Inne wydania:
Niestety często bywa tak,że kontynuacje książek czy filmów są o wiele gorsze od oryginału.Tak jest i w tym przypadku.Nie wzruszyłam się i nie płakałam jak bóbr, a nawet nie bardzo miałam ochotę doczytać do końca, bo z góry było wiadomo co się stanie i jaki będzie finał.Lou zmienia się o 180 stopni i wszystko co podobało mi się w jej postaci znika...Powieści nie ratuje nawet przystojny ratownik Sam.
Na prawdę nie polecam. Lepiej uruchomić wyobraźnię i samemu sobie dopowiedzieć jakie były dalsze losy Lou. Uważam,że autorka również powinna zakończyć opowieść po "Zanim się pojawiłeś".
więcej
Informacje dodatkowe o Kiedy odszedłeś:
Wydawnictwo: Znak
Data wydania: 2016-06-10
Kategoria: Obyczajowe
ISBN:
Liczba stron: 496
Dodał/a opinię:
Anna Iwańska
Kup książkę Kiedy odszedłeś
Sprawdzam ceny dla ciebie ...
Cytaty z książki
Więcej
Więcej cytatów z tej książki
- Naprawdę cię rozkroili, a potem znowu poskładali? - pyta. Głową sięga mi już do piersi. Brakuje mu czterech zębów na przedzie.- Dziadek mówi, że pewnie poskładali cię zupełnie nie tak, jak trzeba. I że Bóg jeden wie, jak my się zorientujemy.
Więcej
REKLAMA
Zobacz także
Inne książki autora
Pod osłoną deszczu
0
Ci, którzy mówią, że słońce przynosi szczęście, nigdy nie tańczyli w deszczu Oczywiście zaczęło padać, a Kate, która dawno temu wyjechała z deszczowej...
Dziewczyna, którą kochałeś
Zobacz wszystkie książki tego autora
0
Nowa powieść autorki bestsellerowych „Zanim się pojawiłeś” i „Kiedy odszedłeś” Ten portret to moja ulubiona rzecz w całym domu...
- Dobry Boże! - Mama zakryła dłonią usta.
Moja siostra zaczęła wypychać Thomasa z pokoju.
- O rany.- powiedziała. - Thomas lepiej szybko stąd znikaj. Bo słowo daję, że jak dziadek dostanie cię w swoje ręce...
- Co? - Tata zmarszczył brwi. - Co się dzieje?
Dziadzio parsknął śmiechem. Podniósł w górę drżący palec. To było wprost zdumiewające. Thomas pokolorował całą twarz taty niebieskim markerem. Oczy wyglądały jak dwie kulki agrestu w morzu kobaltowego błękitu.
- Co?
Głos Thomasa, znikającego w korytarzu, był nabrzmiały poczuciem krzywdy.
- Oglądaliśmy sobie "Avatara"!I on powiedział, że nie ma sprawy, że może być awatarem!
Oczy taty otworzyły się szeroko. Podszedł do lustra nad kominkiem.
Na chwilę zapadła cisza.
- O mój Boże.
- Bernard, nie bierz imienia Pana Boga nadaremno.
-Josie, on mnie całego pokolorował na niebiesko. Wydaje mi się, że mam prawo wziąć imię Pana Boga, na co mi się żywnie podoba. Czy to jest niezmywalny flamaster? Thommo? Czy tego nie da się zmyć?!
Więcej