Płacz wilka
Ewa Formella

 Wraz z XXI stuleciem wkroczyliśmy w czasy bardzo specyficzne dla literatury. Oto bowiem  jesteśmy naocznymi świadkami tego istnego fenomenu, iż liczba czytających  niemalże dorównuje liczbie osób piszących książki. Dziś książki tworzy w zasadzie każdy, począwszy od  zawodowych pisarzy, poprzez aktorów, polityków, instruktorów fitness, a na blogerach skończywszy. Niestety liczba autorów nie przedkłada się na jakość współczesnej literatury polskiej, która krótko mówiąc, w wielu swoich "segmentach", kuleje. Nie sztuką jest bowiem zapisać kilkaset stron tekstem, z którego nie wynika nic interesującego, odkrywczego, pouczającego czy chociażby szczerego..Na szczęście wciąż są jeszcze tacy autorzy, który potrafią na kartach swych opowieści opowiadać o życiu i świecie w sposób mądry, piękny i pasjonujący..I choć korci Mnie,  by odnośnie tych nielicznych autorów użyć tutaj określenia "zagrożony gatunek", to jednak postaram się zachować tę niewielką dozę optymizmu wywodzącą się z tego przekonania,  iż dopóki na półki polskich księgarń trafiają dzieła takich pisarzy,  jak autorka przedmiotu niniejszej recenzji, to dobra literatura wciąż ma szansę na przetrwanie. Z wielką przyjemnością mogę przedstawić zatem tę autorkę i jej znakomitą powieść, czyli Ewę Formellę i "Płacz wilka".

 Książka opowiada o wydarzeniach rozgrywających się we współczesnej Polsce, a konkretnie w niezwykle klimatycznych rejonach ziemi warmińsko - mazurskiej. Główna bohaterka - Hania, to pełna energii, marzeń i optymistycznego nastawienia do życia, młoda studentka.  Jej uporządkowane i spokojne życie wywraca się całkowicie "do góry nogami", gdy oto pewnego dnia  otrzymuje Ona list od notariusza, który informuję ją o otrzymaniu spadku po zmarłym ojcu. Ojcu, którego nigdy nie poznała, gdyż  ten porzucił jej, nieżyjącą już,  matkę lata temu.  Wiedziona ciekawością, a być może także poczuciem obowiązku, dziewczyna postanawia wyruszyć w podróż i ujrzeć na własne oczy jej nową własność. Na miejscu okazuje się, iż dom ten, wbrew jej przewidywaniom, wcale nie jest pusty, lecz zamieszkuje go niezwykła grupa lokatorów. Od tej chwili Hania wkracza w życie tych ludzi, jak i również Oni wkraczają w życie Hani, które już nigdy nie będzie takie jak dawniej..Jednocześnie w okolicy pojawia się jeszcze jeden tajemniczy człowiek, który okazuje się przybranym bratem dziewczyny, a który to ma całkowicie odmienne spojrzenie na ten niezwykły dom i jego mieszkańców..

 Czy powieść Ewy Formelli przypadnie do gustu wszystkim czytelnikom..? Pewności tej mieć nie mogę, choć gdybym miała zgadywać, to jak najbardziej wskazałabym na TAK. Niemniej pewna mogę być jednego, a mianowicie tego, iż książka ta absolutnie zaskoczy każdego czytelnika, który tylko po nią sięgnie. Zaskoczenie to wynika z faktu, iż rozpoczynając lekturę tejże pozycji, spodziewamy się kolejnej lekkiej, ciepłej, zabawnej opowieści obyczajowej o szczęśliwych ludziach, którym los zawsze wynagradza wszelkie smutki i troski. Tymczasem otrzymujemy tutaj historię ciepłą, częściowo pogodną, nad wyraz mądrą i przede wszystkim niezwykle prawdziwą. Prawdziwą i realną z tego powodu, iż szczęście i smutek, uśmiech i płacz, dobro i zło,  nawzajem się tutaj ze sobą przeplatają w proporcjach ze wszech miar wiarygodnych, życiowych, ludzkich. Książkę tę czyta się nie tylko jako porcję doskonałej rozrywki fabularnej, ale także jako swoisty przewodnik, poradnik, dziennik życia każdego z Nas samych, którzy to mogliby stać się bohaterami tej opowieści z dnia na dzień. Prawda i emocje płynące z lektury tej powieści, czynią ją wyjątkową i niezwykłą.

 "Płacz wilka" to przede wszystkim opowieść o ludziach i niezwykłej przewrotności losu, który to zaskakuje człowieka w najmniej spodziewanym momencie jego życia. Interesujące jest to, iż powyższe prawdy poznajemy zarówno na przykładzie głównej bohaterki, jak i również bohaterów drugoplanowych, czyli lokatorów tego magicznego domu, wśród których trudno znaleźć osobę, z którą to los i życie obchodziło się zawsze dobrze i łagodnie. I tak jak dla Hani ten nieoczekiwany spadek staje się początkiem nowego etapu w jej życiu, tak dla tych ludzi przyjazd tej młodej kobiety staje się także szansą na pewną zmianę, początkowo podszytą strachem i obawami, ale mimo wszystko zmianę na lepsze. I trudno nie użyć tutaj słowa "przeznaczenie", które to połączyło tych ludzi w momencie ich życia, w którym to nawzajem siebie najbardziej będą potrzebować. Oni potrzebują ochrony i pomocy ze strony Hanny, jej ludzie Ci pomogą poznać prawdę o jej ojcu, dramatycznej przeszłości jak i również prawdę  o jej samej.

 Drugim, niezwykłym atutem tej opowieści jest to, iż jak rzadko która współczesna książka, opowiada w tak szczery i mądry sposób o relacjach międzyludzkich, i to pomiędzy ludźmi nie będącymi ze sobą spokrewnionymi. Na przykładzie lokatorów tej niezwykłej kamienicy, możemy przypomnieć sobie niejako na nowo znaczenie słowa "sąsiad", które to dziś przestało znaczyć to, co znaczyło przed kilkudziesięciu laty. Ofiarność, życzliwość , bezinteresowna pomoc i przyjaźń - wszystko to stanowi codzienność z życia tych ludzi, którzy są po prostu dobrzy dla siebie, tylko lub aż.., dobrzy.  Co więcej, ludzie Ci są przykładem i potwierdzeniem tej oto prawdy, iż ofiarowana pomoc zawsze powraca ze zdwojoną mocą, gdyż tym ludziom kiedyś ktoś pomógł i wyciągnął do Nich swoją dłoń, by dziś to Oni mogli pomóc innym, w tym sobie nawzajem. I za to także pragnę podziękować autorce, iż pozwoliła Mi na przypomnienie tych wszystkich emocji, o których na co dzień zbyt często zapominamy, chociażby mijając Naszych własnych sąsiadów przed domem.

 Silną stroną tej opowieści jest bogaty i mocny bagaż emocjonalny, jaki niosą ze sobą bohaterowie tej historii. Przemoc fizyczna, niespełniona miłość, zaprzepaszczone marzenia, prawdziwa bieda, postępująca depresja.. - to tylko niektóre z problemów nękających mieszkańców tego domu, z którymi to będą musieli Oni sobie radzić, na szczęście nie w pojedynkę. Przyznam szczerze, iż niejednokrotnie historie tych bohaterów budziły we mnie pytania o sprawiedliwość i okrucieństwo życia, zaś jedyną odpowiedzią na nie były moje łzy na policzku. Dopiero wraz z końcem lektury uświadomiłam sobie, że wszystkie te smutne i złe "rzeczy" musiały się tutaj znaleźć i musiały stać się częścią Mojego spotkania z tą opowieścią, właśnie po to by uświadomić sobie tę prawdę, że tylko drugi człowiek i poczucie obecności kogoś obok,  na kogo zawsze możemy liczyć, ma naprawdę sens i wartość. I myślę, że warto o tym mówić, pisać i przypominać, choćby właśnie na łamach takich książek, gdyż takiej życiowej nauki z pewnością nigdy nie jest i nie będzie za wiele. 

 Książka ta stanowi doskonałą mieszkankę kilku gatunków literackich, które to wspólnie tworzą bardzo ciekawą i pasjonującą opowieść. I tak oto mamy tu do czynienia z historią obyczajową, w której to miłość i rodzące się uczucie odgrywają decydującą rolę. Jesteśmy świadkami wydarzeń natury sensacyjno - kryminalnej, które to podniosą ciśnienie każdemu miłośnikowi opowieści z zagadką kryminalną  w tle. Znajdą tutaj coś dla siebie także zwolennicy dramatu społecznego, ukazującego z wielką szczerością i realnością wszelkie ciemne strony zwykłego życia, niczym nie koloryzowane i nie upiększane na potrzeby fabuły. Ba!, usatysfakcjonowani będą tu także fani historii z odrobiną fantastyki i magii, która wiąże się oto z tajemniczą postacią wilka..Jednym słowem, powieść ta oferuje czytelnikowi tak wiele  różnych swoich "twarzy", iż nie sposób jest określić jej charakter jednym słowem, szufladkującym ją w ramach tylko jednego gatunku literackiego. Na szczęście.., gdyż dzięki temu otrzymujemy pozycję, która zaskakuje, fascynuje, porywa bez reszty i pozostawia po sobie wiele kwestii do przemyśleń, nad którym warto się zastanowić w wolnym czasie, a być może także i zaczerpnąć z nich coś do własnego życia..

 Powieść ta nie byłaby z pewnością tak interesująca, gdyby nie cała gama wyrazistych i barwnych postaci. Począwszy od głównej bohaterki - Hani, poprzez lokatorów kamienicy, a skończywszy na typowym czarnym charakterze, czyli jej przyszywanym bracie, wszyscy Oni są nad wyraz interesujący i bardzo wiarygodni w tym, co robią i jak postępują. Moją największą sympatię wzbudziła postać Marty - kobiety posiadającej talent kulinarny, której to życie nie było wyściełane różami, gdyż przez wiele lat padała ofiarą przemocy fizycznej i psychicznej ze strony swego byłego męża. Kobieta ta mimo wszystko nie traci wiary w szczęście, w to że kiedyś i do Niej los się uśmiechnie, jak i również w to, iż trzeba pomagać innym za wszelką cenę, bo tylko wtedy można naprawdę żyć..Bardzo polubiłam tę postać i gorąco jej kibicowałam, podobnie jak i całej reszcie tych niezwykłych lokatorów, z Zuzanną i Błażejem, Goldstar, Ninie i samej Hani, na czele..

 Jeśli miałabym złożyć życzenia na ręce miłośników literatury, to z pewnością życzyłabym Im właśnie takich powieści jak "Płacz wilka" i spotkań z takim autorami jak Ewa Formella. Przede wszystkim dlatego, iż książka ta stanowi niezapomniane i rzadko spotykane przeżycia, których nie doświadczymy w większości powieści obyczajowych, tak powszechnie eksponowanych i promowanych przez największe wydawnictwa. I aż dziw bierze, iż Pani Ewa wydaje swoje książki własnym nakładem, zaś żadne z wydawnictw nie zaprosiło jej dotąd do współpracy..Choć z drugiej strony być może to właśnie dlatego jej powieści są takie wyjątkowe, niepowtarzalne i tak dobre, gdyż są właśnie takie, jakimi być miały od początku do końcu, w zamyśle autorki. Polecam i gorąco zachęcam do sięgnięcia po "Płacz wilka":)

Informacje dodatkowe o Płacz wilka:

Wydawnictwo: selfpublishing
Data wydania: 2014-06-25
Kategoria: Obyczajowe
ISBN: 9788393473991
Liczba stron: 205
Dodał/a opinię: Uleczkaa38