Obsesja
Katarzyna Berenika Miszczuk

Katarzynę Berenikę Miszczuk znałam do tej pory tylko z serii „Kwiat paproci”, która bardzo mi się podobała. Sięgnęłam więc po kryminał w Jej wydaniu, bo uznałam, że skoro tamta seria udała się tak świetnie, to mój ulubiony gatunek tym bardziej powinien mnie zainteresować. Niestety – tak się nie stało. Nie podobało mi się i chwilami się nudziłam i wnerwiałam.

Ale zacznę od pozytywów – bo nie jest tak, że książka jest tragiczna. Nie jest. Na pewno znajdzie się wiele osób, którym bardzo się spodoba. Zresztą jest częścią serii, więc musi mieć zwolenników, bo nie powstałyby chyba kolejne części, gdyby była klapą. Dla mnie za dużo było po prostu takich rzeczy, które mnie strasznie denerwują i zniechęcają – i to wpłynęło na cały obraz.

Na plus na pewno lekki, prosty styl pisania. Poza tym książka zawiera wiele smaczków ze szpitalnego życia – Autorka jest lekarką, więc wszystko brzmi wiarygodnie i dostatecznie absurdalnie, żeby mieć pewność, ż ukazuje prawdziwy obraz polskiej służby zdrowia 😉 To chyba najmocniejsza strona tej historii, która podobała mi się najbardziej, chociaż wyjaśnianie czytelnikom czym jest wenflon albo SOR sugeruje, że Autorka nie do końca wierzy w naszą inteligencję…

Duży plus (i ostatni, niestety) za miejsce akcji i opisy szpitala. Ten mrok szpitalnej piwnicy mi się spodobał, zakamarki, ciemne korytarze, ten nastrój naprawdę robi wrażenie. Szkoda, że jego potencjał nie został w pełni wykorzystany, choć właśnie sceny rozgrywające się w szpitalu mają największą dawkę dramatyzmu i grozy.

A teraz o minusach.  

Bohaterka – psycholożka Asia – strasznie mnie denerwowała z tym swoim polowaniem na męża i narzekaniem na emancypację, która zmusiła ją do pracy, zamiast pozwolić leżeć i pachnieć. Trudno mi uwierzyć, że ktoś z takimi poglądami poszedł na studia medyczne… A przy tym jest tak infantylna, że aż wstyd. Myśli i zachowanie w stylu nastoletniej panienki, pierwszy raz na randce z chłopakiem… I jeszcze do tego dochodzi reakcja mężczyzn na tę bohaterkę – absolutnie wszyscy tracą głowy i padają jej do stóp, gotowi natychmiast otoczyć damę opieką i wesprzeć silnym ramieniem. O rany…

Przeczytałam do końca, choć nie wciągnęła mnie ta historia i sporo rzeczy mnie tam raziło – jak choćby to, że kobiety opisywane są tak, że wiem, jaki która ma biust i nogi, ale już niekoniecznie – kolor włosów czy imię… Seksizm zawsze mnie razi – a tutaj wypływał prawie z każdej strony, plus stereotyp, że przystojny lekarz sypia prawie z każdą pielęgniarką ze szpitala i oczywiście one wszystkie tylko czekają na jakikolwiek znak z jego strony.

Zakończenie mnie rozczarowało, bo od dłuższego czasu spodziewałam się właśnie takiego obrotu spraw i miałam nadzieję, że autorka nas zaskoczy – a tu nie. Prościutko do rozwiązania…

Żałuję, że sięgnęłam po tę książkę, bo zepsułam sobie obraz autorki. Zauważyłam, że są kolejne części – ale ja na pewno za nie podziękuję. Książkę odkładam – i zapominam.

Komu ta powieść może się spodobać? Osobom, które lubią, jak w kryminałach na pierwszy plan wysuwa się życie uczuciowe bohaterów. Miłośnikom obyczajówek – bo dla mnie to była obyczajówka z domieszką sensacji.

Podsumowując: wielkie rozczarowanie po serii „Kwiat paproci”.

Informacje dodatkowe o Obsesja :

Wydawnictwo: W.A.B.
Data wydania: 2017-10-11
Kategoria: Kryminał, sensacja, thriller
ISBN: 9788328046344
Liczba stron: 416
Język oryginału: Polski
Dodał/a opinię: Joanna Tekieli