Pani komisarz nie czuje się w klubie jak w raju
Georges Flipo

Niestety "Pani komisarz nie czuje się w klubie jak w raju"

Powieść Georgesa Flipo to druga część kryminalnego cyklu z przymrużeniem oka. Czego tym razem dowiemy się o pani komisarz?

Komisarz Viviane Lancier z III Wydziału Kryminalnego Policji w Paryżu zostaje przydzielone nowe śledztwo. Tym razem musi polecieć na Rodos, by w wakacyjnym Rajskim Klubie rozwikłać zagadkę śmierci szefa wioski, zwanego Kingiem. Problem w tym, że prezesem tego przybytku jest wysoko postawionym obywatelem Francji. Z tego powodu śledztwo musi być prowadzone w tajemnicy przez grecką policją, by uniknąć skandalu.

Pani komisarz musi więc przybyć tam incognito, nie jako policjantka, tylko scenarzystka gromadząca materiały do filmu. A towarzyszyć ma jej porucznik Augustine Monot, z którym mają udawać parę. Jednak, nic nie idzie po jej myśli, a na miejscu okazuje się, że to dopiero początek jej zmartwień. Wkrótce zaczynają ginąć kolejne osoby... Czy mimo trudności uda jej się rozwiązać zagadkę?

Panią komisarz miałam już okazję poznać w poprzedniej części - "Pani komisarz nie znosi poezji". Ta dobiegająca czterdziestki kobieta budzi mieszane uczucia. Z jednej strony jej sposób bycia jest irytujący, z drugiej - zabawny. A mimo to wprost nie sposób jej nie lubić. Do tej pory dowiedziałam się, że nie lubi ona młodych ludzi, sędziów, paryskiego życia, a także Francji. A teraz okazuje się, że źle czuje się w klubach.

W dodatku uwielbia strofować swoich podwładnych i czerpie z tego niemałą satysfakcję. Może to dlatego, że wciąż trafiają się jej niedoświadczeni policjanci? Najpierw Augustine Monot, który bardziej niż na prowadzeniu śledztwa znał się na literaturze. A teraz Willy Cruyff, który bardziej zna się na sporcie?

"Pani komisarz nie czuje się w klubie jak w raju" jest dobrze napisaną powieść kryminalna, okraszoną humorem. Jednak jest go zdecydowanie mniej niż w pierwszej części, nad czym trochę ubolewam. Choć zdarzają się zabawne scenki, przy których trudno zachować powagę. Jak choćby w tych fragmentach, stanowiących wymianę zdań Viviane z Willym:

- King ostrzega Turka, że zabije kota, jeśli znów go zobaczy w wiosce. Potem logicznie akcja i reakcja: King wiesza Syksyza, a żeby pomścić zwierzę, Turek wiesza Kinga. Pif! Paf!
Zaległa przerażająca cisza, którą wreszcie przerwała Viviane:
- Brawo! Znakomite dochodzenie. Porucznik Willy Cruyff znalazł winnego; możemy wracać do Paryża. Napisze pan raport dla Wszechmocnego, nie zapominając o końcowym pif! paf!

- (...) Jeden z nich wszedł na drabinę, żeby przymocować sznur. Potem po cichutku wyszli i hop!
- Brawo poruczniku! Dochodzenie robi postępy. Poprzednio było pif, paf!, a teraz jest hop!

Rajski Klub na Rodos to miejsce pełne kontrastów. Ludzie tworzą zamkniętą społeczność, więc wydawać by się mogło, że się dobrze znają. A mimo to nie pada ani jedno imię. Oprócz żony Kinga - Irene, nazywanej Reine (królowa). Goście nazywani są Kochasiami, zaś animatorzy - kokosiami, a animatorki kikami. Dodatkowo, King, aby ich odróżnić, wprowadził pseudonimy odpowiadające funkcjom swoich pracowników, np. Anim to kokoś od animacji, Strzykawka - pielęgniarka, a Rondel - kucharz. Są jeszcze, o zgrozo, hejtytami (bo King wołał na nich hej, ty tam!). Moim zdaniem autor trochę przesadził z przedstawieniem relacji między pracownikami. Jeszcze mogę zrozumieć, że szef może nie pamiętać imion swoich podwładnych, ale oni powinni zwracać się do siebie po imieniu. Jakoś sobie tego nie wyobrażam w rzeczywistości. A może autorowi chodziło o  groteskowy efekt?

Powieść czyta się szybko z uwagi na lekki i zabawny język. Autor umiejętnie buduje napięcie, wprowadzając nagłe zwroty akcji oraz dozując informacje istotne dla sprawy. Dzięki temu trudno domyślić się zakończenia, które jest zaskakujące i trochę kontrowersyjne. Autor po raz kolejny udowodnił, że można wymyślić misterną intrygę z przymrużeniem oka. Polecam tę książkę miłośnikom powieści kryminalnych z dozą humoru.

Informacje dodatkowe o Pani komisarz nie czuje się w klubie jak w raju :

Wydawnictwo: Noir sur Blanc
Data wydania: 2014-01-30
Kategoria: Kryminał, sensacja, thriller
ISBN: 9788373924635
Liczba stron: 330
Dodał/a opinię: Noelka