Wracać do ciebie. Tom 2. 23 jesienie, zanim cię poznałam

-Wiesz co…? Zmieniłam się. Teraz wszystko jest inne [...]

-Inne niż kiedy? -Luke przechylił głowę na bok.

-Niż w te dwadzieścia trzy jesienie, zanim się pojawiłeś…*

Czy Wy widzicie ten cytat? Czy on nie brzmi tak, że aż chce się westchnąć z rozmarzeniem? 🥹

Ta książka na sto procent będzie w mojej topce września. Pierwsza część serii “Wracać do ciebie” była dobra, ale ta jest totalna, magiczna, bolesna, kojąca, romantyczna. Uwielbiam ją od pierwszej strony za to, że dotyka tych wrażliwych strun, nadszarpuje je, a jednocześnie przytula.

Może nie znajdziesz tu opisów jesieni, czy kubka pumpkin spice latte, ale cała ta powieść jest jak jesień — pochmurna i smutna, a chwilami słoneczna, pełna energii, chęci do życia, jednak za chwilę staje się pełną zwątpień, rozczarowań, szarych dni opowieścią o dziewczynie, która chciała czuć się kochana i bezpieczna oraz chłopaku, który szukał swojego miejsca, a jedyne czego był pewien, to że nigdy nie chce kochać.

“23 jesienie, zanim cię poznałam” to druga część serii “Wracać do ciebie” i można czytać je w dowolnej kolejności (postać Luke’a pojawia się w pierwszym tomie, ale jako ta drugoplanowa, więc luzik).

Harriet całe życie wierzyła, że na miłość trzeba zasłużyć. Najpierw starała się o miłość ojca, a później przeżyła zawód pierwszej miłości i konsekwencje, które musiała przez to ponieść. Ojciec w testamencie postawił jeden warunek: aby mogła dostać spadek, musi wyjść za mąż. Dziewczyna bierze więc szybki ślub w Las Vegas. W końcu według zapisu musi być żoną tylko przez dwa lata. Plan jednak legł w gruzach, gdy Luke niespodziewanie pojawia się w jej cukierni z żądaniem natychmiastowego rozwodu. Harriet udaje się przekonać swojego męża, aby dał jej jeszcze kilka miesięcy. Szybko okazuje się, że Luke jest tym, czego zawsze pragnęła. Wspólne spędzanie czasu i odkrywanie historii odejścia jej matki, tylko ich do siebie zbliża.

Kocham w tej książce wszystko. Okładkę, wydanie, treść, emocje, które mi dostarczyła. To historia od początku sukcesywnie i skutecznie krusząca serce, w końcu rozbijająca je w drobny mak, żeby później stopniowo móc je znowu sklejać. 

Nie jest to jednak tak proste i oczywiste, bo to, czego dowiadujemy się w połowie i to, co wydarza się pod koniec, sprawiają, że na skrupulatnie sklejonym sercu, pojawiają się pęknięcia.

Bardzo lubię bohaterki takie jak Harriet. Po pierwsze nieirytujące (choć to zawsze jest subiektywne, wiadomo), takie, które dużo przeszły, ale próbują radzić sobie same i wychodzi im to całkiem dobrze, choć daleko temu do ideału. Takie, które zamknięte są w swojej skorupie, a z czasem zaczynają się otwierać i okazuje się, że to dziewczyny pełne poczucia humoru, radości, inteligencji. Takie, które w prawdziwym życiu byłyby świetnymi przyjaciółkami. W końcu takie, które zasługują na miłość i wszystko, co najlepsze, a przeszłość może je pocałować w…czubek nosa.

Luke z kolei to chłopak, któremu można wiele zarzucić, ale grunt, że pracuje nad tym, chce się zmieniać i być prawdziwym sobą: czułym, dobrym, opiekuńczym, zabawnym.

Tych dwoje potrzebowało siebie nawzajem. A ja potrzebowałam tej książki. Bolesnej i otulającej jednocześnie. Ta historia nie jest sztampowa, choć może wydawać się przewidywalna. Idealna na jesienne wieczory. Czytajcie!

_

*cytat pochodzi z recenzowanej książki

Informacje dodatkowe o Wracać do ciebie. Tom 2. 23 jesienie, zanim cię poznałam:

Wydawnictwo: Illuminatio
Data wydania: 2025-09-10
Kategoria: Romans
ISBN: 9788384171264
Liczba stron: 400
Tytuł oryginału: 23 Otoos antes de ti. Volver a ti 2
Dodał/a opinię: zaczytania

Tagi: Romans współczesny