To powieść banalna. Nie ma tu nic odkrywczego. Nie ma tu wątków skłaniających do głębokich przemyśleń. Nie ma tu rozbudowanych portretów psychologicznych bohaterów. Nie ma tu wartkiej akcji. Ale…
Jest humor. Jest rozrywka. Jest zabawa. Jest romans. Jest happy end. I jeśli ta książka miała dostarczyć czytelnikowi garść zabawnych sytuacji i zobrazować ścieżki (dość kręte, a więc zupełnie prosto i łagodnie nie było) prowadzące do szczęśliwego zakończenia to swoje zadanie spełniła.
Emily i Ryan. Jak się okazało znali się od lat. Teraz spotkali się w zupełnie innych okolicznościach, w dorosłym już życiu i nie od razu skojarzyli pewną szkolną historię, której byli uczestnikami. Chociaż Emily zajęło to o wiele mniej czasu. Jakie wrażenie zrobili na sobie teraz? Ryan na Emily niezmienne. Cała aż krzyczała: jest boski! A jak Ryan odebrał Emily? W tej atrakcyjnej, naturalnej, pięknej, emanującej wręcz swoją indywidualnością i nieprzeciętnością, uroczej kobiecie nie od razu rozpoznał tę szarą myszkę z czasów szkoły.
Ale nie… nie wpadli od razu w sidła miłości i nie żyli długo i szczęśliwie… Szkopuł w tym, że Emily za dwa miesiące wyjeżdża do Paryża spełniać swoje marzenia. To nie tylko studia, ale też i praktyki marzeń. A Ryan? On swój biznes ma tu. To tu się realizuje i wypełnia kolejne etapy misternie utkanego planu. Ale… Ale serce nie sługa! Jak wybrną z tej sytuacji? Przeczytajcie.
Bohaterami tej książki są nie tylko Emily i Ryan. To też ekscentryczna Lilith. To szalony William i bardzo zachowawczy Bruce. To mało rozgarnięty Steve. To (niby) szalona i wyluzowana Babcia (oj, nie polubiłam jej, a niektóre z jej wypowiedzi uważam wręcz za żenujące). I w pewnym momencie wszyscy oni (jedni świadomie, inni nie) byli uczestnikami akcji zakrojonej na szeroką skalę.
Jeśli szukacie książki lekkiej i zabawnej na wieczorne zaczytanie się, gdy za oknem deszcz i wiatr to sięgnijcie po "Jego babeczkę".
Wydawnictwo: Albatros
Data wydania: 2019-10-30
Kategoria: Obyczajowe
ISBN:
Liczba stron: 256
Tytuł oryginału: His treat
Tłumaczenie: Nora Czarnecka
Dodał/a opinię:
Monika Kurowska
Jak poznałem Hailey? Cóż, dżentelmen nigdy się nie przechwala…Na szczęście ja nie jestem dżentelmenem. Najpierw zapłaciłem za jej wisienki...
Mój szef lubi jasne zasady, jednej z nich nikt nie śmie złamać… Chodzi o jego banana. Poważnie. Facet jest uzależniony od potasu. Oczywiście...