Fetysz

W „Fetyszu” jest lepko, odrażająco, wstrząsająco i .. brudno od ludzkich wypaczeń. 

Igor Brudny jest mroczniejszy niż zwykle. Stąpa po śliskiej krawędzi dzielącej życie od śmierci. Jest chropowaty, przybity, wściekły. Śledztwo wyrywa go z otchłani uzależnienia, stawia przed nim cel, nadaje sens jego istnieniu.

Wątek kryminalny jest misternie skonstruowany. Liczne jego zaułki podkręcają ciekawość czytelnika. Zbrodnia dociera do głębi ludzkiej duszy rozjeżdżając ją bezlitośnie niczym walec drogowy. Jest ohydna, napawa pierwotnym strachem, pełna jest wynaturzenia i bezbrzeżnego bólu.

Akcja nie jest gwałtowna, ale napięcie trzyma cały czas. Już pierwsza strona wbija się pazurami w gardło i nie popuszcza chwytu do brutalnego końca.

Autor i jego flagowy bohater Igor Brudny trzymają wysoki poziom. Pomimo powtarzającego się schematu fabuły (wstrząsający wstęp, drobiazgowe śledztwo, pełne dynamicznej akcji zakończenie) jest ciągle ciekawie i najważniejsze zaskakująco.

" [...] Igor jak to Igor. Nieustannie dąży do autodestrukcji. Może z tą różnicą, że ten proces znacznie w ostatnim czasie przyspieszył. [...]"

Tylko nadkomisarz Igor Brudny w perfekcyjny sposób potrafi doprowadzić siebie do fatalnego stanu. Ma prawie wszystko w nosie. Na szczęście, gdy dochodzi do makabrycznych zbrodni,  staje na wysokości. Lubię takiego Brudnego. Order dla niego, za jego wytrwałość i chęć wykończenia prawdziwego potwora. W ósmej części pod tytułem "Fetysz" Przemysław Piotrowski poszedł po bandzie i dosłownie przeszedł samego siebie. Stworzył prawdziwego fetyszystę, który nienawidzi kobiet. Ma szczególne upodobanie, które mi się nie podobało. Chętnie tego fetyszystę bym wykastrowała. Każdy, kto podnosi rękę na kobietę, tak właśnie powinien skończyć.
Wracając do książki -- prolog lekko wcisnął mnie w fotel. Zwłaszcza ostatnie zdanie. Takie dziwactwa tylko u Piotrowskiego. Dalej było jeszcze bardziej przerażająco.
Poznacie tutaj pewnego incela, który ma trzydzieści dziewięć lat, mieszka z matką i niestety nienawidzi kobiet. Jest nierobem. Uwielbia piwko i gry komputerowe. Nie polubiłam typka. Ale za to autor dobrze go przedstawił.
Mam nadzieję, że na kolejną część przygód nadkomisarza Brudnego nie będziemy musieli długo czekać.
Jeżeli lubicie starego Brudnego, to tutaj go otrzymacie. Brawa dla autora.
Uwielbiam twórczość Piotrowskiego za jego mroczność, brutalność i nieprzewidywalność.
Warto czytać książki tego autora. Nadkomisarz Igor Brudny was nie zawiedzie, zawsze wzbudzi w was wiele emocji, nie zawsze pozytywnych. Przy tym bohaterze można zejść na zawał, dlatego go uwielbiam.
W celu lepszego zrozumienia jego postępowania polecam wam zacząć czytać od pierwszego tomu. Najpierw sięgamy po "Piętno", "Sforę", "Cheruba", "Zarazę", "Bagno", "Smolarza" i "Anubisa", a dopiero na samym końcu po "Fetysz".