Morderstwo ma motyw
Francis Duncan

Każde morderstwo powinno mieć logiczne uzasadnienie. Każdy morderca powinien mieć powód, dla którego targnął się na czyjeś życie. Motyw szczególnie istotny jest w literaturze detektywistycznej, gdy czytający podczas lektury razem ze śledczym prowadzącym dochodzenie próbuje rozwikłać zagadkę śmierci jednego z bohaterów. Mordecai Tremaine, nieco ekscentryczny bohater powieści Francisa Duncana, jest podobnego zdania. Trafia więc w sam środek przedstawienia i dostaje rolę tego, który ma doprowadzić mordercę przed oblicze sprawiedliwości. Czy mu się to uda?

Czytałam już jedną książkę Francisa Duncana. Nie zachwyciła mnie, ale rzadko skreślam pisarzy po pierwszym nieudanym podejściu. To byłoby po prostu niesprawiedliwe. Gdy więc dowiedziałam się o planowanym wydaniu innej powieści Duncana, nie zastanawiałam się długo. Postanowiłam dać autorowi drugą szansę. Czy udało mu się ją wykorzystać? Przekonajcie się. 

Nim w grudniu siadłam do lektury powieści „Morderstwo na święta”, byłam pewna, że książka Francisa Duncana, pierwszy raz opublikowana w Wielkiej Brytanii w 1949 roku, idealnie trafi w mój czytelniczy gust. Uwielbiam przecież Agathę Christie. To od jej znakomitych powieści rozpoczęła się moja wielka miłość do literatury detektywistycznej. Początkowo wybierałam głównie te z powieści Brytyjki, w których występowała panna Marple, poczciwa staruszka posiadająca dość nietypowe hobby polegające na tropieniu morderców, później jednak większą sympatią zaczęłam darzyć małego Belga i to tytuły z Poirotem w roli głównej wybierałam chętniej.

Nic więc dziwnego, że gdy w zapowiedziach wydawnictwa Zysk i S-ka dojrzałam klasykę brytyjskiego kryminału, nie wahałam się ani chwili. Zapowiadała się prawdziwa kryminalna uczta, której wypatrywałam z entuzjazmem. Szybko się jednak okazało, że moje oczekiwania były zbyt wysokie i książka Duncana nie będzie w stanie ich spełnić. Autor ujął mnie wprawdzie umiejętnością odtworzenia doskonałego klimatu angielskiej posiadłości, ale inne elementy zawiodły. Jego powieść w teorii miała wszystkie cechy dobrego klasycznego kryminału. Brakowało tylko jednego – napięcia. Czyli tego, co najważniejsze. Mozolne tempo akcji i nadmiar występujących w powieści postaci też nie działały na jej korzyść. Po skończonej lekturze odczuwałam niedosyt i zmęczenie licznymi próbami nadążenia za wszystkimi bohaterami. Zbyt często niektóre postaci mi się myliły. Nie mogłam spamiętać, kto jest kim i jaką odgrywa rolę.

Decydując się na lekturę powieści „Morderstwo ma motyw”, wiedziałam już, czego mogę się spodziewać. Byłam ciekawa, jak udała się Duncunowi druga odsłona serii z detektywem amatorem w roli głównej. Otrzymawszy książkę, zerknęłam na stronę redakcyjną i odkryłam, że „Morderstwo ma motyw” ukazało się dwa lata wcześniej, a zatem w 1947 roku! Rzadko zdarza mi się obcować z literaturą popularną sprzed tak wielu lat. Tym bardziej byłam ciekawa efektu. Po kilku pierwszych rozdziałach stwierdziłam, że choć fabuła zapowiada się intrygująco, to jednak nie potrafię się wczuć w przedstawioną historię. Znów mamy masę bohaterów, których łatwo pomylić, znów Tremaine snuje się po okolicy, próbując wyciągnąć z każdego tyle, ile się da, znów akcja toczy się w ślimaczym tempie. Przynajmniej tym razem nie musimy długo czekać na pierwsze morderstwo. Pierwsze, bo oczywiście będzie ich więcej, co uważam za duży plus. Wspólnie z Mordecaiem i jego przyjacielem ze Scotland Yardu próbujemy rozwikłać zagadkę, która tylko na pozór wydaje się łatwa do rozwiązania. Fałszywe tropy, kłamstwa i wzajemne oskarżenia mieszkańców Dalmering tylko utrudniają sprawę, a morderca nadal jest na wolności.

„Morderstwo ma motyw” to klasyczny kryminał w angielskim stylu, który – choć znacznie odbiega od twórczości słynnej królowej kryminału – ma swój urok. Miłośnicy literatury detektywistycznej w najbardziej klasycznym wydaniu mogą być zadowoleni.

Informacje dodatkowe o Morderstwo ma motyw:

Wydawnictwo: Zysk i S-ka
Data wydania: 2019-05-20
Kategoria: Kryminał, sensacja, thriller
ISBN: 9788381166393
Liczba stron: 312
Dodał/a opinię: KasiaKatarzyna44