Księga wieszczb

Każda rodzina posiada mniejsze lub większe sekrety, posługuje się tajnym kodem, zrozumiałym tylko jej członkom. Erika Swyler w swoim debiucie nakreśliła portret niezwykłej rodziny, która komunikuje się m.in. poprzez karty Tarota, a familijne tajemnice są tak mroczne, że potrzeba nie lada odwagi, by wyjść im naprzeciw.

Pewnego dnia samotny bibliotekarz z Nepawset dostaje dziwną przesyłkę – dziennik cyrkowy Hermeliusa Peabody’ego. Simon dostrzega w książce nazwisko swojej babki, co prowokuje go do poszukiwań związku woluminu z historią swojej familii. Coraz bardziej stara księga i pojawiające się w niej osoby intrygują mężczyznę. Przywodzą także wspomnienia matki i innych kobiet z rodziny, które również należały do cyrkowych trup. Simon odkrywa niebezpieczne zależności i dość niepokojące zbiegi okoliczności. Jednym z nich jest data – 24 lipca – kiedy to topią się kobiety z jego rodu. Sprawa jest o tyle niezwykła, że wszystkie one to doskonałe pływaczki, występujące jako syreny w crykowych przedstawieniach. W połowie lipca wraca do domu Enola, siostra Simona. Dziewczyna zachowuje się dość podejrzanie, coraz bardziej przypominając matkę tuż przed jej odejściem. Simon musi się pospieszyć, by odkryć wszelkie tajemnice i zdążyć uratować siostrę przed dwudziestym czwartym…

„Księga wieszczb” to przede wszystkim magiczna książka o sile ludzkiej determinacji, więzach rodzinnych i miłości. Jednym torem (pierwszoosobowa relacja) podąża historia Simona, dla którego kluczową sprawą jest zbadanie księgi i dotarcie do cennych informacji o swojej rodzinie. Obserwujemy też życie osobiste mężczyzny, zdominowane przez dojmującą samotność, którą bohater próbuje przełamać spotykając się z Alice, koleżanką z pracy i córką przyjaciela rodziny, sąsiada Franka. Drugim torem (nieco baśniowa gawęda) biegnie utrzymana w specyficznym klimacie tajemnicy i pewnego niepokoju opowieść o losach cyrkowej trupy H. Peabody’ego. Jak można przypuszczać – oba wątki ściśle się ze sobą łączą, a obserwowanie zacieśniania się tych historii sprawia naprawdę wiele przyjemności.

U Swyler dużą rolę grają szczegóły. Autorka wybrała kilka przedmiotów oraz zdarzeń i nadała im funkcję symboli, stale przewijających się przez fabułę. Pozwoliła czytelnikom wspólnie z bohaterami odkrywać ich znaczenia. Wyjątkowa atmosfera obu opowieści sprawia, że z bijącym sercem przekręcamy kartki, by jak najszybciej dowiedzieć się, jak potoczą się losy postaci, ale z drugiej odczuwamy coraz większy żal, że zbliżamy się już do finału.

W „Księdze wieszczb” w oryginalny sposób autorka pyta o rolę przeznaczenia, wpływu człowieka na swój (i innych) los. Czy naszym życiem rządzi przypadek i czy uzasadniona jest wiara w klątwy? Fascynujące jest też samo dochodzenie bohaterów do formułowania tych pytań. Swyler utkała intrygującą sieć tajemnic i powiązań rodzinnych, wykreowała postaci, które jakby zeszły z kart Tarota i przejęły ich symbolikę, pokazała skomplikowane relacje międzyludzkie oraz  wielką siłę, jaka drzemie w każdym z nas.