Recenzja książki: Mag Bitewny

Recenzuje: Damian Kopeć

Wielkie Dusze kontra Demony

Od początku Maga bitewnego toczy się dość wartka akcja. Zostajemy wciągnięci do barwnego świata rycerzy, królestw, magów, smoków, demonów. Mieszanka ta nie jest niczym nowym, ale przecież nie zawsze nowe oznacza dobre. Nie zawsze nowe oznacza tym bardziej lepsze. Mag bitewny Petera A. Flannery’ego to solidne fantasy, które nie powinno zawieść większości czytelników. Oparte o sprawdzone schematy i opowiedziane ze swadą. Przyjemna, wciągająca lektura.

Falko Dante jest chorowitym chłopakiem, którego los nie oszczędza. Żyje w cieniu postępków swojego ojca, uznanego za zdrajcę i szaleńca. W cieniu niejasnych wspomnień i stale powracającego bólu. A jednak jest w nim coś wyjątkowego, co dostrzegają tylko nieliczni. Kiedy staje się świadkiem przywołania smoka, wydaje się zachowywać irracjonalnie. Sprowadza w ten sposób zagrożenie na siebie i na innych. Wezwany smok zostaje zabity, ponieważ uznany zostaje za szalonego i groźnego dla ludzi. Podobnie jak smok, z którym związał się kiedyś jego ojciec, sławny mag bitewny. Problem w tym, że królestwa Furii potrzebują takich magów i ich smoków, żołnierzy i dowódców, armii i siły. Na ich ziemiach pojawiły się bowiem demony i stale rosnąca armia Opętanych. Wiekowe smoki o czarnych łuskach uważane są jednak za groźne. Nienawidzą bowiem ludzi. A ludzie potrafią na tę nienawiść odpowiedzieć tylko przemocą.

Nieudane przywołanie smoka staje się punktem zwrotnym nie tylko dla Falko. Również dla jego przyjaciół i znajomych. Rozpoczyna jego drogę do bycia... magiem bitewnym. Kimś, kogo tak trudno dostrzec w chorowitym chłopaku. Patrząc obiektywnie, prawdziwi bohaterowie z pewnością nie wyglądają tak jak Falko.

W sposób naturalny możemy polubić większość postaci w tej książce. Nie są one bardzo złożone. Jest dosyć wyrazisty podział na dobrych i złych, choć i tutaj pojawiają się wyjątki. To, co wyróżnia dużą część postaci, to to, że potrafią stawiać czoła przeciwnościom losu. Lubimy je za to, że przypominają nas, zwykłych śmiertelników, i dają nadzieję, że w chwili próby też możemy zrobić coś więcej niż tylko patrzeć lub uciekać.

Wydarzenia są ciekawie opowiedziane, choć miejscami logika nie jest żelazna. Może to trochę przeszkadzać, ale nie niweluje przyjemności płynącej z lektury. Chwilami dialogi są infantylne, chwilami – zbyt poważne jak na młodych ludzi. Schematy są świetnie wykorzystane. Wszystko skąpane jest w obfitym deszczu emocji. Akcja wciąga, a wprowadzenie kilku równoległych splecionych ze sobą wątków skutecznie urozmaica lekturę. Przypaść do serca może zwłaszcza ten poświęcony przyjacielowi Falko – Malakiemu.

Duże nasycenie emocjami to jedno. Sporo pozytywnego myślenia – to drugie. Falko i jego przyjaciele uczą się przyjmowania na siebie odpowiedzialności za innych. Uczą się być dorosłymi, poznawać własne słabości i mocne strony, oceniać rzeczywistość poprzez pryzmat różnych punktów widzenia. Ciekawie jest obserwować jak postaci dojrzewają, zmieniają się. Osiągają cele pozornie dla nich nie przeznaczone.

Słabszym elementem Maga bitewnego są demony. Niby bardzo groźne, ale zarazem w jakiś sposób groteskowe. Zbyt jasny jest podział na dobrych i złych, brakuje trochę większej złożoności postaci i psychologicznej głębi. Z drugiej strony – Mag bitewny Petera A. Flannyery'ego to powieść rozrywkowa, której fabuła rozgrywa się w fikcyjnym świecie. I z tego punktu widzenia w pełni spełnia ona swoją rolę dobrej, wciągającej, miejscami zaskakującej, solidnej rozrywki.

Tagi: fantasy