Czarna polewka
Małgorzata Musierowicz

W domu rodziny Borejków prawdziwe zamieszanie spowodowane przez wybory miłosne dwóch panien Pyziak - Laury i Róży. Co z tego wyniknie?

Wedle tradycji wieniec z grochowin, arbuz, czarna polewka (zwana czerniną) - to symbole rekuzy, czyli odmowy udzielonej mężczyźnie starającemu się o rękę kobiety. Można o tym przeczytać w "Panu Tadeuszu": Do zamku nieproszony coraz częściej jeździł. W końcu u nas jak w domu swoim się zagnieździł. I już się miał oświadczać, lecz pomiarkowano. I czarną mu polewkę do stołu podano. Wydawać by się mogło, że ta tradycja już zaginęła, jednak senior rodu Ignacy Borejko, bohater powieści Małgorzaty Musierowicz, nie chce przyjąć tego do wiadomości.

Głównymi bohaterami są dwie zakochane pary - Laura Pyziak i Wolfgang Schoppe, Róża Pyziak i Fryderyk Schoppe, które muszą przeciwstawić się swoim rodzinom, by być razem. Dziadek Ignacy Borejko nie zamierza tak łatwo oddać swoich wnuczek tym niegodnym zaufania mężczyznom. Nie docierają do niego żadne argumenty, Fryderyk porzucił swoje dziecko i nic już tego nie zmieni, nawet to, że wrócił skruszony: 

Natomiast państwo Schoppe traktują Różę jako wysłanniczkę szarości, która do swoich celów używa pułapki biologicznej, w którą wpadł ich kochany Fryderyk (młodzi mają bowiem dziecko), a Laura jest przecież jej siostrą. Czy zakochanym uda się postawić na swoim? Czy otrzymają czarną polewkę? Tego nie zdradzę, na pewno będzie zabawnie.

Zachowanie Ignacego może to zakrawać na absurd. O ile jestem w stanie zrozumieć, że Laura i Wolfi są młodzi, dopiero zdali maturę, w ich przypadku pośpiech nie jest wskazany. O tyle, nie mogę pojąć jego postawy wobec Róży i Fryderyka. Para ma dziecko, kochają się, chcą sformalizować związek, więc dlaczego rodziny uniemożliwiają im ślub? Aby poznać motywację Ignacego, trzeba wiedzieć, że rodzina Borejków jest dość specyficzna. Seniorzy rodu – Mila i Ignacy nigdy nie pędzili za sławą czy pieniędzmi i tego samego uczyli swoje dzieci – Gabrysię, Idę, Natalię i Patrycję. A one to samo przekazują swoim dzieciom. Mają jednak swoje żelazne zasady, których przestrzegają. Mężczyzna powinien szanować kobietę, którą kocha, być godnym zaufania, by mogła na nim polegać w każdej sytuacji. A niestety Fryderyk nie sprawdził się w obu konkurencjach, uciekając do Stanów. I teraz będzie musiał się nagimnastykować, by zostać zaakceptowany.

W domu państwa Borejków przy ul. Rossevelta 5 panuje rodzinna atmosfera, można do nich przyjść bez zapowiedzi, nawet wejść bez pukania czy dzwonienia do drzwi, gdyż dzwonek nie działa. I nikomu z domowników to nie przeszkadza. Zazwyczaj panuje tam miła, rodzinna atmosfera, choć zdarzają się także kłótnie. Ostatnio bardzo często z powodu braci Schoppe, którzy nie chcą poddać się bez walki.

Powieść czyta się szybko i przyjemnie,  gdyż jest napisana lekkim i zabawnym językiem. Nie brakuje w niej zabawnych sytuacji, opartych na komizmie sytuacyjnym i słownym. Przykładami mogą być zabicie gwoździami balkonu Laury czy śledzenie zakochanych przez Ignacego, brata Laury (zwanego Miągwą). Jednak pod przykrywką żartu, Musierowicz pokazuje, że nie ma takiego problemu, którego nie dałoby się rozwiązać. Zakończenie jest jak zwykle zaskakujące.

Warto wspomnieć, że "Czarna polewka" jest 17. powieścią z serii "Jeżycjada", znakomitego cyklu o rodzinie Borejków. Całość liczy już 19 tomów, niedługo ukaże się 20. Pierwsza książka z tej serii ukazała się jeszcze w latach 70., a najnowsza będzie w jeszcze w tym roku. Uwielbiam ten cykl, zaczęłam go czytać jeszcze w szkole podstawowej i do tej pory chętnie sięgam po kolejne części. Od tego czasu w mojej domowej biblioteczce zebrałam całą kolekcję, z której do przeczytania zostały mi "Sprężyna" i "McDusia". Polecam tę książkę oraz cały cykl miłośnikom literatury młodzieżowej i kobiecej, a także Małgorzaty Musierowicz.