Więzień labiryntu. Tom 5. Kod gorączki
James Dashner

Tom 5 cyklu Więzień Labiryntu

Ocena: 4.78 (9 głosów)

opis

Sceptycznie podeszłam do kolejnego tomu TRYLOGII Więźnia Labiryntu. Zwłaszcza po nieco rozczarowującym "Rozkazie zagłady". Jednak 5 tom czytało się fenomenalnie. Mam wrażenie, że był nawet lepszy od pierwotnej trylogii. Akcja książki rozgrywa się w ciągu 10 lat przed umieszczeniem Thomasa w labiryncie. Poznajemy chłopca, który został wyrwany z rodzinnego domu i umieszczony w placówce badawczej DRESZCZu wraz z innymi dziećmi odpornymi na Pożogę. Los dzieci budził współczucie i litość, pozbawione rodziny i tożsamości, torturami zmuszane do uznania nowego imienia nadanego przez naukowców. Thomas i Teresa uznani za wybrańców pomagali DRESZCZowi w budowie labiryntu, a jednocześnie potajemnie wymykali się na spotkania z przyjaciółmi, których znamy z labiryntu. Sprawdziły się moje przeczucia co do Teresy, zdradziecka, wredna i podła dziewczyna, która chce jak najwięcej ugrać dla siebie. Egoistyczna i ślepo zapatrzona w DRESZCZ, przedłożyła dobro własne nad przyjaciół. Nigdy za nią nie przepadałam. Choć Thomas przy niej wypada na naiwną, dobrotliwą sierotkę, a nie jakiegoś wybitnego przywódcę. "Kod gorączki" wiele wyjaśnia i jest świetnym uzupełnieniem serii, a jednocześnie można go traktować jako odrębną pozycję. Jednego wciąż nie rozumiem, czemu miało służyć zbudowanie labiryntu... Było wiadomo, że nie ma szans na wynalezienie leku na Pożogę, a mimo to dzieci były torturowane, wymazywano im pamięć i skazywano na okrutne życie w izolacji. W imię czego? Satysfakcji DRESZCZu, który lubił grzebać się w umysłach niewinnych?