Pamiętnik
Nicholas Sparks

Dzisiejszą recenzje zacznę od przestrogi: NAWET NIE PRÓBUJCIE ZACZYNAĆ CZYTAĆ TEJ KSIĄŻKI!!!

Czemu? O tym dalej.

W domu opieki przebywa mężczyzna, który codziennie odwiedza pewną pensjonariuszkę, chorą na chorobę Alzheimera. Mężczyzna-Noah Calhoun, dzień w dzień czyta kobiecie, która choć tego nie pamięta, jest jego żoną, pamiętnik. Pamiętnik jest spisaną historią ich wielkiej miłości i przeżyć, tych radosnych, ale i tych dramatycznych....

Noah jest młodym chłopakiem, pochodzącym z rodziny robotniczej. Jest rok 1932, Karolina Południowa i tu Noah spotyka młodziutką  Allie Nelson, bogatą dziewczynę, która spędza tu tylko wakacje. Od słowa do słowa młodzi zakochują się w sobie opętańczo i gdy nadchodzi moment rozłąki przyrzekają sobie wieczną miłość, pamięć i listy. Noah dotrzymuje obietnicy i piszę listy do Allie, pełne żaru, namiętności i gorących wyznań. NIestety nie otrzymuje żadnej odpowiedzi.

Rozczarowany, ze złamanym sercem, z pustką postanawia zaciągnąć się do wojska. Po powrocie do domu kupuje i remontuje wspaniałą starą posiadłość, a jego zdjęcia ukazuje się w gazecie. Dostrzega ją Allie i choć minęły lata od ich ostatniego spotkania, działa pod wpływem impulsu i wraca do miasteczka, by choć na chwilę zobaczyć Noah. Allie jest zaręczona i staje przed wyborem między bogactwem, oczekiwaniami rodziców, lojalnością, a miłością, która nie umarła....

Autorem "Pamiętnika" jest ceniony, i uwielbiany przez czytelników Nicholas Sparks. "Pamiętnik" jest moją drugą lekturą autora. Pierwsza, o której przeczytacie już wkrótce wypadła tak sobie w porównaniu z dzisiejszą, recenzowaną pozycją.

Na wstępie ostrzegałam, byście nie zaczynali czytać tej powieści. I jeszcze raz ośmielę się ją powtórzyć. 

"Pamiętnik" to książka, która zabiera czas. Kradnie go niepostrzeżenie. Urzeka kombinacją słów, które wzruszają, emanują żarem miłości, nostalgią ,a miejscami smutkiem.

Ja zaczęłam ją czytać nad ranem i nie odłożyłam, póki nie skończyłam. Piękna, niepowtarzalna opowieść. Każda z nas, ale każdy z nas chciałby przeżyć taką historię. Bo cóż jest piękniejszego od uczucia, które nie gaśnie, nie umiera, nie znika pod naporem przeciwności, ale i trwa do samego końca...