Pod niebem Hiszpanii

„Pod niebem Hiszpanii” to powieść zapowiadająca klasyczną historię obyczajową z romantycznym twistem. Lena, sfrustrowana pracą w wydawnictwie (gdzie pracują wyłącznie mężczyźni, zachowujący się momentami tak, jakby nigdy nie mieli do czynienia z kobietami), decyduje się na spontaniczną podróż do Hiszpanii. Poznaje tam nowych ludzi, przeżywa różne przygody i próbuje zmierzyć się sama ze sobą. Niestety, tym razem nie poczułam tej historii. Zamiast mnie wciągnąć, po kilku rozdziałach zaczęła mnie nużyć i irytować. Dotrwałam do strony 250 z 340, ale dalej nie dałam rady. Coraz bardziej przeszkadzała mi infantylność niektórych wydarzeń, momentami brak logiki, a czasem zastanawiałam się, czy akcja dzieje się we współczesnym świecie, na co wskazywały niektóre sytuacje, czy raczej sto lat temu, sądząc po zachowaniach bohaterki. Zabrakło mi napięcia, zaangażowania czytelnika i sensownego rozwoju fabuły. Lena podejmuje decyzje, które trudno było mi zrozumieć, a jej podróż -przynajmniej do momentu, do którego dotarłam - nie niosła ze sobą nic głębszego. Nie było przemiany, refleksji, ani emocjonalnej głębi. Czułam się jak pasażerka samolotu bez pilota: niby lecimy, ale nie wiadomo po co i dokąd. Brakowało mi celu, emocji, czegokolwiek, co sprawiłoby, że chciałabym przeczytać jeszcze jedną stronę.

Główna bohaterka, Lena, miała naprawdę duży potencjał. Kobieta zmagająca się z kompleksami, próbująca odnaleźć siebie i uwolnić się od toksycznego środowiska pracy. To zapowiadało ciekawą historię. Niestety, jej charakter okazał się dość płaski. Trudno było mi się z nią zżyć, a niektóre decyzje sprawiały, że zaczęłam odczuwać frustrację. Zamiast pogłębionego rozwoju postaci, otrzymujemy serię powierzchownych reakcji i przemyśleń, które momentami wydawały się infantylne. W połowie książki pojawia się Carlos - przystojny Hiszpan, pełniący rolę romantycznego bohatera. Niestety, podobnie jak Lena, nie został obdarzony większą głębią. Mam wrażenie, że jego obecność sprowadza się głównie do bycia obiektem westchnień, bez realnego wpływu na przebieg fabuły. Jest też Kami - drugi mężczyzna, który, jak mi się wydaje, wnosi głównie dodatkowe, chwilami niepotrzebne zamieszanie. Postacie drugoplanowe, które pojawiają się do około 250. strony, to głównie Polki spotkane w hostelu. Choć służą raczej jako tło i są nieco przerysowane, to właśnie one jako jedyne wywołały u mnie uśmiech — i za to jestem im wdzięczna. Nie udało mi się związać emocjonalnie z bohaterami, co było jednym z powodów, dla których zrezygnowałam z dalszej lektury. Zamiast żywych, autentycznych postaci, miałam wrażenie, że obserwuję marionetki poruszające się po schematycznej fabule.

„Pod niebem Hiszpanii” próbuje poruszyć kilka ważnych tematów: ucieczkę od toksycznego środowiska pracy, poszukiwanie siebie i miłości, a wszystko to osadzone w hiszpańskim krajobrazie kulturowym. Niestety, żaden z tych motywów, moim zdaniem, nie został rozwinięty w sposób satysfakcjonujący. Ucieczka Leny wydaje się impulsywna, bardziej przypadkowa niż wynikająca z głębokiej potrzeby zmiany. Jej poszukiwania siebie to raczej seria zdarzeń, które nie mają realnego wpływu na bohaterkę, niż świadoma droga rozwoju. Wątek miłosny przypomina raczej nastoletnie zauroczenie niż dojrzałe uczucie budowane stopniowo. Jako fanka Hiszpanii, również w tym aspekcie poczułam rozczarowanie. Kraj ten został przedstawiony w sposób uproszczony, sprowadzony do kilku stereotypowych obrazków, zamiast stać się żywym, barwnym tłem dla historii. Może taki był zamysł tej książki, ale osobiście liczyłam na coś innego. Na opowieść o kobiecie, która odnajduje siebie w obcym kraju, mierzy się z przeszłością i otwiera na nowe doświadczenia. Niestety, tego nie odnalazłam - zamiast tego trafiłam na banalny romans.

Styl, w jakim napisana jest książka, chyba był główną przyczyną mojej rezygnacji z lektury. Dialogi momentami brzmiały sztucznie, jakby pisane na siłę, by wypełnić kolejne strony. Opisy, choć obszerne, często pozbawione były obrazowości, przez co zupełnie nie poczułam klimatu prawdziwej Hiszpanii. Zabrakło mi dynamiki i językowej finezji. Narracja prowadzona jest w pierwszej osobie, co teoretycznie powinno zbliżyć czytelnika do głównej bohaterki. W moim przypadku zadziałało to odwrotnie, bo odsłoniło jedynie płytkość i momentami niedojrzałość Leny. Jej wewnętrzne monologi pełne są banałów i powtórzeń, przez co trudno było mi traktować ją poważnie. Podczas lektury miałam wrażenie, że wszystko zostało podane wprost, bez miejsca na interpretację czy subtelność. Tak jakby autorka nie ufała czytelnikowi i z góry zakładała, że nie zrozumie, o co chodzi.

Niestety, było zbyt wiele elementów, które skłoniły mnie do porzucenia lektury. Czuję się rozczarowana. Liczyłam na ciepłą obyczajówkę z romansem w tle, a otrzymałam historię pozbawioną głębi psychologicznej postaci, ze schematyczną fabułą bez napięcia, sztucznymi dialogami, stereotypowym przedstawieniem Hiszpanii, infantylną narracją i brakiem emocjonalnego zaangażowania. Wszystko to sprawiło, że nie udało mi się dotrwać do końca. A szkoda! Książka miała potencjał, a sam pomysł na historię był sensowny. Zawiodło jednak wykonanie. Forma jest lekka, co dla niektórych czytelników może być zaletą, zwłaszcza jeśli szukają czegoś prostego i niewymagającego. Może gdyby książka przeszła przez ręce dobrego redaktora, który pomógłby pogłębić postacie, doradził w kwestii opisów i nadał stylowi więcej wyrazistości, mój odbiór byłby zupełnie inny. „Pod niebem Hiszpanii” niestety okazała się jedną z najsłabszych książek, jakie miałam okazję przeczytać w tym roku. Nie tylko nie dostarczyła mi emocji, ale wręcz odebrała chęć do dalszego czytania, pozostawiając głównie uczucie irytacji. Trudno mi ją polecić, jeśli szukacie romansu z prawdziwego zdarzenia.

Informacje dodatkowe o Pod niebem Hiszpanii:

Wydawnictwo: WasPos
Data wydania: 2025-05-27
Kategoria: Romans
ISBN: 9788382907483
Liczba stron: 348
Język oryginału: polski
Dodał/a opinię: Paulina Rudnicka-Kępa