Cicha Ręka. Dziesięć elegii.

Kiedy ostatni raz czytaliście elegie? Nie ma co, gatunek to już dość przykurzony (od starożytności ciut zużyty), mimo uniwersalnego charakteru jakoś tak rzadziej się pojawiający. To już sonet chyba i epitafium, z pieśnią pospołu, częściej się przewijają współcześnie. Elegia, tak skupiona na refleksji, przeżywaniu i przemyśliwaniu przemijania i smutku sama się we własną refleksję zapadła, przeżyła i w smutku przemija – od Rilkego sto lat, od innych mu podobnych, co to oglądali się za siebie i nos mieli na kwintę, też już czas jakiś minął. A tu jakiś Słowak z dziesięcioma elegiami w XXI wieku wyskoczył i jeszcze na Słowacji tom ten uznano za najważniejszą książkę poetycką pierwszej dekady trzeciego millenium.

Ivan Štrpka w tomie Cicha Ręka nie tylko odwołuje się do klasyków gatunku, jak wspomniany wcześniej Rilke albo Hölderlin, ale w sposób oryginalny przetwarza elegię na swoje potrzeby, odświeża delikatnie jej garderobę, żeby nie trąciła tak myszką. I udaje się Štrpce (mam nadzieję, że tak się jego nazwisko odmienia) uwspółcześnić elegijne rozważania, nadać im kształt trudniejszy do zdefiniowania od tego klasycznego, ale jednocześnie, w warstwie tematycznej, nie uciekając od tradycji. Poeta przecież o przemijaniu pisze, rozważa oddziaływanie czasu i nasze w nim miejsce; wyrusza w podróż w głąb siebie, przyglądając się pustce - ułudzie życia lalki i metafizycznej głębi ukrytej w kodzie świata, w świetle i cieniu, które nas przenikają.

I jest w tym wszystkim Štrpka nowoczesny i klasyczny zarazem, tak jak jego poezja mimo gęstości ma w sobie coś lekkiego. I pewnie spora w tym zasługa Zbigniewa Macheja, odpowiadającego za polski przekład. I na pewno będę musiał wrócić do tych wierszy, bo dzieje się w nich zbyt wiele i na zbyt wielu poziomach, by poprzestać na jednorazowej lekturze.

Informacje dodatkowe o Cicha Ręka. Dziesięć elegii.:

Wydawnictwo: inne
Data wydania: b.d
Kategoria:
ISBN: 9788374539081
Liczba stron: 60
Dodał/a opinię: Monika Piotrowska-Wegner