Recenzja książki: Nowe przygody skarpetek

Recenzuje: Karolina Mucha

Wiadomo – giną. Trudno pojąć, dlaczego i gdzie dokładnie się podziewają, ale czynią to notorycznie. 

Można żałować każdej z zagubionych, a nawet o zdekompletowanie pary oskarżać piorącego. Jednak wiele to nie zmieni – jak świat światem, gdzieś pomiędzy koszem na pranie, pralką a suszarką skarpetki po prostu przepadają. I do szuflad czy szafek wracają – zamiast parami – pojedynczo. 

Chcecie wiedzieć dlaczego? 

W skarpetkowej sadze Justyny Bednarek znajdziecie ponad dwadzieścia odpowiedzi. Oto Nowe przygody skarpetek (jeszcze bardziej niesamowite) – drugi tom serii (zupełnie niezależny od pierwszego). 

Wszystkie przygody rozpoczynają się w domu małej Basi. To stamtąd, przez wciąż niezałataną dziurę w podłodze łazienki, wyruszają skarpetki – w różnych kierunkach i w różnym celu. Na każdą z nich czeka cały szereg niesamowitości, zdarzeń zaskakujących i trudnych do przewidzenia. 

Jak na przykład na tę ulubioną taty, malinową, która pomogła trzyuchemu misiowi znaleźć kogoś, kto – nie zważając na jego odmienność – potrafił go pokochać. 

Albo tę prawą niebieską, obdarzoną niezwykłą wyobraźnią, która – przez nikogo nierozumiana – została w końcu muzą słynnej pisarki. 

Albo tę prawą czerwoną frotte, która została pomocnicą samego Świętego Mikołaja. 

A było jeszcze tyle innych: skarpertka – superbohater, skarpetka zakochana, skarpetka debiutująca w roli Zielonego Kapturka... 

Każda, dzięki swej odważnej ucieczce, wiodła życie niepospolite, daleko (a nawet bardzo daleko) wykraczające poza codzienną zwyczajność. I to nie tylko tę skarpetkową. 

Po lekturze Nowych przygód skarpetek łatwo zrozumieć, czemu pierwszy tom serii zyskał takie uznanie i rozgłos (jak informuje wydawca:ukazał się w ponad 25 tysiącach egzemplarzy i był najczęściej nagradzaną pozycją literatury dziecięcej w 2016 roku).

Autorka, z humorem i fantazją, w sposób daleki od dydaktyzmu, pisze bowiem opowiadania z przesłaniem. Kto chce, odnajdzie w nich inspirację i zachętę do posługiwania się wyobraźnią, realizowania swoich pasji, odkrywania talentów, otwartości na innych, uprzejmości, podążania za głosem serca... 

A skoro każdej ze skarpetek się udało, to cóż stoi na przeszkodzie, by i dzieci – korzystając z indywidualnych pasji i talentów – osiągnęły szczyty swoich marzeń?