Nie wiem, gdzie jestem

Freya spada z mostu prosto na głowę Nathaniela. Harun rusza im z pomocą. Po groźnie wyglądającym wypadku postanawiają spędzić ze sobą resztę dnia. Podświadomie wymyślając dziesiątki pretekstów nie chcą się rozstawać, fundując tym sobie błyskawiczną psychoterapię. Ma ona odmienić na zawsze ich światopogląd i umocnić ich charaktery.

Głównymi atutami książki są bohaterowie i niezwykle płynna fabuła. Freya, Harun i Nathaniel są typami odmiennych, ale bardzo autentycznych osób, którzy z niemałym bagażem doświadczeń wchodzą w dorosłość. Odrzucenie, brak poczucia bezpieczeństwa, wygórowane oczekiwania rodziców, uczucie nieodwracalnej straty, samotność. To tylko niektóre rzeczy, z jakimi musza się borykać. I prawdopodobnie właśnie to spaja ich ze sobą. Cała trójka nosi maski, nikt tak naprawdę ich nie zna. Są tym na tyle zmęczeni, że nie mają już siły odgrywać swoich ról kolejny raz. Stawiają wszystko na jedną kartę i pokazują nowym znajomym prawdziwych siebie.

Autorka przeprowadziła bardzo fajną, nienachalną, nieobciążającą analizę psychologiczną poszczególnych postaci. Rozłożyła na czynniki pierwsze trzy osoby, trzy problemy i postarała się odnaleźć trzy rozwiązania. Zrobiła to w sposób naprawdę wciągający. Czasami zabawnie, czasami wzruszająco, ale przez cały czas tajemniczo. Przez bardzo długo nie wiadomo jaki jest powód tragedii, jaki będzie następny krok danej postaci i czy da radę nieść konsekwencje. Choć książka jest dosyć krótka, to nad fabułą wisi woalka tajemnicy do rozwikłania, która opada dopiero długo po połowie.

Choć można gdybać, domyślać się zakończenia, zawsze pozostaje druga furtka, w której okazuje się, że nie mieliśmy racji. Zakończenie nie przypadnie każdemu do gustu. Jest dosyć specyficzne, bo po prostu tuż po kulminacyjnej scenie wszystko urywa się gwałtownie. Z jednej strony rozumiem taki zabieg i przeważnie nawet go lubię, ale z drugiej byłam strasznie zawiedziona. Poznałam najintymniejsze sekrety trzech osób, zaangażowałam się w ich losy, po czym zostałam odcięta od tego jak uda im się wszystko ułożyć na nowo.

Zdecydowanie najsłabszym elementem opowieści jest wątek romantyczny z lekkim zabarwieniem erotycznym. Przez cały czas miałam wrażenie, że jest typową zapchajdziurą, zanim przejdziemy do konkretów. No i biorąc pod
uwagę, że para znała się od kilku godzin postęp tej znajomości był zdecydowanie za szybki i w efekcie kompletnie nieromantyczny.

Informacje dodatkowe o Nie wiem, gdzie jestem:

Wydawnictwo: Prószyński i S-ka
Data wydania: 2019-06-04
Kategoria: Obyczajowe
ISBN: 978-83-8169-091-1
Liczba stron: 336
Tytuł oryginału: I Have Lost My Way
Tłumaczenie: Michał Juszkiewicz
Dodał/a opinię: KanapaLiteracka

Tagi: obyczajowe