Recenzja książki: Siemowit Zagubiony

Recenzuje: Danuta Szelejewska

Postać księcia Polan Siemowita (istnieje bogata debata historyków na temat jego istnienia bądź nieistnienia), pradziadka Mieszka I, nie należy do powszechnie znanych. Takiemu stanowi rzeczy próbuje zaradzić Robert F. Barkowski, oddając do rąk czytelnika drugi tom powieściowego cyklu Przodkowie – Siemowit Zagubiony (tom pierwszy – Siemowit Burzliwy).

W publikacji Wydawnictwa Bellona fakty historyczne obficie przeplatają się z wydarzeniami fikcyjnymi oraz magią, czemu trudno jest się dziwić, skoro o Siemowicie (pierwszym polańskim księciu z dynastii Piasta, którego losy splatają się z losami całego narodu) pisze w swoich kronikach jedynie Gall Anonim. Zamieszczony na początku książki wykaz występujących w powieści postaci (historycznych i fikcyjnych) pozwala zorientować się, kto jest kim, jaką misję ma do spełnienia oraz dlaczego los rzucił go w konkretne miejsce. Tak więc czytelnik, przeniesiony do początku wieku IX, wyjątkowo niespokojnego okresu w dziejach, wraz z Siemowitem i jego podwładnymi planuje batalie, prowadzi rozpoznania, mobilizuje wojowników, uczestniczy w bitwach, zawiera rozejmy, towarzyszy wodzom i naczelnikom. Jest świadkiem walk między plemionami oraz wrogiego nastawienia przywódców sąsiednich grodów. Na każdym kroku styka się z nielojalnością, kłamstwami oraz mrocznymi intrygami, ale i niezawodną wiernością przyjaciół, na których zawsze można liczyć. Przemierza połacie ziemi w poszukiwaniu legendarnego skarbu Popiela, wreszcie – podąża na spotkanie z Lubomirem (władca kilku lędziańskich grodów) i Nawojką (księżna Wkrzanów).

Siemowit Zagubiony jest lekturą obszerną, obfitującą w szczegóły, wymagającą skupienia. Obrazowe opisy (scen bitewnych, ale i tortur) pobudzają wyobraźnię, umożliwiając tym samym udział w barwnych wydarzeniach. Nieustanne bitwy pozostawiają nieco miejsca na opisy codziennego życia ówczesnej społeczności. Jest w lekturze mnóstwo danych historycznych, geograficznych oraz strategicznych; są przejawy wiary w siły nadprzyrodzone oraz ofiary składane bogom i boginkom; nie brak nie tylko walki o władzę (wraz z trucizną i tragiczną śmiercią), ale również wglądu w wartości i obyczaje sprzed wieków. Język przekazu, stylizowany na starodawny, wymaga uważnej lektury.

Książka Siemowit Zagubiony to przekazany czytelnikowi fragment historii Polski piastowskiej, który, przedstawiony w postaci powieści historyczno-obyczajowej, uzupełnia wiedzę nabytą podczas nauki szkolnej.

Tagi: historyczne