Recenzja książki: Pela z białego miasta

Recenzuje: olilovesbooks2

*współpraca reklamowa*

Z czym wam się kojarzy powieść historyczna? Ja powiem szczerze, że z obszernymi tomami niczym u Sienkiewicza, dlatego też ogromnie się zdziwiłam gdy dostałam taką cienką książeczkę. Książka to połączenie powieści historycznej z biografią, ale też z wątkami obyczajowymi, to opowieść, w której prawda miesza się z fikcją, a najważniejszym jej zadaniem jest przybliżenie sylwetki niezwykłej kobiety.

Placyda "Pela" - malarka o romantycznym usposobieniu. Pochodząca z wielodzietnej rodziny, gdzie jako jedyna dostała możliwość kształcenia, wychowana w Białymstoku, kształcona w Wilnie, łącząca artystyczną duszę z szarą i trudną codziennością. Prosta a jednocześnie niezwykła kobieta, której lata życia przypadają na czasy przed i po wojenne. To też kobieta, w której życiu zaistnieli ważni dla niej samej, jak i dla kraju mężczyźni.

Bałam się tej książki, nieczęsto sięgam bo powieści historyczne, mam do nich jakiś uraz, tak samo rzadko sięgam po biografie, jednak moja ciekawość zwyciężyła a ja pod wpływem impulsu postanowiłam sięgnąć po coś innego. Już na samym wstępie wiedziałam, że to będzie niezwykła historia, taka która łączy współczesność i przeszłość, gdzie granica pomiędzy prawdą historyczną a fikcją literacką będzie bardzo cienka. To historia, która mnie poruszyła, która pozwoliła mi poznać sylwetkę kobiety, o której dotychczas nie słyszałam. Może to nic dziwnego bo pochodzę z regionu z drugiego końca mapy, jedyną jako tako znaną postacią występującą w powieści był Czesław Miłosz.

Opowieść skupia się na Peli, od lat jej dzieciństwa, poprzez pierwsze lata nauki, później studia, przez lata małżeństwa aż do jej ostatnich chwil. Poznajemy postać z pozoru zwykłej kobiety, żony i matki borykającej się z trudami macierzyństwa, ale też obserwujemy rozwój jej artystycznej duszy, patrzymy na to jaki wkład miała ona w sztukę, architekturę ale też historię polskiej jak i białostockiej ziemi. Autorka w piękny i przystępny sposób pokazuje malarkę, skupia się na jej wrażliwości, dodaje wiele elementów które sama określa fikcyjnymi, ale naprawdę ma się wrażenie jakby to wszystko było prawdą, a Pela wydaje się taka prawdziwa, taka dobra znajoma, której życie i wybory obserwujemy, kibicujemy, chcemy pomóc czy wesprzeć.

Książka napisana w bardzo dobrym stylu, czytała się sama, nie jest zbyt długa, za to pełna konkretów, pokazuje najważniejsze wydarzenia z życia Peli. Czytelnicy dowiadują się z niej kim była ta kobieta, czym się zajmowała, co po sobie zostawiła, pokazała jej prywatę i życie zawodowe, że tak powiem. W tym wszystkim najbardziej niezwykła okazała się relacja małżeńska, na ile w tym prawdy trudno mi powiedzieć, bo to były jednak inne czasy, ale gdzieś we mnie tli się wiara, że było ona właśnie tak udana jak autorka ją tutaj opisała.

Książka bardzo mi się podobała. Była ciekawa, pokazywała fakty, skłoniła mnie do poszukania w sieci informacji o Placydzie i Stanisławie. To książka, która dostarczyła mi wielu pozytywnych wrażeń, wzbudziła różnorakie emocje, dała wgląd w życie prawdziwych ludzi, nie żyjących w tak bardzo odległych czasach, a przede wszystkim pokazała mi, że mamy wspaniałych artystów, którzy nie potrzebowali skandalów i afer by trwale zapisać się w historii. Książka piękna, wartościowa i ważna, z której można dowiedzieć się czegoś nowego. Lektura zdecydowanie warta przeczytania.