Mgławica Andromedy

Sięgnęłam po "Mgławicę Andromedy" naiwnie sądząc, że przeżyję przygodę podobną do tych, które serwował nam mistrz Lem, choćby w "Obłoku Magellana". Być może gdyby nie narzucające się skojarzenie z tą ostatnią pozycją, moje rozczarowanie nie byłoby aż tak wielkie. Niestety lektura tej książki nie była przygodą, a jedynie udręką. Nie sposób odmówić autorowi ścisłej naukowej wiedzy, którą torpeduje czytelnika na każdej stronie. Stara się przekazać ją w sposób dosyć przystępny, ale jest to jedyna zaleta, której można się doszukać. Fabuła powieści jest nieskomplikowana, nieciekawa i bardzo kiepsko opowiedziana. Mimo wysiłków pisarza, nie udało mu się stworzyć żadnej dramaturgii. Prowadzi akcję dość chaotycznie i bez polotu. Bohaterowie powieści zdają się być papierowymi wycinankami, stworzonymi na dodatek na podstawie tego samego szablonu. Wszyscy są wprost idealnie piękni, mądrzy, wykształceni z nieskazitelnym charakterem i wzniosłymi pobudkami. Relacje damsko-męskie są tak powierzchowne i nierealne, że aż trudno uwierzyć, iż napisał to tak znamienity pisarz. Być może wielbicielom bardzo naukowego science-fiction wykłady teoretyczne Jefremowa, zawarte w książce, zrekompensują ubogą stronę powieściową. Mnie to nie wystarczyło.

Informacje dodatkowe o Mgławica Andromedy:

Wydawnictwo: Iskry
Data wydania: 1965 (data przybliżona)
Kategoria: Fantasy/SF
ISBN: b.d.
Liczba stron: 280
Dodał/a opinię: Ewelina Jastrząb