowiskach, wspierając działania, które doprowadzą do zagłady na Ziemi za być może pięćdziesiąt lat, śmiejąc się z młodej dziewczyny, która ma odwagę mówić, co jest złe i jak należy to poprawić.

Autor, zbierając materiały do tej książki i przygotowując wywiady, korzystał z wielu portali i stacji telewizyjnych, zarówno tych wspierających prawą i lewą, stronę, a nawet centrum.  Chciał poznać wszystkie punkty widzenia, by jego relacja była spójna i pełna. By żadnego istotnego i mało istotnego faktu nie przeoczyć.

Jego opracowanie wydaje się być czytelne i rzetelne zarazem, pełne jedynie sprawdzonych informacji, zebrane z całą starannością, z jaką reporterzy powinni zbierać tego typu informacje.

Nie dziwię się; autor jest bardzo cenionym fachowcem w swoim środowisku. Otrzymał wiele nagród, w tym Osobistości roku 2019.

Książka pozwala spojrzeć na to, co się dzieje w całym współczesnym świecie z dystansu i zdrowej, nie naznaczonej żadną wizją końca świata, perspektywy. Wyjaśnia niektóre procesy, zadaje istotne z punktu widzenia czytelnika pytania, poszukuje na nie odpowiedzi, czasem z sukcesem, a czasem nie, przybliża zwykłym ludziom procesy, które trwają w naszym kraju, i nie tylko, od przeszło dwóch lat.

Warto ją przeczytać, żeby wyrobić sobie własne zdanie.

Informacje dodatkowe o Chwilowa anomalia. O chorobach współistniejących naszego świata:

Wydawnictwo: Otwarte
Data wydania: 2020-11-12
Kategoria: Biografie, wspomnienia, listy
ISBN: 9788381350655
Liczba stron: 384
Dodał/a opinię:

Tagi: bóg