Książka Guadalupe Nettel, „Jedyna córka”, to kolejna odsłona Cyklu z Żurawiem @bo.wiem
To lektura ujmująca prostotą, delikatnością i emocjami, choć dotyka spraw nielekkich i złożonych: kobiecych wyborów, macierzyństwa, społecznych ról, jakie przychodzi nam odgrywać, ale i strat z jakimi niekiedy przychodzi się zmierzyć. Nettel nie ocenia swoich bohaterek, nie umoralnia, nie krytykuje. Nie znajdziemy tu złych wyborów, złych emocji, złych zachowań. Znajdziemy natomiast zrozumienie. To niezwykle ważny głos, jaki zabiera autorka.
Laura podejmuje decyzję, że nie zamierza nigdy mieć dzieci, kiedy jej przyjaciółka Alina, właśnie w macierzyństwie upatruje swoje spełnienie. Doris zmaga się z samotnym rodzicielstwem, problemami wychowawczymi z synem, doświadczeniem depresji. Wydaje się, że te trzy różne bohaterki, nie mogą znaleźć wspólnego języka, jednak ich wzajemne relacje definiują nie poglądy i wartości jakimi się kierują, a wsparcie i wzajemne wrozumienie jakim siebie obdarzają. Przywołany przez autorkę los gołębi wychowujących podrzucone pisklę, stanowi metaforyczny klucz do odczytania tej historii.
To, co urzekło mnie w powieści „Jedyna córka” to autentyczność. Nettel nie koloryzuje, nie ubarwia, nie sięga po tanie chwyty wywołujące wzruszenie. Pokazuje życie w prawdziwym odcieniu szarości, jego radości, smutki i problemy, których zdaje się być więcej. Życie weryfikuje nasze plany. Są rzeczy, których człowiek nie potrafi przewidzieć, są czyny o jakich, nie wie, że jest w stanie dokonać, czy też emocje, które rodzą się nagle i zmieniają nas na zawsze.
„Jedyna córka” wyzwala w czytelniku ( a pewnie zwłaszcza w czytelniczce, bo myślę, że właśnie do nas, kobiet, Nettel kieruje swoje przesłanie) wiele emocji, ale przede wszystkim staje się lekcją zrozumienia drugiego człowieka.
Wydawnictwo: Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego
Data wydania: 2025-04-09
Kategoria: Literatura piękna
ISBN:
Liczba stron: 208
Tytuł oryginału: La hija única
Dodał/a opinię:
julitalatka