Światło między oceanami

Tak bardzo chcieli mieć dziecko, że postanowili postąpić wbrew zasadom zdrowego rozsądku. Żyć w tajemnicy, przyjąć na siebie ewentualną krytykę, złamać reguły, nadwerężyć moralność. A wszystko dla tej małej istotki.

Mam wrażenie, że ta książka zdobyła moje serce, jeszcze zanim wzięłam ją do ręki. Ta historia tak bardzo mnie intrygowała, że w ogóle nie brałam pod uwagę, że mogłaby mi się nie spodobać. Obyło się bez łez, co nie znaczy, że zabrakło wzruszeń i momentów zapierających dech. Ta historia podziałała na mnie bardzo mocno, a powieść chętnie zaliczyłabym do tej najwyższych lotów.

Bardzo przypadło mi do gustu osadzenie akcji na odludnej wysepce, klimat samotności, motyw osobniczego  życia latarnika i jego żony oraz wplecione w nie dramaty. Zagłębiając się w tę historię wciąż nasuwało mi się określenie „samotność we dwoje”. Bo z czasem między to piękne małżeństwo zaczęła wkradać się pustka i cisza, a wspólne tragedie mocniej dzieliły niż łączyły. I to wszystko było czuć. I napawało mnie to dużym smutkiem i nutą refleksji. I wciąż zastanawiałam się, do jakich dramatów doprowadzi ich depresja i szaleństwo. A tragedię czuć było w powietrzu.

Czytając tę powieść nie sposób nie zastanowić się nad kryterium moralności, nad zbiorem pewnych zasad, które choć powinny być oczywiste czasami mamy ochotę zwyczajnie nagiąć. Tom i Isabel mieli świadomość, że postępują źle, z drugiej jednak strony ich wybory zdeterminowała ostateczność i rozpacz tak wielka, że przytłumiła logiczne myślenie. Sporo się nad tym zastanawiałam i ich wybór wcale nie wydał mi się zły, dziwny czy nieuzasadniony. Zrozumiałam ich decyzje, szanowałam ich jako ludzi. Zwyczajnie polubiłam tych bohaterów i życzyłam im jak najlepiej.  

Stedman przedstawia nam historię dość nietypową, a jednak na tyle realistyczną, że jesteśmy w stanie w nią uwierzyć, wczuć się w sytuację bohaterów, przesiąknąć ich emocjami. Z jej słów przebija realizm ujawnia się w otoczeniu, poglądach ludzi, spojrzeniach na pewne sprawy. Można by odnieść wrażenie, że w powieści tej łatwiej doszukiwać się zła niż dobra. Autorka ukazała ludzką przewrotność, słabość, czający się mrok. Niesamowity klimat pieczołowicie zbudowany z perfekcyjnie zespolonych elementów.

Czytało mi się wspaniale. A ciekawość prowadziła mnie przez kolejne rozdziały z zawrotną prędkością. Do samego końca ciężko było wydedukować, jak Stedman postanowiła zakończyć swoją historię, jakim mocnym akcentem rozstać się z bohaterami. A że to rozwiązanie akcji musi zrobić wrażenie było dla mnie w tym przypadku rzeczą oczywistą. I doczekałam się. Po pięknej historii, napisanej lekkim piórem, dotarłam do satysfakcjonującego i idealnie dopasowanego zakończenia.

„Światło między oceanami” to jedna z tych powieści, w których szalenie łatwo się zaczytać. Piękna, wzruszająca, poruszająca ważne tematy, opowiedziana z pasją, przepełniona talentem literackim autorki. Ani przez moment nie czułam się rozczarowana. To wspaniała, kobieca powieść, której warto poświęcić czas.

Informacje dodatkowe o Światło między oceanami:

Wydawnictwo: Albatros
Data wydania: 2013-03-01
Kategoria: Obyczajowe
ISBN: 978-83-88722-65-3
Liczba stron: 432
Tytuł oryginału: The Light Between Oceans
Język oryginału: język angielski
Tłumaczenie: Anna Dobrzańska
Dodał/a opinię: Ewelina Olszewska

Tagi: bóg