Tylko dzięki miłości

16-letnia Zuzanna niedawno straciła rodziców i siostrę, którzy zginęli w wypadku. Mieszka w Krakowie ze swoją babcią. Jest dobrą uczennicą i grzeczną wnuczką. Martwi się z powodu niezrozumiałego odrzucenia przez dziewczęta z klasy i nie cierpi swoich dziecinnych warkoczy. Pociechą w życiu są dla niej podróże po świecie, pobyty w dworku na wsi i kino. Joachim to zdolny inżynier, Niemiec z Prus Wschodnich. Pracuje w Afryce dla kampanii handlowej. Gdy na zdjęciu swojej siostry spostrzega jej koleżankę, skromną blondynkę, z miejsca zostaje zauroczony. Na treść książki składają się pamiętniki tych dwojga głównych bohaterów ułożone naprzemiennie. Historia rozpoczyna się w roku 1935. Moim zdaniem forma dzienników spłyciła opowieść i uniemożliwiła przedstawienie wydarzeń i miejsc w ciekawy sposób. Ograniczyła autorkę do pisania stylem młodej dziewczyny i młodego mężczyzny. Pamiętniki w dużej części czyta się jak sprawozdanie (np. ,,ni stąd, ni zowąd": ,,Klamki są tu ładne, bardzo podobne do różańskich" - i to tyle w temacie). Pomimo tego, że w treści zawarte są niezwykle interesujące fakty (dziewczyna podróżuje po kilku państwach, a mężczyzna żyje w czarnej Afryce), to książka w większości jest po prostu nudna. Naprawdę intrygujące fragmenty ,,Tylko dzięki miłości" to te mówiące o codziennym życiu Joachima w skolonizowanym kraju i o początkach wojny (co zajmuje jedynie około 30 stron!), które opisuje Zuzanna. Natomiast zdarzenia osobiście istotne dla bohaterów są jedynie tłem dla bogato opisanej sytuacji społeczno-politycznej. Na przykład śmierć dwojga bliskich osób dziewczyny kwituje ona zapiskiem: ,,X i Y nie żyją". Nie ma w jej pamiętniku uzewnętrznienia emocji, a przecież w tym celu się go pisze: by poukładać w głowie trudne tematy własnego życia. Z tego powodu wydaje się, że bohaterowie w książce są jedynie po to by szeroko zaprezentować sytuację w Europie przed drugą wojną światową, opisać zabytki miast europejskich i Egiptu oraz życie w faktorii na Czarnym Lądzie. To jedyne plusy książki. Tytuł jest mylący. Na pewno nie chodzi w nim o miłość dwojga narratorów. Wielka obopólna miłość w książce nie istnieje. Zuzanna ledwie lubi Joachima, a skrycie wzdycha do żonatego mężczyzny. Joachim natomiast pomimo faktu, że jest zakochany w dziewczynie, nie przeszkadza mu to zupełnie w zabawianiu się ze swoją partnerką mulatką. Przez całą powieść czytelnik czeka, kiedy w końcu oboje padną sobie w objęcia. Nie zdradzę jednak, czy tak się stanie. Uchylę rąbka tajemnicy jedynie tyle, że na ,,ty" przechodzą grubo za połową książki podczas drugiego spotkania. ,,Tylko dzięki miłości" reklamowane jest jako pozycja, w której Kraków i jego wyjątkowy klimat odgrywają dużą rolę. Niestety, ale miasta zupełnie w książce nie widać. Powieść ,,urozmaicają" przepisy kulinarne, które stawiają książkę na półce w kuchni, a nie w salonie, gdzie trzyma się dzieła ambitne i wybitne lub choćby mocno wciągające. Minusem jest również początek książki bez wstępu i przedstawienia bohaterów, o których czytelnik dowiaduje się stopniowo. Uznałam to za wadę, bo taki zabieg powinien powodować zaintrygowanie. Powinien. Powodował jedynie trudności w zrozumieniu fabuły. Pomimo tego, że ostatecznie nie dowiedziałam się, jakie powiązanie łączy Zuzię i jej babcię z ludźmi mieszkającymi w różańskim dworku, gdzie bardzo często przebywały, to... wcale mnie to nie ciekawiło ani nie spędzało snu z powiek. Być może książka jest kontynuacją serii o Różanach i należałoby najpierw przeczytać poprzednie książki autorki? Tego nie wiadomo, ponieważ w opisie na okładkach takiej informacji nie ma. Kolejną wadą książki jest wielka niespójność, jaką widać pomiędzy inteligentnie prowadzonymi dialogami przez Zuzię (co mianuje ją dziewczyną naprawdę mądrą) a jej ,,dziewczyńskim" (niewprawnym, składającym się z krótkich zdań) stylem pisania. Zmienia się na szczęście w drugiej połowie książki, gdzie podaje ona ciekawe fakty na temat Egiptu, a później opowiada o wojnie. Odniosłam wrażenie, że dwa tematy napisała zupełnie inna osoba niż resztę książki. Nie chcę obrażać autorki, bo napracowała się gromadząc ciekawe i ważne informacje dotyczące wydarzeń kulturalnych i politycznych Polski i świata opisywanego okresu , ale prawdą jest, że napisanie powieści wydaje się jedynie z pozoru łatwą sztuką. Dzięki zapałowi i ciężkiej pracy można zostać dobrym rzemieślnikiem. Jeśli do tego ma się talent, zostaje się prawdziwym artystą. Nie znam wcześniejszych dokonań Bogny Ziębickiej, ale swoją nową książką pokazuje, że jest rzemieślnikiem, do którego to określenia w przypadku sztuki, nieodłącznym słowem jest partykuła ograniczająca(!) ,,tylko".

Informacje dodatkowe o Tylko dzięki miłości:

Wydawnictwo: Otwarte
Data wydania: 2014-05-21
Kategoria: Obyczajowe
ISBN: 978-83-7515-180-0
Liczba stron: 400
Dodał/a opinię: violabu