Odkąd cię nie ma
Morgan Matson

http://tysiac-zyc-czytelnika.blogspot.com/2016/03/70-odkad-cie-nie-ma-morgan-matson.html Sięgnęłam po tą powieść głównie wiedziona wspaniałą okładką i wciągającym opisem. Wcześniej czytałam także Lato drugiej szansy tejże autorki i musiałam przyznać, że mi się podobało. Tym razem nie zostałam aż tak bardzo zachwycona. Po pierwsze: książka opowiada o poszukiwaniu zaginionej przyjaciółki. Emily została całkowicie wystawiona przez Sloane, która nawet nie raczyła poinformować swej przyjaciółki o tym, że wyjeżdża. Bohaterka znajduje jednak tajemniczą listę. Czternaście czynności, które powinna wykonać w trakcie wakacji. Dziewczyna jest zdruzgotana zniknięciem i dlatego postanawia, że wykona zadania, ponieważ tylko w ten sposób ma chociaż nikłą szansę na odnalezienie swoją najlepszą przyjaciółkę. Poza tym i tak nie ma żadnych planów na spędzenie czasu wolnego. Tak zaczyna się wspaniała historia, pełna tajemnic, lecz opowiadająca o znaczeniu prawdziwej przyjaźni. A teraz chciałabym się was zapytać, czy już po moim krótkim opisie udało wam się znaleźć prawdopodobieństwo do wspaniałej książki pana Greena - Papierowych Miast? Jeżeli tak, to gratuluję. Ja musiałam przeczytać całą książkę nim zrozumiałam, że jest niczym fanfiction lub też najnowsza książka pani Stephanie Mayer. Różnic oczywiście jest dużo. Nie jest to przekopiowana książka. Jednak sądzę, że wszystkie główne wątki zostały trochę zapożyczone z powyższej pozycji. Poszukiwanie przyjaciela, tajemnice, zagadki, zadania, a nawet jeden drobny szczegół jakim się okazał fakt, że Sloane pisze nieregularnie stosując zasadę drukowanych liter. Oczywiście takich rzeczy było więcej, jednak ta jedna na prawdę rzuciła mi się w oczy. Ponieważ tak na prawdę opisując Margo Spiegelman po prostu trzeba to zauważyć. Jeżeli jednak nie brać pod uwagę powyższego argumentu - muszę przyznać, że książka, a przynajmniej pierwsza połowa powieści, mi się podobała. Jest lekka, przyjemna w czytaniu, a także zabawna. Lecz gdy przechodzimy do tej drugiej części nagle z kapelusza można wyciągnąć tyyyle minusów, że nawet nie jestem pewna, czy mi się chce je wszystkie wypisywać. Po pierwsze zmienia się tam diametralnie zachowanie głównych bohaterów, którzy z miłych wesołków przechodzą w myślących tylko o sobie draniów. Jest to związane z głównym wątkiem, jednak na prawdę ciężko mi zrozumieć jak w ogóle można tak postąpić. Gdy ktoś staje się moim przyjacielem nigdy nie postąpiłabym w sposób, w którym po jednym złym zdaniu odwracam się od niego. Przynajmniej wysłuchałabym o co mu dokładnie chodzi. Okej, streściłam złą połowę. Teraz nadszedł czas na tą, która mi się podobała. Przede wszystkim sama lista mnie urzekła. Jest to zbiór zadań, które są pod natężeniem różnego stopnia szaleństwa. Jedne są łatwe do wykonania: "Zniszcz coś", ale za to niektórych praktycznie nie dało się wykonać z punktu widzenia bohaterki: "Wykąp się nago". Najlepszy przyjaciel to osoba, która zna przynajmniej większość naszych tajemnic. Nic dziwnego więc, że na liście znajdują się rzeczy, które są postrachem bohaterki. Ja sama chciałabym, aby ktoś kiedyś kazał mi wykonać coś podobnego, jednak nie wiem, czy dałabym radę. Mimo wszystko chciałabym spróbować. Kolejnym argumentem za pierwszą połową jest fakt, że bohaterowie bardzo często pokonywali swoje słabości, a także zaciekawił mnie sposób w jaki to robili. Starano się ich pokazać z dobrej, wesołej strony, a to sprawiło, że czytało się z uśmiechem na ustach. Następną zaletą może być to, że w książce znajdziemy 14 playlist z piosenkami. Niestety nie są związane z treścią sposobem "słuchanie podczas czytania", więc są trochę beznadziejne, ale zawsze to jakaś nowa muzyka do odsłuchania. Jednak gdy kończyły się zadania na liście zaczynały się schematy i zawiewało nudą. Nadal chciałam czytać oraz nie potrafiłam się oderwać, jednak to już nie było to samo. Zwrot akcji nadszedł zbyt późno, gdy już wyczerpano mnie ciągłymi powtórkami. Zakończenie nie zdziwiło mnie, ani też nie zaciekawiło. Jest to odbicie Papierowych Miast, tyle że wszystko jest na opak. Gdy to zrozumiałam w mig domyśliłam się zakończenia, lecz mimo tego nadal mi się bardzo podobało. Okładka wywołała wiele poruszeń. Wedle komentatorów dziewczyna na okładce wygląda jak Kristin Stewart [dla osób, które tak jak ja nie kojarzą aktorów: Bella ze Zmierzchu]. Okej, zgodzę się, że modelka ją przypomina. Ma tak samo ciemne włosy, podobną twarz i - co stało się charakterystyczne dla tej aktorki - rozchylone usta. Tylko na logikę. Dziewczyna wygląda na prawdę pięknie i bardzo podoba mi się na okładce. Więc skąd te "hejty"? Na prawdę nie wiem. Dam 5/10 tylko przez podobieństwo i schematyczność. Niewykluczone, że wam się ta książka spodoba. Szczególnie jeżeli nie czytaliście Papierowych Miast. Jest to na prawdę ciepła i ciekawa książka. Tylko w tej drugiej połowie zaczęło się psuć ;) Na zachęcenie cytat: "- Mężczyzna z parasolem nie widzi zachodu słońca - powiedziałam cicho. - Wszystkie fontanny w Rzymie zwrócone są na północ. Kiedy postanowiłyśmy to zrobić, Frank nauczył nas paru szpiegowskich szyfrów, ale kompletnie już zapomniałam, co oznaczają i podejrzewałam, że Dawn również i teraz używamy ich tylko dlatego, że to dobra zabawa. - Jenga - wyszeptałam."

Informacje dodatkowe o Odkąd cię nie ma:

Wydawnictwo: Jaguar
Data wydania: 2016-01-27
Kategoria: Dla młodzieży
ISBN: 9788376864006
Liczba stron: 384
Dodał/a opinię: Tysiąc Żyć Czytelnika