Cud grudniowej nocy

Bardzo lubię tak zwaną „literaturę świąteczną” i nie przeszkadza mi w niej kicz, przesłodzone opowieści, wszechobecna miłość i szczęście – po prostu jestem jednym z bożonarodzeniowych wariatów i pojawiające się w sklepach w listopadzie choinki i dekoracje świąteczne wywołują mój uśmiech i rozczulenie – a nie irytację. I dlatego sięgnęłam po „Cud grudniowej nocy” Magdaleny Majcher. Skusił mnie tytuł i okładka, które obiecywały świąteczny nastrój, zapach pierników i rodzinne ciepło. I niby wszystko to w książce się znalazło, ale… No właśnie: niby. Bo tak naprawdę pani Magdalena zafundowała nam huśtawkę nastrojów. Na dodatek w tej huśtawce dominują frustracja, smutek, przygnębienie i fałsz. Chyba dlatego jest mi bardzo trudno ocenić tę książkę.

Zacznę od tego, co mi się spodobało: czyli od pomysłu rodziców dorosłych córek, aby w ten jeden, najcudowniejszy dzień w roku – w Wigilię – po prostu zaszyć się w domu i być tylko dla siebie. Nie przejmować się tym, czy karp będzie smaczny, czy piernik się udał – tylko delektować ciszą, spokojem i własną obecnością. Szkoda, że ten akurat wątek jest najkrótszy i potraktowany trochę po macoszemu. Spodobała mi się też jedna z bohaterek – Kamila. Dziewczyna, która próbuje żyć po swojemu, nie przejmuje się obowiązującymi schematami i nie robi niczego po to, żeby komuś tam zaimponować, czy też dlatego, że tak wypada. I to właśnie jej kibicowałam w tej książce najbardziej.

Teraz o tym, co mi się nie podobało. Przede wszystkim – bohaterki były tak jakoś skonstruowane, że – choć niby zupełnie różne po względem charakterów, to mi się w pewnych momentach myliły… Miałam wrażenie, że są trochę zbyt schematyczne, zbyt… płaskie. Już więcej barw mają ich mężowie czy partnerzy – i to dziwne, bo narracja skupia się na kobietach. Wydarzenia są mocno przewidywalne, i właściwie wszystko jest dość typowe. Mimo że problemy i tragedie, jakie spotykają nasze bohaterki nie są miałkie i bezsensowne, to samym bohaterkom brakuje… sama nie wiem, czego. Jest tutaj typowa matka idealna, która poświęca wszystko, żeby jej dzieci miały doskonałe życie, które doskonale wygląda na Facebooku czy Instagramie; głęboko zraniona dziewczyna z poczuciem, że jest gorsza, która boi się za bardzo kogoś pokochać, żeby nie zostać zranioną; jest ogłuszona bólem po stracie dziecka matka, która pozwoliła, aby jej serce umarło wraz z córką. Są toksyczne relacje i trudne decyzje. Brakuje optymizmu, rodzinnego ciepła, szczerego śmiechu – czyli tego, co obiecuje tytuł i okładka. A potem, po tych wszystkich tragediach, problemach i dramatach, które się rozgrywają, przychodzi Wigilia i wszystko znika jak za dotknięciem czarodziejskiej różdżki. Wtedy nagle maleją problemy i wszyscy są zadowoleni i uśmiechnięci – bo oto przyszły Święta 😊 Wydało mi się to sztuczne – nawet jeśli wziąć pod uwagę, że to literatura świąteczna i tego się oczekuje…

Trudno mi podsumować i jednoznacznie ocenić tę książkę – nie nudziłam się podczas czytania, ale też nie gryzłam paznokci i nie myślałam o tym, co będzie dalej. Nie nastroiłam się świątecznie, nie rozczuliłam nad domowymi pierniczkami, nad zapachem choinki i prezentami prosto z serca. Mam wrażenie, że to jedna z tych historii, o których zapomina się od razu po zamknięciu książki.

Wydaje mi się, że „Cud grudniowej nocy” spodoba się miłośniczkom powieści obyczajowych, jeśli nie będą się zbytnio nastawiać na wszechogarniające poczucie szczęścia bijące z każdej strony. Spodoba się tym, którzy lubią czytać o ludzkich problemach, emocjach, trudnych relacjach, rodzinnych nieporozumieniach i błędach. Ale jeśli ktoś szuka lekkiej, przyjemnej lektury, która wywołuje rozrzewnienie, uśmiech i pozwala poczuć się znowu jak dziecko – to chyba lepiej niech sobie daruje „Cud grudniowej nocy”.

Informacje dodatkowe o Cud grudniowej nocy :

Wydawnictwo: Pascal
Data wydania: 2018-10-31
Kategoria: Romans
ISBN: 9788381033480
Liczba stron: 400
Dodał/a opinię: Joanna Tekieli