Ogród wiecznej wiosny

W "Ogródzie wiecznej wiosny" autorstwa Cristiny Lopez Barrio od pierwszej strony widać, że jest to powieść o kobietach , dla kobiet. 

Bohaterkami powieści są kobiety z rodu Laguna. Ród Laguna jest rodziną przeklętą, skazaną na wieczne potępienie ze strony sąsiadów oraz losu. Fabuła rozpoczyna się w momencie, gdy w lesie piękna Clara Laguna poznaje andaluzyjskiego, młodego myśliwego. Między młodymi rozkwita miłość o niewyobrażalnej sile rażenia. I choć dziewczyna zdaję sobie sprawę, że owo uczucie jest z góry skazane na porażkę , brnie w nie, dalej.  Clara Laguna pochodzi z rodu, który boryka się z piętnem klątwa, która polega na tym , że rodzina składa się tylko i wyłącznie z kobiet. Mężczyźni przewijają się przed domostwo rodu wyłącznie w celach prokreacyjnych. Każda kobieta nosząca nazwisko Laguna zostaje samotną matką, wyłącznie córki, a miłość kwitnie w ich sercach tylko raz, by już nigdy się nie powrócić.

Clara łudzi się, że w jej przypadku będzie zupełnie inaczej. Lecz myśliwy dowiedziawszy się, że dziewczyna spodziewa się dziecka, zaczyna rozumieć, że córka czarownicy, analfabetka, pochodząca z nizin społecznych nigdy nie będzie pasowała do jego arystokratycznego pochodzenia. Odchodzi, obiecując , że wróci, lecz nie dotrzymuje danego Clarze słowa. Na pociechę zostawia jej dom znajdujący się w obszernym ogrodzie. Clara wpływem urażonej dumy i rozpaczy po nieszczerym kochanku postanawia się zemścić i na nim i na sąsiadkach, które traktują ją z pogardą. Czerwony Dom staje się ekskluzywnym burdelem. To w tym domu przychodzi na świat córka Clary- Manuela. A następnie kolejne pokolenia kobiet: Oltavio, Margarita......

 

Każde kolejne bohaterki to kobiety zbrukane opinią społecznego wyrzutka. Co drugie pokolenie, rodzi się kobieta z rodu Laguna o nadzwyczajnej, niespodziewanej urodzie, by mącić umysły mężczyzn pożądaniem nie do poskromienia. To ci mężczyźni  skazują kobiety na potępieńczą, nieokiełznaną miłość, która prowadzi tylko do kolejnej ciąży i splotu niefortunnych zdarzeń, które niosą śmierć, rozpacz i żal. 

I mogło, by się wydawać, że nieszczęście, które regularnie nawiedzają Czerwony Dom, jak i żniwo śmierci powinno kobiety ze sobą związać , zacieśniać więzy między nimi. Jednak rzeczywistość jest bardziej prozaiczna. Między kobietami można wyróżnić całą paletę uczuć, emocji i traumatycznych poczynań.

Miłość, która przeradza się w nienawiść powoduje, ze każda z bohaterek ma inne cele, marzenia. A pośród nimi tuła się wspomnienie ducha Clary Laguny...

Tłem całej fabuły jest ogród, okalający Czerwony Dom. To jego opisy nadają charakter całej opowieści. Ogród , który mimowolnie stał się światkiem, narodzin miłości, nienawiści, wielkiej namiętności, śmierci, bólu, ale i narodzin nowego życia. Ogród, który wbrew naturze zawsze kwitnie, a stokrotki, które okalają ścieżkę są symbolem tego domu. Ogród tajemniczy, przepełniony magią, zapachem śmierci. Ogród, którzy zaprasza , ale i jednocześnie przeraża.

 

Cristina Lopez Barrio stworzyła barwną wielopokoleniową powieść. I choć wątek klątwy jest jeden, to każda z bohaterek charakteryzuje się innym temperamentem, złożoną osobowością i barwnym usposobieniem. Książkę czyta się z wielkim zainteresowaniem, choć mam pewno "ale". Rozwlekłe opisy poczynań bohaterek, ogrodu i rozkładanie wydarzeń na czynniki proste bywały męczące. Wynika to z faktu, że ja lubię liczne dialogi, które w mojej ocenie nadają bieg akcji. Tu jest ich dużo mniej, aniżeli licznych opisów.

 

Jednakże nie przeszkadzają one w odbiorze lektury, gdyż autorka równoważy je poprzez zastosowanie dynamicznej, płynnej narracji.

 

Dlatego jeśli szukasz lektury o ciekawych jednostkach, rodzinie, sagi, miłości, nienawiści, zawiedzionych nadziejach, niespełnionych oczekiwań, żalu, gniewie, to ta powieść jest idealna. Jest jeszcze jeden powód, dla którego warto sięgnąć po tę lekturę. Jest nim odpowiedź na pytanie "czy narodzi się dziecko, dzięki której klątwa zostanie zniesiona". Zostawiam was w słodkiej niewiedzy.