Jestem Julią

Halina Poświatowska jest jedną z moich ulubionych polskich poetek  i gdyby żyła to 9 maja 2015 roku obchodziłaby swoje 80 urodziny. Jej życie jednak potoczyło się inaczej i kilka dni w dzieciństwie spędzonych w zimnej, mokrej piwnicy podczas wyzwalania Częstochowy w styczniu 1945 roku spowodowały, że poważnie zachorowała i doszło do uszkodzenia serca. Od tego momentu wiele czasu spędzała w szpitalach i sanatoriach. Podczas jednego z turnusów poznała Adolfa Ryszarda Poświatowskiego, który został jej mężem. On również miał wadę serca i po dwóch latach pożycia małżeńskiego zmarł, a Halina mając 21 lat została sama.

 ,,Jestem Julią" to tomik przepięknych wierszy Haliny Poświatowskiej o miłości. 

Początkowe wiersze mówią o odkrywaniu kobiecości i poszukiwaniu prawdziwej miłości.

,,mój cień jest kobietą

odkryłam to na ścianie

on się uśmiechał falistością linii

i ptak bioder o zwiniętych skrzydłach

na gałęzi uśmiechu śpiewał..."

Kolejne wiersze są odbiciem przeżywanej miłości do ukochanego.

,,chcę pisać o tobie

twoim imieniem wesprzeć skrzywiony płot

zmarzłą czereśnię

o twoich ustach

składać strofy wygięte

o twoich rzęsach kłamać że ciemne

chcę

wplątać palce w twoje włosy

znaleźć wgłębienie w szyi

gdzie stłumionym szeptem

serce zaprzecza ustom..."

,,z żywych bolesnych gałęzi

uplecione ciało mojego ogrodu

płacze po nocach

przywołując puszystość ptasich skrzydeł..."

***

,,odłamałam gałąź miłości

umarłą pochowałam w ziemi

i spójrz

mój ogród rozkwitł

nie można zabić miłości

jeśli ją w ziemi pogrzebiesz

odrasta..."

Poetka w niezwykły sposób opisuje swoje uczucia, każdy wiersz to cząstka jej duszy i myśli. W kilku wersach potrafiła zawrzeć całą gamę emocji, a jej poezja jest ponadczasowa w swojej wymowie.

Wiersze należy sobie dawkować w ciszy, przy subtelnej muzyce albo na łonie natury.

Kto jeszcze ich nie zna koniecznie powinien poznać:)