Czereśniowy sad
Aleksandra Rochowiak

🍒 „𝓒𝔃𝓮𝓻𝓮ś𝓷𝓲𝓸𝔀𝔂 𝓼𝓪𝓭” 𝓐𝓵𝓮𝓴𝓼𝓪𝓷𝓭𝓻𝓪 𝓡𝓸𝓬𝓱𝓸𝔀𝓲𝓪𝓴🍒

▪𝗥𝗘𝗖𝗘𝗡𝗭𝗝𝗔 ▪

Zaczynając lekturę „Czereśniowego sadu” spodziewałam się lekkiej historii, która umili mi wieczór. I jakie było moje zdziwienie, gdy po kilku rozdziałach ja wręcz nie mogłam się oderwać od tej książki, a emocje jakie towarzyszyły mi przy czytanie ciężko ująć w słowa. 🍒

Eliza to główna bohaterka książka. Kobieta została naznaczona wieloma traumami w dzieciństwie i do dziś niesie ten bagaż doświadczeń. W wieku czternastu lat Eliza została porzucona przez własną matkę, która mimo obietnicy, że wróci - nie wróciła. Skazana na życie z ojcem i babką dziewczyna musi zrobić wszystko, by utrzymać tę rodzine. Doświadczona przez los stara się być dobrą matką i to sprawia, że Eliza jest aż nadto opiekuńcza wobec swojej córki - Poli.

Pewnego razu jeden telefon zmienia wszystko. Eliza otrzymuje wiadomość, że jej matka żyje i obecnie przebywa w hospicjum. Pomimo złamanego serca wyrusza, by spotkać się z matką w celu dowiedzenia się całej prawdy. Eliza nie wie, że to spotkanie zmieni wszystko w jej życiu… 🍒

Ta prawdziwość, ten brak przerysowania, sprawia, że powieść Aleksandy Rochowiak odbiera się odrobinę osobiście, dzięki czemu ta książka jeszcze bardziej przemawia do czytelnika. Kiedy ma się świadomość, że nie jest to opowieść wyidealizowana, a najzwyczajniej w świecie taka, która mogła przydarzyć się każdemu.

Aleksandra Rochowiak pisze tak emocjonalne historie, że nie sposób nie zachwycić się jej twórczością. W swojej książce „Czereśniowy sad” przedstawiła nam skompilowane relacje rodzinne, nadzieje, która została utracona i motyw drugiej szansy, który był tak znaczący dla tej historii. Sprawiła, że uwierzyłam w prawdziwą miłość i dobitnie uświadomiła mi, że na nią nigdy nie jest za późno! ❤ Polecam z całego serca! 🍒🍒

,,Życie bywa kompletnie nieprzewidywalne. Zagmatwane, a zarazem pełne niespodzianek czy nieszczęśliwych zbiegów okoliczności".

,,Czereśniowy sad" to książka o miłości do dziecka, męża, matki. O tej pierwszej miłości, która czasami bywa tą na całe życie. Jest to powieść pełna złości, strachu oraz wzruszeń.

Jest to historia o Elizie, kobiecie, która nie miała szczęśliwego dzieciństwa. Matka pewnego zniknęła i uznano ją za zmarłą. Pewnego dnia dzwoni do niej pani z hospicjum Azyl mówiąc, żeby przyjechała do swojej umierającej mamy. Kobieta nie od razu chciała wsiadać w pociąg i jechać na drugi koniec Polski, ale po namowie męża zdecydowała się przekonać się kim tak naprawdę jest chora w hospicjum.

Książka podzielona jest na trzy rozdziały. Każdy z nich przybliża nam głównych bohaterów: Elizę, Marie i Eryka. Jest to powieść przepełniona emocjami. Najpierw poznajemy Elizę, która jest żoną i matką, która bardzo przeżywa rozstanie z córką wyjeżdzającą na obóz. Kolejna cześć poświęcona jest matce Elizy, która stara się streścić swoje życie. Czy zdąży? Tego nie powiem. Eryk, to ciepły, starszy pan, którego pokochałam od początku. Kim jest? Przekonacie się sami.

Książkę czytało mi się bardzo dobrze. Nie żałuje żadnej minuty spędzonej z bohaterami, którzy potrafili dostarczyć wielu emocji. Nie wiem jak bym zachowała się w sytuacji Elizy. Na jej przykładzie jednak możemy nauczyć się, że warto nie oceniać kogoś zanim nie poznamy jego zdania. Zanim nie wysłuchamy.

Jeśli lubicie książki, które poruszą i zmuszą do refleksji o życiu to bardzo polecam ,,Czereśniowy sad"