"Tajemniczy ogród" to historia Mary Lennox, która po śmierci rodziców trafia pod opiekę wuja, którego praktycznie nie znała. Całe życie dziewczynki zostaje wywrócone do góry nogami. Kapryśne, rozpieszczone i wątłe dziecko przechodzi prawdziwą metamorfozę pod wpływem swojego kuzyna, chłopca mieszkającego w okolicy i tytułowego ogrodu. Jaką kryje w sobie tajemnicę? Dlaczego nikomu nie wolno do niego wchodzić?
Powieść Frances Hodgson Burnett nie bez przyczyny trafiła do klasyki literatury dziecięcej. To pełna ciepła i mądrości opowieść o tym, że praca uszlachetnia, a kontakt z naturą i ludźmi kształtuje charakter i uczy pokory. "Tajemniczy ogród" uczy też, że miłość i odrobina wsparcia jest człowiekowi niezbędna do tego, by w pełni cieszyć się życiem.
Powieść jest niezwykle klimatyczna- akcja rozgrywa się w Anglii. Czytając książkę niemal czuje się zapach niosący się z wrzosowisk. Frances Hodgson Burnett wspaniale oddaje nie tylko obraz przyrody, ale i bohaterów. Każdy z nich jest głęboki i żywy, nie do końca odkryty. Ich dramaty są realne, a ich emocje promieniują z kart książki.
Książkę, mimo, że druk jest dość drobny, czyta się błyskawicznie. Styl, język, wszystko sprawia, że lektura jest czystą przyjemnością.
"Tajemniczy ogród" to jedna z tych książek, do których co jakiś czas wracam. Polecam wszystkim Czytelnikom, zarówno tym młodszym, jak i tym, którzy czasy podstawówki już dawno mają za sobą.
Informacje dodatkowe o Tajemniczy ogród:
Wydawnictwo: Znak
Data wydania: 2011-03-20
Kategoria: Dla dzieci
Kategoria wiekowa: 9-12 lat
ISBN:
978-83-7437-559-7
Liczba stron: 320
Tytuł oryginału: The Secret Garden
Język oryginału: angielski
Tłumaczenie: Włodarkiewicz Jadwiga
Dodał/a opinię:
Justyna Rychlik
Sprawdzam ceny dla ciebie ...
Tak to już bywa, że tylko czasami odczuwa się, jakby się miało żyć zawsze, zawsze. Opanowuje owo czucie niekiedy, gdy człowiek się ze snu zbudzi o jutrzence, znajdzie się sam wobec natury i głowę w tył odrzuciwszy spojrzy ku niebu, ujrzy, jak jego blady seledyn z wolna się rozjaśnia, gdy tymczasem na wschodzie dzieją się cudowne rzeczy, aż wszystko narasta jakby w jeden okrzyk triumfu. Wtedy to serce bić przestaje wobec onego niezmiennego, potężnego majestatu wschodzącego słońca, chociaż zjawisko powtarza się każdego ranka od tylu milionów lat. Wtedy - na chwilkę - zapomina się o wszystkim. Czasem znów opanowuje owo uczucie, gdy się człowiek znajdzie sam w lesie o zachodzie słońca, a tajemnicza, przesycona złotymi promieniami cisza przenika poprzez konary drzew, jak gdyby z wolna opowiadała o rzeczach jakichś dawnych a cudnych. Nieraz poczucie ogromu ciszy nocnej z miliardami gwiazd mrugających i patrzących na nas daje nam pewność, że żyć będziemy zawsze, czasem utwierdzają nas w tej wierze dźwięki pięknej muzyki, czasem spojrzenie drogich nam oczu.
Więcej