Recenzja książki: Brzask i zmierzch

Recenzuje: Barbara Garczyńska

Miłość Anny Dukajskiej i jej męża Michała zostaje wystawiona na próbę. W ich życiu następuje pasmo dramatycznych wydarzeń. Szereg rozstań i decydujących, niespodziewanych spotkań. Czy po najczarniejszym zmierzchu można mieć nadzieję na brzask?

Opowieść rozpoczyna się od sceny pełnej napięcia, gdy hrabina dzieli się z ukochanym mężem, zdawać by się mogło, cudowną wiadomością, dotyczącą noszenia pod sercem ich dziecka. Michał jednak wcale nie okazuje radości, jego zachowanie zdradza raczej przerażenie. Dlaczego? Tego dowiemy się znacznie później – aby do tego dojść, musimy zagłębić się bardziej w lekturę.

Tymczasem w Jabłonowie, w dworku Michała, świeżo poślubiona para nie mówi sobie wszystkiego. Pewnego dnia bez powiadomienia kogokolwiek Anna wyjeżdża. Najpierw zatrzymuje się w domu rodzinnym, aby wyjaśnić sobie coś z ojcem. Następnie chroni się w pałacu w Niesłuchowie. Z jednej strony szuka tam spokoju i odpoczynku od męża, czasu na poukładanie sobie wszystkiego w głowie, z drugiej strony – tęskni za Michałem i bardzo pragnie spotkania. Liczy, że Dukajski będzie jej szukał i przyjedzie. Rozłąka rozpala uczucie w obojgu. Rozstanie pokazuje im, co stracili. Czy się odnajdą? Jeśli tak – na jak długo? Co z dzieckiem Dukajskich? Jak silna potrafi być miłość?

Ucałował Annę, starając się zapamiętać każdą sekundę tego pocałunku, jej zapach i smak.  

Brzask i zmierzch to trzecia część romansu historycznego, którego akcja toczy się w XX-wiecznym Lwowie. Choć to powieść romantyczna i miłosnych opisów w niej nie brakuje, to jednak intymność nie dominuje w tej historii. Akcja toczy się tu wartko, postaci są niezwykle żywo przedstawione. Szczególnie ciekawą postacią jest główna bohaterka, Anna. Dukajska jest niesamowicie zawziętą i upartą kobietą – we własnych oczach:

Zapewne chciał ją chronić, jakby była porcelanową laleczką. No to ona mu jeszcze pokaże, kto tu jest delikatny!  

Ale też w oczach innych ludzi:

Przyglądał się tej kobiecie i czuł, jak rodzi się w nim zazdrość. Chciałby, żeby ktoś tak walczył o niego.  

W powieści nie brak też przepięknych opisów Lwowa:

Lwowski dworzec kolejowy […] przypominał ogromny kościół lub pałac z dwiema skrzydłami, z potężną kopułą i dwiema bliźniaczymi wieżyczkami stojącymi obok siebie niczym strażniczki. Oświetlony przez ogromne witrażowe okno z wizerunkiem Michała Anioła na tle miasta…  

Połączenie elementów obyczajowych i wartkiej akcji, osadzonej w XX-wiecznym Lwowie daje znakomity efekt. Lektura powieści Brzask i zmierzch to świetna przygoda i okazja do przyjemnego spędzania czasu z hrabiną Anna i hrabią Michałem. Jeśli szukacie podobnych wrażeń, dajcie się porwać tej historii i odkryjcie wszystkie barwy brzasku i zmierzchu za sprawą książki Joanny Wtulich.

Tagi: obyczajowe