Marzyciel
Laini Taylor

MARZENIA SIĘ SPEŁNIAJĄ

Zaświadczyć o tym może niejaki Lazlo Strange.  Kim jest? Sam o sobie mówi, że nikim. Każdy jednak jest kimś, a więc Lazlo jest przede wszystkim sierotą, niechcianym i zapomnianym odpryskiem wojny. Jest bibliotekarzem miłującym książki do tego stopnia, że ma krzywy nos; złamała mu go spadająca z górnej półki księga z baśniami. Teoretycznie Lazlo nie ma nic, poza krzywym nosem i szarą kapotą na grzbiecie. Praktycznie jednak jest bogaty – ma marzenia. Największe, najpiękniejsze i najbardziej przez niego hołubione dotyczy pewnego miasta. Miasta za rozległą pustynią, o którym od dwustu lat nikt nie słyszał. Dziwna sprawa: było i znikło. Nikt o nim nie mówi, nikt o nim nie pamięta. Nawet nazwa miasta zatarła się w ludzkiej pamięci; ci, którzy je pamiętają, zwą je Szloch, bo zostawia na języku smak łez. Lazlo marzy, że kiedyś zobaczy je na własne oczy, że rozwiąże wszystkie tajemnice miasta o słonym smaku.  Jak wiadomo marzenia się spełniają. Ale nie zawsze tak, jak byśmy chcieli. Lazlo zobaczy Szloch, ale to nie będzie miasto z jego snów, chociaż tajemnic na pewno mu nie zabraknie…

Dziesięć razy zastanawiałam się, czy ja w ogóle chcę tę książkę przeczytać. Ma piękną okładkę, jedną z najładniejszych jakie miałam w rękach, ale przecież okładka to nie cała książka! Wydawało mi się, że z pewnych historii się wyrasta, że takie opowieści już przecież znam, że co nowego można napisać… Okazuje się, że się nie wyrasta i że można wymyślić coś nowego. Wielkie brawa dla Laini Taylor, autorki „Marzyciela. Stranger the dreamer”. Nie wiem, czy to ja dawno nie czytałam podobnych historii, czy też faktycznie autorka wniosła do zużytego już kanonu nową jakość. Faktem jest, że mi się bardzo spodobało . „Marzyciel” – jak sama nazwa wskazuje – jest opowieścią starą jak świat: o człowieku, którzy sobie wymarzył i spełnił przygodę, potwory, miłość, przyjaźń i heroizm. To wszystko tu jest. Są marzenia, które wymagają poświęcenia,  jest trudna miłość, są wyzwania, zagadki i ich rozwiązania. Naprawdę, nic nowego pod słońcem. Więc skąd ten zachwyt? Ano stąd, że Laini Taylor ma niebywały talent do słowa. Ona nie pisze, ona maluje słowami bajkę; bajkę we wszystkich istniejących odcieniach niebieskiego. Jej język jest piękny, bajkowy, magiczny (no dobrze, nie wiem na ile to talent autorki, a na ile tłumacza, Bartosza Czartoryskiego, któremu wielkie brawa za to tłumaczenie się należą).  

„Marzyciel” to taka bajka- niebajka. W bajce każdy ma swoją rolę do odegrania: bohater jest dobry, a czarny charakter jest zły do szpiku kości. U Taylor te granice się rozmywają; nikt nie jest do końca ani dobry, ani zły. Miłość i nienawiść splatają się ze sobą w warkocz i nie sposób je od siebie oddzielić. Nic nie jest czarne albo białe (no dobra, jest niebieskie…). Historia, która wydaje się być tylko jedna, zmienia się w zależności od tego, kto ją opowiada. To, co widzimy zależy od tego, kim jesteśmy, a to, co pamiętamy od tego, kto nam opowiadał i co. Wszystko jest otoczone mgiełką magii, opowieść przypomina sen, a sen opowieść. Sama historia skrzy się jak skrzydełka złotej ćmy z okładki…

Po przeczytaniu książki Taylor na języku nie zostaje posmak łez, ale sama historia zostaje z czytającym jak sen, którego nie chciało się zapomnieć o poranku i który usilnie staramy się przypomnieć stojąc w zatłoczonym autobusie.  To dobra historia: spójna, logiczna, wciągająca, a czego więcej chcieć od ciekawych  książek? Tym razem okładka nie obiecuje , że będzie cudnie, a my jeszcze przed ostatnią stroną poczujemy się nabici w butelkę. Tym razem okładka obiecuje migotliwe cuda i te cuda dostajemy. Z nawiązką. Jak ja lubię takie pozytywne rozczarowania…

Za możliwość przeczytania książki przed jej premierą dziękuję portalowi Czytam pierwszy.

Informacje dodatkowe o Marzyciel:

Wydawnictwo: Sine Qua Non
Data wydania: 2018-03-14
Kategoria: Fantasy/SF
ISBN: 9788381290791
Liczba stron: 512
Tytuł oryginału: Strange The Dreamer
Język oryginału: Angielski
Tłumaczenie: Bartosz Czartoryski
Dodał/a opinię: Renata Kazik