Inne wydania:
Czasem potrzebujemy choć chwilowego oderwania od rzeczywistości. Tej szarej, nudnej codzienności. Hanks'a z pewnością większość z Was kojarzy z niezwykłych kinowych ról w filmach takich jak chociażby Forrest Gump czy Zielona Mila. Doskonale odnalazł się także jako reżyser, producent czy też scenarzysta. Jednak jak poradził sobie jako pisarz? Czy naprawdę można być zdolnym na tak wielu płaszczyznach?
"Kiedy opowiadam, że widziałem niewidoczną stronę Księżyca, ludzie często mówią: 'Chyba ciemną stronę', jakbym był fanatykiem Dartha Vadera albo Pink Floydów"
Sięgając po tę pozycję nie miałam zielonego pojęcia, czego tak naprawdę mogę się po niej spodziewać. Na co dzień nie czytam tego typu form, dlatego też od razu przyznam, że moje oko przykuła piękna, prosta okładka, no i oczywiście sam autor. Uwielbiam Hanks'a za jego grę aktorską, jednak pisanie? W dodatku opowiadań? Całe szczęście moje obawy rozwiały się już po przeczytaniu pierwszego z nich, a Tom udowodnił, że śmiało można nazwać go człowiekiem renesansu.
Cała pozycja składa się z siedemnastu rozdziałów, a każdy z nich przedstawia całkowicie inną, odrębną historię. Szczerze mówiąc część z nich była dosyć zwyczajna i nie zrobiła na mnie większego wrażenia, jednak były i takie, po których przeczytaniu wciąż odbijały się echem w mojej głowie, i do których z pewnością niejeden raz wrócę. Szczególnie miło wspominam "Wigilię 1953 roku" oraz "Notę o aktorach", które były wręcz genialne.
Główną zaletą tej książki z pewnością są niesamowicie barwni bohaterowie. Tak wyraziści, nieschematyczni, a przy tym po prostu ludzcy. Hanks w niespotykany sposób ukazał cała paletę charakterów, osobowości, na pozór zwyczajnych ludzi, których spotykamy na co dzień, kryjących w sobie niespotykane historie. Przedstawił ich problemy, szeroki bagaż doświadczeń, młodzieńcze, naiwne (albo i nie) marzenia, tęsknoty za tym, co bezpowrotnie przeminęło.
"Gitara. Znasz trzy akordy, zgadza się? Umiesz żonglować. Trzema pomarańczami przez trzy sekundy, co nie? Jeździsz na rolkach. Ktoś w twoim wieku nie jeździ? Nie przewracasz się na nartach, rowerze i deskorolce. Wielkie mi, kurwa, mecyje! Czyś ty tu naprawdę wpisała język migowy?"
A co z samym stylem autora? Tutaj spotkało mnie kolejne zaskoczenie, i szczerze mówiąc byłoby mi ciężko go zdefiniować. Co więcej, momentami miałam wrażenie, że niektóre, tak odmienne od siebie opowiadania, pisane są przez kogoś całkowicie innego, a to tylko utwierdza mnie w tym, że Hanks zrobił kawał dobrej roboty. Natomiast ich częścią wspólną z pewnością były nieprzeciętnie plastyczne opisy, czy to otoczenia, czy postaci, które podczas czytania tworzyły w mojej wyobraźni piękne obrazy, niczym klatki z najlepszych filmów. I jak widać nie potrzeba do tego wielu stron i rozwlekłych wywodów, a jedynie wiedzy, co chce się przelać na papier (i talentu oczywiście). W każdym z rozdziałów przeplata się również w błyskotliwy sposób motyw maszyny, a raczej maszyn, tak różnych od siebie, jak i bohaterowie w nich przedstawieni.
To co ujęło mnie w tej pozycji najbardziej? Zdecydowanie klimat. Momentami melancholijny, skłaniający do głębszych refleksji, ale bywały również momenty i sytuacje, które rozśmieszyły mnie do łez. Nie jest to książka, którą przeczytacie w jeden wieczór (ba, nawet nie w dwa), gdyż najzwyczajniej w świecie będziecie chcieli ją sobie dawkować, by móc dłużej cieszyć się lekturą. Lekturą, której długo nie będziecie mogli zapomnieć, której nie pozwolicie zbyt długo kurzyć się na zapomnianej półce, i zapewne do której niejednokrotnie powrócicie. Gorąco ją Wam polecam!
więcej
Sięgając po tę pozycję nie miałam zielonego pojęcia, czego tak naprawdę mogę się po niej spodziewać. Na co dzień nie czytam tego typu form, dlatego też od razu przyznam, że moje oko przykuła piękna, prosta okładka, no i oczywiście sam autor. Uwielbiam Hanks'a za jego grę aktorską, jednak pisanie? W dodatku opowiadań? Całe szczęście moje obawy rozwiały się już po przeczytaniu pierwszego z nich, a Tom udowodnił, że śmiało można nazwać go człowiekiem renesansu.
Cała pozycja składa się z siedemnastu rozdziałów, a każdy z nich przedstawia całkowicie inną, odrębną historię. Szczerze mówiąc część z nich była dosyć zwyczajna i nie zrobiła na mnie większego wrażenia, jednak były i takie, po których przeczytaniu wciąż odbijały się echem w mojej głowie, i do których z pewnością niejeden raz wrócę. Szczególnie miło wspominam "Wigilię 1953 roku" oraz "Notę o aktorach", które były wręcz genialne.
Główną zaletą tej książki z pewnością są niesamowicie barwni bohaterowie. Tak wyraziści, nieschematyczni, a przy tym po prostu ludzcy. Hanks w niespotykany sposób ukazał cała paletę charakterów, osobowości, na pozór zwyczajnych ludzi, których spotykamy na co dzień, kryjących w sobie niespotykane historie. Przedstawił ich problemy, szeroki bagaż doświadczeń, młodzieńcze, naiwne (albo i nie) marzenia, tęsknoty za tym, co bezpowrotnie przeminęło.
"Gitara. Znasz trzy akordy, zgadza się? Umiesz żonglować. Trzema pomarańczami przez trzy sekundy, co nie? Jeździsz na rolkach. Ktoś w twoim wieku nie jeździ? Nie przewracasz się na nartach, rowerze i deskorolce. Wielkie mi, kurwa, mecyje! Czyś ty tu naprawdę wpisała język migowy?"
A co z samym stylem autora? Tutaj spotkało mnie kolejne zaskoczenie, i szczerze mówiąc byłoby mi ciężko go zdefiniować. Co więcej, momentami miałam wrażenie, że niektóre, tak odmienne od siebie opowiadania, pisane są przez kogoś całkowicie innego, a to tylko utwierdza mnie w tym, że Hanks zrobił kawał dobrej roboty. Natomiast ich częścią wspólną z pewnością były nieprzeciętnie plastyczne opisy, czy to otoczenia, czy postaci, które podczas czytania tworzyły w mojej wyobraźni piękne obrazy, niczym klatki z najlepszych filmów. I jak widać nie potrzeba do tego wielu stron i rozwlekłych wywodów, a jedynie wiedzy, co chce się przelać na papier (i talentu oczywiście). W każdym z rozdziałów przeplata się również w błyskotliwy sposób motyw maszyny, a raczej maszyn, tak różnych od siebie, jak i bohaterowie w nich przedstawieni.
To co ujęło mnie w tej pozycji najbardziej? Zdecydowanie klimat. Momentami melancholijny, skłaniający do głębszych refleksji, ale bywały również momenty i sytuacje, które rozśmieszyły mnie do łez. Nie jest to książka, którą przeczytacie w jeden wieczór (ba, nawet nie w dwa), gdyż najzwyczajniej w świecie będziecie chcieli ją sobie dawkować, by móc dłużej cieszyć się lekturą. Lekturą, której długo nie będziecie mogli zapomnieć, której nie pozwolicie zbyt długo kurzyć się na zapomnianej półce, i zapewne do której niejednokrotnie powrócicie. Gorąco ją Wam polecam!
Informacje dodatkowe o Kolekcja nietypowych zdarzeń:
Wydawnictwo: Wielka Litera
Data wydania: 2017-10-25
Kategoria: Literatura piękna
ISBN:
Liczba stron: 400
Tytuł oryginału: Uncommon Type
Dodał/a opinię:
verreads
Kup książkę Kolekcja nietypowych zdarzeń
Sprawdzam ceny dla ciebie ...
Cytaty z książki
REKLAMA
Zobacz także
Inne książki autora
Arcydzieło
Zobacz wszystkie książki tego autora
0
Pierwsza powieść Toma Hanksa. Arcydzieło Błyskotliwa, przewrotna, wzruszająca i pełna ironii historia o powstawaniu filmu o superbohaterach. ...
