Szanowna autorko!
Wiem, że listy powinno pisać się na papierze, najlepiej odpowiednim piórem (nie może być za ostre ani za tępe). Niestety brak znajomości Twojego adresu znacznie pokrzyżował mi szyki, dlatego muszę posiłkować się listem elektronicznym.
Chciałabym z góry zaznaczyć, że niestety lektura Twojej najnowszej książki "Nadzieje i marzenia" sprawiła mi dużą trudność i wnioskuję o wyraźną informacje na okładce, że czytanie jej w środkach komunikacji miejskiej powinno odbywać się na własną odpowiedzialność. Nie można tak czytelnika zostawiać z historią, która albo wywołuje lekko szalony uśmiech na twarzy, albo zmusza do powstrzymywania łez. Jestem pewna, że współpasażerowie podróżny uznali mnie za osobę nie do końca poczytalną.
Historia, która miała być zwieńczeniem cyklu o Malowniczym, zamykać wątki Magdy, Michała, Leontyny i pozostałych mieszkańców miasteczka uświadomiła mi, że choć twierdziłam wcześniej, że nie mam nic przeciwko zmianie Twojego kierunku pisania, to jednak żal mi opuszczać znajome, sympatyczne postacie, które należą do osób znających Józefa.
Jednocześnie wątek osadzony w XIX wieku uświadomił mi, że każda kolejna książka Twojego autorstwa będzie pochłaniana w ten sam sposób, jak poprzednie - z ogromnym entuzjazmem, dużą ilością uśmiechu, wieloma chwilami wzruszeń oraz niepewnością jak pokierujesz swoimi bohaterami (a może to oni pokierują Tobą?).
Musze podziękować Ci za niezapomniany fragment oświadczyn. Myślałam, że nic mnie już w tej historii nie zaskoczy, ale kiedy zaczęłam czytać min. o psie i kominku zrobiło mi się radośnie na duszy, myślę, że w tym momencie miałam jednocześnie uśmiech na twarzy i łzy w oczach. Dobrze, że pan z którym podróżowałam litościwie zapadł w tym czasie w drzemkę. Bardzo się cieszę, że użyłaś tego wątku, choć może nie powinnam się dziwić, bo wiem, że jestem wielką fanką twórczości kanadyjskiej pisarki.
Twój styl poznałam już w poprzednich książkach, i choć stale go udoskonalasz to w każdej z historii jest coś takiego, że łatwo poznać że wychodzi spod Twojej ręki. Tym razem wywołałaś burzę we współczesnej historii co spowodowało eksplozję emocji w moim sercu i głowie. Ciesze się, że postawiłaś bohaterów przed taką próbą.
Wątek historyczny mnie zachwycił. Osławiony już przez Ciebie "Dziad" to przecież tylko jedna z wielu postaci, wśród których ciężko określić, kto zajmuje pierwsze miejsce. Wspaniały XIX-wieczny dwór, kwestie związane z odzyskaniem niepodległości i powstaniem, a także różne wątki, które odnajdują się we współczesności - ta historia zawładnęła moim sercem i nie trzeba mi nic więcej.
Parę słów konstruktywnej krytyki być może nie sprawi Ci przykrości. Wydaje mi się, że przeplatanie wątków współczesnych i historycznych sprawiłoby, że lektura sprawiłaby jeszcze więcej przyjemności.
Madziu, dziękuję Ci za tę książkę. Mam nadzieję, że będzie mi dane poznać kolejne stworzone przez Ciebie historie, jak również uzupełnić tytuły, które na chwile obecną nadal są dla mnie niedostępne.
Twoja wielka fanka
Magdalena
Informacje dodatkowe o Nadzieje i marzenia:
Wydawnictwo: Znak
Data wydania: 2016-06-01
Kategoria: Obyczajowe
ISBN:
Liczba stron: 436
Dodał/a opinię:
Magdalena Barwińska
POLECANA RECENZJA
NADZIEJE I MARZENIA
Kiedy wszystko układa się za dobrze, to znak, że trzeba uważać. Wszystko może runąć, nim zdążymy się zorientować. A wydaje się, że w życiu Madeleine nastąpiła wreszcie harmonia. Wkrótce ma wyjść za mąż za ukochanego Michała, co pomoże im w procesie adopcji trójki dzieciaków. Księgarnia w Malowniczym rozwija się całkiem nieźle, stając się swoistym miejscem spotkań czytelników i wymiany lokalnych wiadomości. Magda podświadomie czuje jednak, że coś jest nie w porządku. Zbliża się jej ślub, ale Michał zdaje się coraz bardziej oddalać. Do tego kobieta dostaje list z francuskiej kancelarii, że dal...
więcej
Kup książkę Nadzieje i marzenia
Sprawdzam ceny dla ciebie ...
Cytaty z książki
REKLAMA
Zobacz także
Inne książki autora
Ty albo żadna
0
Nad domem babki Adeli gromadzą się czarne chmury. To pewnie sprawka nietoperza, którego pojawienie się zawsze zwiastuje kłopoty. Halina, do tej pory przez...
Antolka
Zobacz wszystkie książki tego autora
0
Niektórzy mówią, że gdy życie rzuca ci kłody pod nogi, zawsze możesz otworzyć tartak. Antolka właśnie tego musiała się nauczyć. Nigdy nie...
Leci bocian leci,
głośno dziobem kłapie,
uciekaj dziewczyno,
bo za dupsko złapie.
Więcej