Prom
Ove Logmansbo (właśc. Remigiusz Mróz)

„Prom” Remigiusza Mroza, piszącego pod skandynawskim pseudonimem jest trzecią częścią serii rozgrywającej się na Wyspach Owczych. Pierwszą czytałam, podobała mi się umiarkowanie i nie zamierzałam sięgać po dalszy ciąg, ale tak się złożyło, że „Prom” ktoś mi podarował i co jakiś czas dopytywał, czy mi się podobało. Zatem w końcu po niego sięgnęłam, chociaż nie czytałam części drugiej – w niczym to nie przeszkadza, łatwo się połapać, o co chodzi (no może tylko niejasne było dla mnie, jak od aresztowania na końcu pierwszej części, główni bohaterowie przeszli do bycia parą).

Lektura już za mną i muszę powiedzieć, że niezbyt mi się podobało, chociaż początek był bardzo, bardzo obiecujący. Pierwszych kilkanaście stron czytałam z wielką przyjemnością, akcja wciągnęła mnie bardzo, byłam ciekawa, jak autor rozwiąże problem, jak potoczą się losy bohaterów, czy policjantce uda się powstrzymać terrorystów. A później, z każdą kolejną przewracaną kartką, byłam coraz bardziej znudzona i rozczarowana. Miałam wrażenie, jakby autor za wszelką cenę chciał nas zaszokować brutalnością zbrodni (błagam, użycie młota pneumatycznego to naprawdę…) i udziwnianiem scen kontaktów z porywaczami. Wielka szkoda, bo zapowiadało się naprawdę super.

To, co mi się podobało, to fakt, że autor musiał włożyć naprawdę dużo pracy w poznanie historii, polityki, topografii i nazw używanych na Wyspach Owczych oraz zwyczajów ich mieszkańców. To jest dla mnie najmocniejsza część tej książki. Ale to niestety za mało, żeby czytelnik nie mógł się oderwać od lektury…

Trzeba oddać autorowi sprawiedliwość, że w książce naprawdę dużo się dzieje – równolegle śledzimy dramat rozgrywający się na zajętym przez porywaczy promie i śledztwo, które prowadzi na lądzie policja (której pomaga, oczywiście, Olsen). Dlatego jest dla mnie kwestią niezrozumiałą, dlaczego tak mnie to nużyło i dlaczego – po tym, jak wciągnęłam się w akcję na samym początku – nagle przestałam się w nią angażować i czytałam do końca tylko po to, żeby sprawdzić, czy policjantka z tego wyjdzie. Może chodzi o nagromadzenie udziwnień? Chyba tak – autor po prostu przekombinował.

Komu może podobać się ta książka? Jeśli komuś podobały się dwie poprzednie części – to na pewno się nie zawiedzie – drugiej wprawdzie nie czytałam, ale pierwsza miała dokładnie ten sam styl. Fanom skandynawskich kryminałów raczej nie – choć autor stara się wprowadzać tło społeczne, ale jednak do tego chyba trzeba naprawdę być Skandynawem, żeby zrobić to tak, że czytelnik wciągnie się bez reszty… Myślę, że miłośnikom Remigiusza Mroza też się spodoba – będą mogli spojrzeć na ulubionego autora w trochę innej odsłonie.

Podsumowując: moim zdaniem „Prom” to dość udziwnione i przekombinowane zakończenie (chyba że jednak będzie ciąg dalszy?) średniej serii o Wyspach Owczych. Potencjał duży, ale rozmył się w zbyt wielu wątkach i dziwnych powiązaniach.

Informacje dodatkowe o Prom:

Wydawnictwo: Dolnośląskie
Data wydania: 2017-03-15
Kategoria: Kryminał, sensacja, thriller
ISBN: 978-83-271-5591-7
Liczba stron: 344
Język oryginału: polski
Tłumaczenie: brak
Dodał/a opinię: Joanna Tekieli