Swarożyc

Znacie Katarzynę Berenikę Miszczuk?

Pewnie tak, więc pewnie znacie też jej serię o Szeptusze Gosi. Jeśli nie, to polecam wam ją poznać, ponieważ świat, jaki wykreowała autorka, jest wciągający i ciężko od niego się oderwać. Niedawno miała premierę już ósma część cyklu Kwiat Paproci, który już od jakiegoś czasu nie opowiada o przygodach młodej szeptuchy Gosi, a skupia się na przeszłości jej mentorki, Jarogniewy, często nazywanej Jagą. Nie ukrywam, że to właśnie Jaga porwała moje serce od pierwszego tomu i ciężko było mi się z nią pożegnać w tym tomie. Już od pierwszych zapowiedzi chciałam sięgnąć po “Swarożyca”, jednak bałam się końca, pożegnania i podświadomie wiedziałam, że jako matka ciężko będzie mi czytać o ciąży Jarogniewy, tym bardziej że od samego początku wiedziałam, jak się ona zakończy. Do tej pory mam łzy w oczach, nie tylko przez to co tam się wydarzyło, ale przez to, że już mi brakuje tych bohaterów, więc spodziewajcie się, że niedługo zrobię reread całego cyklu. Tom po tomie będę się zatapiać w tej historii. Jaga to nadal moja ulubioną bohaterka i mimo błędów jakie popełniła, z podniesionym czołem stanęła przed konsekwencjami swoich czynów.

Jarogniewa po raz ostatni siada z Gosią i wspomina swoją przeszłość. Dochodzi do punktu kulminacyjnego, w którym jest zobowiązana do wypełnienia danej obietnicy Swarożycowi. Czas nie jest odpowiedni, ponieważ Jarogniewa jest brzemienna i ryzyko wypełnienia obietnicy danej Swarożycowi, wiąże się z ryzykiem, jakie kładzie na swoje nienarodzone dziecko. Jarogniewa jeszcze nie dopuszcza do siebie myśli, że urodzi dziecko Mszczujowi, za to przyszły ojciec jest w skowronkach, aż do momentu, gdy widzi, że nie stworzy niczego prawdziwego z żoną. 

Sięgacie po prequele serii, które lubicie? Ja sięgam, nawet jeśli to jest prequel o bohaterach, których nie poznałam jeszcze. Jednak jeśli jest to prequel o bohaterce, która podbiła moje serce, to wiem, że nie ominę go nigdy. Jarogniewa jest pyskata nie tylko jako staruszka ale też jako młoda panna i kobieta. Dąży do tego co chce i najczęściej jej się to udaje. Nigdy nie myślała o zakładaniu rodziny, nie widziała się w tej roli. Jej dusza jest wolna, a sama Jaga jest zadziorna i mówiąca prawdę prosto w twarz, niekiedy żałuje, że nie ugryzła się w język, jednak prędzej jest zdania, że nie powinno się żałować tego co się zrobiło czy powiedziało. 

Tytułowy Swarożyc za to jest jeszcze większym ziółkiem, niż można się spodziewać. Jego boskość jest magnesem, jednak jego język jest rozwidlony jak u węża, nie powinno się wierzyć w jego słowa, o czym przekonaliśmy się niejednokrotnie, nie tylko czytając o przygodach Jarogniewy, ale też Gosi. 

Pożegnaliśmy Jagę, której będzie mi bardzo brakowało, ale informacja, że nie kończymy przygody z bohaterami Kwiatu paproci, bardzo mnie zadowoliła i lekko pocieszyła. Przygody Gosi i Mieszka, to coś, na co czekam, bo przedsmak już dostaliśmy w historii o Jarogniewie, gdy Gosia przemycała kilka informacji o Mieszku.

Jeśli jesteście gotowi na to pożegnanie, to nie czekajcie jak ja, sięgnijcie po nią jak najszybciej i przygotujcie sobie mały zapas chusteczek i nie słuchajcie prologu na słuchawkach w miejscu publicznym. Ja zrobiłam ten błąd i otrzymałam wiele zdegustowanych spojrzeń.

Do zobaczenia Jago w Nawii i zaznaj tam spokoju.

Dziękuje bardzo wydawnictwu Mięta za możliwość pożegnania się z tą historią i tą bohaterką, którą kocham całym sercem.

Informacje dodatkowe o Swarożyc:

Wydawnictwo: Mięta
Data wydania: 2025-06-11
Kategoria: b.d
ISBN: 9788368371505
Liczba stron: 368
Tytuł oryginału: Polski
Dodał/a opinię: NataliaDrazek88

Tagi: fantastykapolska Jaga