Pani Noc
Cassandra Clare

Kim jest Cassandra Clare chyba mówić nie muszę, gdyż znają ją już wszyscy. Zasłynęła na całym świecie dzięki serii o Nocnych Łowcach, którą pokochały miliony. Clare po krótkiej przerwie przybywa do nas z nowym cyklem „Mroczne intrygi” będącym kontynuacją bestsellerowej serii „Dary Anioła”. Cykl ten rozpoczyna książka „Pani Noc”, w której autorka przenosi nas z szarego Nowego Jorku do słonecznego Los Angeles, gdzie poznany waleczną Emmę Carstairs oraz jej utalentowanego parabatai, Juliana Blackthorna. Dwójkę młodych Nocnych Łowców, którym los nie szczędził cierpienia.

„Czasem nadzieja to jedyne, co ci zostaje.” [1]

Najpierw były „Dary Anioła”, później „Mechaniczne maszyny”. Dwa cykle, które jako jeszcze nastoletnia dziewczyna uwielbiałam. Szeptem przyznam nawet, że „podkochiwałam” się w idealnym Jace’sie. Jednak od tego czasu minęło już sporo lat, zdążyłam dawno dorosnąć, a temat przewodni książek Cassandry Clare ciągle pozostał taki sam. „Mroczne intrygi” to już trzeci z rzędu cykl o walecznych Nefelin jej autorstwa. Aż ciśnie się na usta pytanie, czy autorka nie potrafi opuścić tego magicznego świata? A może po prostu zaczął liczyć się dla niej wyłącznie zysk? Patrząc na spadający poziom książek oraz powtarzające się schematy, osobiście skłaniałabym się do tego drugiego…

Do samej książki ciągle mam mieszane uczucia. Autorka na początku poświeciła naprawdę sporo miejsca na przypomnienie faktów z „Darów Anioła”. Sprawiło to, że początek stał się nudy, a o prawdziwej akcji tak naprawdę można dopiero mówić po przebrnięciu przez pierwsze dwieście pięćdziesiąt stron. Zapewne był to zamierzony zabieg, mający na celu przybliżyć ważne wydarzenia z „Darów Anioła” nowym czytelnikom. Niestety powstał z tego jeden wielki spoiler.
Książką jest przepełniona zbyt długimi i zbędnymi opisami, często powtarzającymi się po kilka razy. Dla przykładu, niezliczoną ilość razy wspominane było, że w oczach Marka widać „dzikie Polowanie, swobodę, wolność, noc”. Czytając to po raz któryś z rzędu miałam ochotę rzucić tą książką o ścianę. Gdyby nie fakt, że nie była ona moja, pewnie zrobiłabym to.
Nie można jednak ciągle narzekać, bo „Lady Midnight” ma także swoje plusy. Kiedy akcja w końcu się rozpocznie i nie przysłaniają jej mdłe, niekończące się przemyślenia bohaterów to można uznać ją nawet za wciągającą. A zakończenie przedstawione w epilogu wręcz zachęca do sięgnięcia po kolejny tom.

Niewątpliwie plusem tej książki jest okładka, która okazała się być po prostu cudowna! Mroczna, intrygująca oraz co najważniejsze związana z fabułą. Widać, że nareszcie ktoś przyłożył się do tego. Czego nie można powiedzieć o okładkach wcześniejszych serii o Nefelin.

„Widzimy ten sam świat, a jednak postrzegamy go zupełnie inaczej.” [2]

Podsumowując „Pani Noc” jest średnią książką. Po przebrnięciu przez pierwsze dwieście pięćdziesiąt stron staje nawet całkiem przyjemna i wciągająca. Jeśli jednak liczycie, że będzie to coś nowego, muszę was rozczarować. Ponieważ przeczytacie jeszcze raz tą samą historię tylko tym razem w odwróconych rolach. 

Aleksandra

[1], [2] Cytaty pochodzące z książki „Pani Noc” autorstwa Cassandry Clare.

Informacje dodatkowe o Pani Noc:

Wydawnictwo: Mag
Data wydania: 2016-03-30
Kategoria: Fantasy/SF
ISBN: 9788374806404
Liczba stron: 832
Tytuł oryginału: Lady Midnight
Język oryginału: angielski
Tłumaczenie: Wojciech Szypuła, Małgorzata Strzelec
Dodał/a opinię: Aleksandra Piasna