Szept diabła

RECENZJA PATRONACKA

"Nadeisya tolko na sebya" 

 "Polegaj tylko na sobie" to dewiza Grigorija Orlova. Szefa warszawskiej mafii. Pana i władcy. Oznaczony bliznami i tatuażami diabeł w ludzkiej skórze. Zamiast serca ma zimną stal. Nieczuły i brutalny. Z zimną krwią, bez mrugnięcia okiem naciska spust. Bierze wszystko to, co chce nie pytając nikogo o zdanie. Gdy na jego drodze staje kociak z ostrymi niczym igły pazurkami rozpoczyna swoją grę w kotka i myszkę. A że on jest wytrwanym myśliwym to trzeba przygotować się na nie lada emocje i pomysły jak złowić muszkę do swej pajęczej sieci. 
   Catriona Fijewska pragnie znaleźć swój cel w życiu. Właśnie ukończyła studia i pomaga Staruszkowi, panu Ziółkowskiemu prowadzić zakład samochodowy jej ojca. Jej konikiem są szybkie auta. Może liczyć na dwoje przyjaciół: Ninę i Łukasza. Gdy pewnego dnia na drodze młodej kobiety staje Grigoryj, ta w mig zatraca się w jego hipnotyzującym spojrzeniu. Przerażają ją blizny i jego zachowanie ale jakaś tajemnicza siła ją do niego ciągnie. Czysta chemia i potężne pożądanie. 
   Czy dwoje całkiem różnych, aczkolwiek na równym stopniu upartych ludzi potrafi się porozumieć? Czy Catriona oprze się urokowi samego diabła? Czy on będzie w stanie pójść dla niej na kompromis? Czy ten żar miedzy nimi nie przemieni się w pożar, który spali ich doszczętnie?

   Debiut Moniki po samym opisie zaczął sobie wić gniazdko w moim serduszku. Ucieszyłam się ogromnie, że mój patronat został potwierdzony. Zaczęłam czytam i ... przepadłam. Wpadłam jak śliwka w kompot. Warszawska mafia - no to była całkowita niespodzianka. Jak widać, nie trzeba wcale uciekać się do zabiegów, by akcję dawać w egzotycznych rejonach. Każde miejsce dobre, byle odpowiednio podkreślone i opisane. I tu owszem, były wzmianki o naszej stolicy, które dopełniały tego smaczku. Które przypominały, że to nadal Polska. Że to właśnie tu i w okolicach toczy się akcja. Sam pomysł na fabułę mnie zachwycił. Było baaardzo mrocznie. Było uzależniająco i demonicznie. Brawa należą się na świetnie wykreowaną postać męską. Obawiałam się momentami, czy autorka nie pokusi się o nadmiar brutalności i pójdzie w skrajność, która przedobrzy wszystko. Nie tak łatwo bowiem utrzymać w ryzach tak mocną i charyzmatyczną postać. Monice to się jednak udało i okiełznała panoszącego się Grigusia. Ta postać stąpa w chmurze czarnego dymu, która go unosi i nadaje demoniczności. Jego charakterek jest w stu procentach dopasowany do zamierzonego zachowania. Kusił i nęcił. Hipnotyzował i obezwładniał. Bałabym się takiego diabła spotkać  na żywo. Choć nie powiem, korci mnie strasznie. On jest jednym z tych bohaterów książkowych, których się albo kocha albo nienawidzi. Ja go ubóstwiam. Mimo tej całej gangsterskiej otoczki wyszła bardzo realna postać. Mocno stąpająca po ziemi. To nic, że to bestia w ludzkiej skórze. Ja baaardzo lubię takich really bad boy, który szturmem zdobył moje serducho. Zatrzasnął za sobą drzwi, połknął klucz i jeszcze bezczelnie się szczerzy. No co za typ. Normalnie bomba. Dodatkowym smaczkiem dodającej pikanterii jest jego temperament łóżkowy. Jest królem w każdy aspekcie. Współczułam bidulce. Catriona nawet nie wiedziała na co się porywa. Ale czemu tu się dziwić - on potrafi złamać każdego. A do tej kociczki ma szczególny sentyment i tylko sobie dobrze znany plan. Uwielbiałam momenty, kiedy Catriona pokazywała swoją dominację. Kiedy wyciągała na wierzch pazurki niczym szpony i pokazywała, że jest mu równa. Niby słaba i krucha na pierwszy rzut oka ale to tylko otoczka. Prawdziwość zawsze leży w sercu. A o niej nie koniecznie wszyscy muszą wiedzieć i znać prawdę. Te dwa charakterki ścierały się niczym płyty tektoniczne, wywołując potężne trzęsienie ziemi i jeszcze większe tsunami. Akcja szalała niczym tornado. Było destrukcyjnie, demonicznie i totalnie denerwująco. Oczywiście w pozytywnym tego słowa znaczeniu. No tak mnie trzymało w niepewności, że szok. Moje biedne nerwy. Jeju, jak mnie nosiło. Takiej huśtawki emocjonalnej, jaką mi zafundowała autorka zupełnie się nie spodziewałam. Ona sprawiła, że czekała mnie bezsenna noc. Po takich wydarzeniach miałam problem z uśnięciem, bowiem ciągle analizowałam i na nowo przeżywałam wszystkie wydarzenia. Szczególnie, że czułam się ich uczestnikiem a nie tylko czytelnikiem vel. obserwatorem. Niezwykle realne i naturalne. Wiecie co jest teraz najgorsze w tym wszystkim? Czekanie na kontynuacje. Jak ja to zniosę? Jak moje serce to wytrzyma? Ja chcę jeszcze Grigusia...

   Monika Nerc szturmem swoim debiutem wbiła się w rynek wydawniczy. Mogę śmiało z pełną świadomością swych słów stwierdzić, że naszym rodzimym autorkom romansów wyrosła nie lada konkurencja. Wierzę w to, że kolejne jej książki będą jeszcze doskonalsze, jeszcze bardziej zaskakujące i obłędnie uzależniające. Monika stworzyła powieść mafijną, który wyróżnia się na tle innych. Jest całkowitym przeciwieństwem wszystkiego z tym temacie, co do tej pory było dane mi przeczytać. To nie lada smaczek dla fanów mafii i romansów. Przez tę książkę się płynie. Swoim debiutem Monika podbiła moje serce. Plastycznością opisów, naturalnością dialogów, świetnie wykreowanych bohaterów. Zarówno tych pierwszoplanowych, jak i pozostałych. Wszystkie elementy były niczym puzzle - żaden z nich nie był zbędny. Obraz jaki przedstawiał, po ułożeniu ostatniego elementu na bardzo długo, jeśli nie na zawsze zostanie w moim sercu. Na pozór zwykła historia dwojga ludzi, która wciąga i zasysa od samego początku. Nie powinna mieć miejsca a jednak się stała. Mnie obezwładniła i uzależniła. Idealna gra na emocjach. Pełna ich paleta została podana na stół. Lektura porwała mnie do świata mafii, okrucieństwa i bezwzględności. Jestem oczarowana i proszę szybciutko o więcej. Rezerwuję półkę w mojej biblioteczce. Dziękuję Monice za to, że podzieliła się z nami tą historią i że nie leży w szufladzie niepotrzebnie się kurząc. O takich historiach mówi się głośno. 
 
Gorąco polecam.

Informacje dodatkowe o Szept diabła:

Wydawnictwo: NieZwykłe
Data wydania: 2020-10-21
Kategoria: Romans
ISBN: 9788381783941
Liczba stron: 302
Język oryginału: Polska
Dodał/a opinię: agnieszka_rowka

Tagi: bóg