Dziewczyna bez skóry
Mads Peder Nordbo

Skandynawska powieść kryminalna w ostatnich latach niezmiennie święci triumfy. Przejmujący do szpiku kości arktyczny wiatr oraz pokryty grubą warstwą śniegu, skuty lodem teren to klimatyczne i bez wątpienia bardzo pożądane tło współczesnych kryminałów. Nic więc dziwnego, że nasz rynek regularnie zalewają powieści uwielbianych przez rzesze czytelników szwedzkich i norweskich autorów. Mimo to wciąż nie mogę się do nich przekonać i uwierzyć, że mogłabym się w nich zakochać. Mads Peder Nordbo i jego powieść również tego nie zmienią.  

Mroźna, mroczna i niepokojąca Grenlandia to idealne tło dla opowieści o mordercy działającym z zimną krwią. Zanurzając się w historię „Dziewczyny bez skóry”, poznajemy kraj, w którym wskaźnik przestępczości, w tym liczba gwałtów, morderstw i samobójstw oraz skala przemocy domowej wobec kobiet jest znacznie większy niż w pozostałych krajach.

„Dziewczyna bez skóry” to kolejna z czytanych przeze mnie w ostatnim czasie powieści, których bohaterem jest prowadzący prywatne śledztwo dziennikarz kryminalny. Podobnie było w thrillerze Christi Daugherty, z tą różnicą, że w „Echu morderstwa” pojawia się postać kobieca. Obie powieści łączy coś jeszcze – wolno rozkręcająca się akcja oraz brak napięcia. Intryga ewidentnie jest ciekawa i chcielibyśmy poznać jej rozwiązanie, ale tempo akcji mogłoby być bardziej dynamiczne i mocniej rozgrzewające ;)

Tym, co wyróżnia kryminał Nordbo na tle innych reprezentantów gatunku, są brutalne, momentami wręcz naturalistyczne opisy krwawych zbrodni, w których autor nie szczędzi nam działających na wyobraźnię szczegółów. Zasadniczo lubię krwawe thrillery i kryminały, nie boję się sięgać po mrożącą krew w żyłach, odważną literaturę, ale dosadność opisów zbrodni zdecydowanie musi być utrzymana w granicach rozsądku i dobrego smaku. Tutaj tego chwilami nieco mi zabrakło. Szczególnie uderzające wydały mi się opisy rozpłatanych, obdartych ze skóry zwłok, których wnętrzności znajdowały się na widoku. Mam bujną wyobraźnię, więc kilkakrotnie Ale jeszcze mocniej wstrząsnęła mną scena polowania na foki.

Na plus zaliczam konstrukcję „Dziewczyny bez skóry”. Prowadzona dwutorowo akcja to mój ulubiony sposób na prezentację powieściowych wydarzeń. Zaletą są także krótkie rozdziały, książkę czyta się szybko, choć oczekiwałam, że jej lektura będzie dla mnie większą przyjemnością. Pojawiający się w powieści wątek molestowania młodzieży udowadnia, że autor nie boi się podejmować trudnych tematów, co bardzo mnie cieszy.  

Obok plusów mamy jednak również minusy. Słabą stroną powieści Nordbo są jej bohaterowie. Matthew i Tupaarnaq to niezbyt zgrany tandem, który nie wzbudza sympatii czytelników. Szczególnie nieprzyjemną postacią wydaje mi się krnąbrna buntowniczka Tupaarnaq.

„Dziewczyna bez skóry” to makabryczny, mrożący krew w żyłach, intrygujący arktyczny kryminał, którego nie nazwałabym może literaturą najwyższych lotów, ale z pewnością jest on w stanie zadowolić miłośników kryminałów, zwłaszcza skandynawskich. Mój zawód prawdopodobnie wynika z tego, że nie czytuję powieści, których akcja osadzona jest w mroźnej Skandynawii. Mimo to potrafię docenić lokalny koloryt, nie mając wątpliwości, że autor jest świetnie zorientowany w obyczajowości Grenlandczyków, co nie powinno nas dziwić, gdy przypomnimy sobie, że od lat mieszka na Grenlandii. Powieść Nordbo nasuwa na myśl oczywiste skojarzenia z „Millenium” Stiega Larssona, ale nie grozi jej raczej powtórzenie sukcesu swojego szwedzkiego kolegi po fachu.

Informacje dodatkowe o Dziewczyna bez skóry:

Wydawnictwo: Burda Książki
Data wydania: 2017-10-11
Kategoria: Kryminał, sensacja, thriller
ISBN: 9788380532953
Liczba stron: 416
Tytuł oryginału: Pigen Uden Hud
Dodał/a opinię: KasiaKatarzyna44