Recenzja książki: Dzieci, które chorują za rodziców

Recenzuje: Danuta Szelejewska

Motywacją dziecka jest miłość. Autor poradnika wyjaśnia, że Dzieci, które chorują za rodziców, przejmując od nich widma rodzinne (zjawisko rezonowania psychiki danego człowieka z traumami i nieszczęściami przodków), chcą uzdrowić swoich rodziców dlatego, że ich bardzo kochają. Wobec powyższego – rzeczywiście motywacją dziecka jest miłość.

Trzy części publikacji pokazują, że rodzice świadomie lub nieświadomie powtarzają wobec dziecka schematy z własnego dzieciństwa. A dzieci – biorąc ciężar rodziców na siebie – wykorzystują swój czas (i beztroskę) na ich ratowanie. Przytaczając konkretne przypadki z prowadzonych przez siebie terapii, Bruno Clavier przekonuje, że dziecko odtwarza traumę rodzica w tym samym wieku, w jakim był rodzic w momencie traumy. Wyjaśnia, w jaki sposób widma rodzinne manifestują się u dzieci (zaburzenia psychiczne, dolegliwości i choroby fizyczne, akty przemocy, samobójstwa, zabójstwa), zajmuje się sprawami dorosłych, skomplikowanymi dla nich samych (molestowanie seksualne, poronienie, fobie), a także – sięgając w głąb emocji (dziecko chłonie je jak gąbka wodę) – zajmuje się konsekwencjami przemocy doświadczanej w dzieciństwie oraz cierpieniem dzieci autystycznych. Fachowość wynikająca z wieloletniej pracy psychoanalitycznej autora dają mu pewność, że w każdym przypadku konieczne jest emocjonalne uwolnienie (właśnie ono jest celem terapii dzieci i rodziców równocześnie).

Ze względu na bogate doświadczenia Claviera w psychoanalizie transgeneracyjnej (rozszyfrowywanie wewnętrznych blokad będących efektem traumy międzypokoleniowej), w poradniku znalazły się (teoria przepleciona z gabinetowymi historiami) – obok osobistych przemyśleń i zawodowych osiągnięć autora – również efekty badań naukowych antropologów, psychiatrów, psychoanalityków, psychoterapeutów, psychologów i wielu jeszcze innych specjalistów, a także analiza rysunków (jedno z podstawowych źródeł diagnozowania dziecka), opisy sesji terapeutycznych (wypowiedzi dzieci i dorosłych, konkretne zachowania) oraz wyjaśnienia motywów snów (wraz z ich symboliką i metaforą). Autor nie ocenia ale omawia, analizuje, wnioskuje, podaje rozwiązania. Nie brak w lekturze szczegółowych wskazań psychologicznych, przyczyniających się do poprawy stanów będących skutkiem przejęcia traum; nie brak też refleksji uzasadniających potrzebę natychmiastowych działań terapeutycznych. Pomocą służą przypisy (bibliograficzne i wyjaśniające).

Publikacja Wydawnictwa Virgo jest współczesnemu człowiekowi jak najbardziej potrzebna: sięgający po nią – zwłaszcza rodzice – gdy dzięki lekturze zrozumieją, że wzbudzone przez traumę emocje rodzica są przelewane na dziecko, nie tylko poszukają przyczyn lęku, agresji i innych niechcianych zachowań u swych dzieci, ale również będą chcieli zrobić wszystko, by je w jak największym stopniu chronić. Tak więc po książkę Dzieci, które chorują za rodziców sięgnąć warto.

Tagi: poradniki