Michał Koterski. To już moje ostatnie życie

Biografia „Michał Koterski. To już moje ostatnie życie” autorstwa Beaty Nowickiej i Michała Koterskiego to książka, która próbuje być brutalnie szczera, głęboka i wzruszająca – i momentami rzeczywiście taka jest. Niestety, równie często grzęźnie w banałach, powtórzeniach i braku dystansu do opowiadanej historii.

Zamysł tej książki – przedstawienie dramatycznej walki aktora z wieloletnim uzależnieniem – jest ambitny. Koterski nie kryje niczego: opisuje narkotyki, alkohol, toksyczne relacje, nieudane terapie i kolejne wpadki. Nie ma tu cukrowania. Autorzy rzucają czytelnika w sam środek brudu, zagubienia i chaosu. Początkowo to działa. Szczerość Koterskiego, jego chropowaty język i świadomość własnych błędów budzą empatię. Ale z czasem szczerość zamienia się w monotonię. Kolejne terapie, kolejne upadki, kolejne „przebudzenia” – wszystko zaczyna brzmieć podobnie. Zamiast pogłębiać refleksję, książka kręci się w kółko.

Rozczarowuje także forma. Choć to rozmowa rzeki, momentami odnosi się wrażenie, że Beata Nowicka zbyt łatwo pozwala Koterskiemu dominować narrację, nie zadając trudniejszych pytań. Czegoś tu brakuje – może konfrontacji, może chłodniejszego spojrzenia z zewnątrz, które pomogłoby ująć jego życie w szerszym kontekście. Mamy raczej nieprzerwany monolog człowieka, który szuka sensu w chaosie, ale nie zawsze potrafi ten sens przekazać czytelnikowi.

Wątki religijne i duchowe, choć dla Koterskiego kluczowe, przedstawione są bardzo jednostronnie. Często sprowadzają się do stwierdzeń typu „Bóg mi pomógł”, bez głębszego rozwinięcia. Momentami brzmi to jak mechanicznie powtarzana mantra, a nie efekt autentycznego wglądu. W tym sensie duchowość w książce bywa płytka i nieprzekonująca, choć zapewne szczera.

Wartym odnotowania plusem jest ukazanie rodzinnych uwarunkowań i wpływu dziedziczonych schematów – Koterski szczerze mówi o relacji z ojcem, słynnym reżyserem Markiem Koterskim, i o własnej odpowiedzialności jako ojca Fryderyka. To właśnie w tych fragmentach – kiedy mówi nie o sobie, lecz o innych – książka nabiera autentycznej głębi.

„To już moje ostatnie życie” to książka bolesna, ale nierówna. Choć ma potencjał poruszającego świadectwa, gubi go w chaosie, powtórzeniach i zbyt dużej pobłażliwości wobec własnej narracji. Michał Koterski to z pewnością postać barwna i pełna sprzeczności, ale jego historia aż prosiła się o lepszą redakcję i mniej bezkrytyczne podejście.

To książka dla ciekawych Koterskiego, dla tych, którzy szukają świadectwa o uzależnieniu, ale z ograniczonymi oczekiwaniami literackimi. Prawdziwa – tak. Ale czy w pełni potrzebna? Tu można mieć wątpliwości.

Informacje dodatkowe o Michał Koterski. To już moje ostatnie życie:

Wydawnictwo: Znak
Data wydania: 2023-04-12
Kategoria: Biografie, wspomnienia, listy
ISBN: 9788324065363
Liczba stron: 368
Język oryginału: polski
Dodał/a opinię: Beata Zielonka

Tagi: wspomnienia