Zaliczyć czwórkę
Janet Evanovich

Janet  Evanovich to jedna z tych autorek, które zdobyły sławę, pisząc jedną, dosyć przeciętną serię.

Kiedyś czytałam pierwszy tom i nie zachwycił mnie on na tyle, by sięgnąć po kolejne części. Traf jednak chciał, że do mych rąk trafiła czwarta odsłona cyklu, więc powiedziałam sobie: czemu by nie spróbować?

Przeczytałam, mając w głowie co nieco informacji z części pierwszej i z nieźle zagranej ekranizacji.  Dobrze dobrani, rozpoznawalni,  aktorzy w dużej mierze wpłynęli na sukces filmu.

A w części czwartej…

Spotkałam dokładnie te same osoby, co w części pierwszej. No, prawie. Wiadomo, że każdy tom, to inna zagadka, więc w sumie nie muszę znać „dwójki” i „trójki”, by móc ocenić „czwórkę”.

A czwarty tom serii nosi tytuł „Zaliczyć czwórkę”, choć równie dobrze mógłby nazywać się „Girl Power”, bo o tym w zasadzie jest. Niepodzielnie rządzą w nim kobiety, zarówno po jednej, jak i po drugie stronie. Mężczyznom czasem udaje się dojść do głosu, kogoś aresztować, grozić, czy wygłosić kilka własnych przemyśleń, czy wolnych kwestii, ale stanowi to ułamek tego, co w tej powieści robią dziewczyny.

Stephanie zostaje wynajęta przez niejakiego Eddie’ego Kuntza, by odzyskać jego listy miłosne od kobiety – zdawałoby się – że jego życia. Romans się kończy, a w listach są podobno rzeczy, które mogą go na dobre skompromitować. Stef wyrusza na łowy. A sprawy, jak to sprawy, na dobre zaczynają się komplikować. Nie tylko w pracy, ale również w życiu prywatnym, Stephanie – łowczyni nagród – otrzymuje cios za ciosem. Ktoś podpala jej samochód, wrzuca coś do jej mieszkania, a na końcu je podpala.

Zadowolona, czy nie Stephanie przenosi się do gliniarza, do którego ma widoczną słabość. Do Morellego. Wszystko wskazuje na to, że ich romans wcale się nie zakończył, jak uparcie twierdzi główna bohaterka. Pomieszkuje też czasem u rodziców, do których wpada na obiady.

Morelli, jak na gliniarza przystało, prowadzi własne śledztwo. Szuka fałszerzy pieniędzy, który rozprowadza po Trenton fałszywe dwudziestki. Okazuje się, że ich sprawy są powiązane.

Jakby tego było mało na scenie pojawia się muzyk rokowy, Sally i jego zazdrosny kochanek, Cukiereczek, którego tak naprawdę czytelnikom nie udaje się bezpośrednio poznać. Czerpiemy relacje o nim z ust Sally’ego.

Jeśli dodać d tego Joyce, konkurentkę Stefanie, również łowcę głów, która za wszelką cenę chce się wykazać i kogoś złapać, robi się naprawdę gorąco.

Trup ściele się gęsto.  Ofiary, choć żyją, mają obcięte palce albo oskalpowane głowy, a Eddie na końcu otrzymuje w niechcianym prezencie całą kupę tatuaży.

Akcja rwie się do przodu. Pełno tu pościgów, nieczystych zagrań, zemst na zimno i na gorąco, a Stefanie ciągle pozostaje starą, dobrą Stef, która brzydzi się broni, a jeśli ją nawet nosi, to nienaładowaną. W przeciwieństwie do swojej babci, która chętnie bierze udział w kolejnych akcjach, z naładowaną trzydziestką ósemką.

Na kartach powieści pojawia się też Lula, prostytutka, która teraz pracuje w Agencji i chętnie bierze udział we wszelkich akcjach, choć za nic nie można przyznać, że umie stać na czatach. Za to nieźle strzela, dobrze radzi sobie z paralizatorem i jest pyskata.

Czwarta część, podobnie jak pierwsza, nie zrobiła na mnie jakiegoś ogromnego ważenia. Widać, że autorka już nieco się wyrobiła i lepiej potrafi operować słowem pisanym, a jej postacie są bardziej trójwymiarowe, niż wcześniej. To jednak ciągle trochę za mało, by chętnie sięgać po jej książki.

Informacje dodatkowe o Zaliczyć czwórkę:

Wydawnictwo: Fabryka Słów
Data wydania: 2012-10-17
Kategoria: Kryminał, sensacja, thriller
ISBN: 978-83-7574-712-6
Liczba stron: 414
Tytuł oryginału: Four to Score
Język oryginału: Angielski
Tłumaczenie: Dominika Repeczko
Dodał/a opinię: