Gaja z Gajówki (Tom 1). Chatka w sercu lasu
Anna Włodarkiewicz

Za co lubię mieszkanie na przedmieściach? Mogę korzystać z dobrodziejstw (większego) miasta, a kiedy najdzie mnie ochota uciec z niego „za płot”. W okolicy naszego osiedla jest las. Co prawda nieco oswojony, bo wytyczono w nim ścieżki, place zabaw i psie wybiegi, ale można spotkać wiewiórkę, czy pozbierać grzyby, a i sarna czasami zapędzi się ku ludzkim skupiskom. Dla mieszczucha bywa to wybawieniem, oazą spokoju. Natomiast Gaja z Gajówki, bohaterka książki Anny Włodarkiewicz „Chatka w sercu lasu”, ma las na co dzień. Jej tata jest leśniczym i dosłownie mieszkają w środku kniei. Dziewczynka kocha naturę, ale trochę brakuje jej towarzystwa rówieśników. Gaja jest jedynaczką, która uczy się w domu. Może pies sprawi, że poczuje się mniej samotna?

W książce „Chatka w sercu lasu” obserwujemy las u schyłku lata, przez jesień i mroźną zimę. Gaja opowiada nam, jak on się zmienia i jakie prace musi wykonywać leśniczy w różne pory roku. Anna Włodarkiewicz w perypetiach dziewczynki przemyca sporo informacji o polskiej florze i faunie.

Narratorką w książce jest sama Gaja. Bohaterka przytacza najbardziej interesujące sytuacje ze swojego życia. Przetyka to opisami swoich lekcji, albo leśnymi „newsami”. Czy mieszkanie w środku lasu jest fascynujące? Pozostawiam to waszej ocenie. Mnie zachwyciło coś innego. Mianowicie opis różnych aktywności, projektów w jakie Gaja się angażuje. Chociażby domowe lekcje, które wyglądają całkiem inaczej niż te szkole i wymagają od dziecka i opiekuna większego zaangażowania, albo wspólne z mamą prowadzenie domu (np. robienie przetworów) czy doglądanie z tatą lasu, lub realizacja własnych pomysłów np. leśnej gazetki. Gaja ma świetną energię i dużo chęci do działania. Powieść Anny Włodarkiewicz to skarbnica inspiracji na kreatywny czas z dzieckiem.

Urocza jest ta książka. Opowiada o czasach współczesnych, a jest całkiem inna niż to, co znam ja. Jest to bardzo dyskretna zachęta do życia bardziej eko i zainteresowania naturą. Domowy dżem, albo proszek do prania. Obserwacja drzew i ptaków z naszej okolicy. My też możemy być, jak Gaja, nawet jeśli nie mieszkamy w środku lasu.

Poznajcie Gaję Wicherek. 👧 To siedmiolatka, która ma sto pomysłów na minutę i nie da sobie w kaszę dmuchać. 👌 Myślicie - przeciętny dzieciak? Wcale nie. Gaja nie chodzi do szkoły, mieszka w lesie, a do najbliższego sklepu ma 10 km. 😮 Brzmi egzotycznie? Jak na dzisiejsze czasy - tak. 🤭

Dziewczynka jest córką leśniczego i mieszka z rodzicami w leśnej chatce. 🌳 Kocha przyrodę i... doskonale opowiada. Zachwyca się naturą, zbiera grzyby, robi przetwory, dokarmia zwierzęta. 🐇 Pokazuje, jak można pięknie żyć - zgodnie z mijającymi porami roku. 🍂 Oczywiście, tęskni za życiem "normalnego dzieciaka", towarzystwem kolegów i koleżanek... 👦

"Chatka w sercu lasu" Anny Włodarkiewicz to pięknie wydana książka. 📗 Całość ma formę pamiętnika, wzbogacają ją rysunki i odręczne komentarze. ✍️ To tylko dodaje książce uroku. Przyjemna lektura, napisana w duchu poszanowania przyrody, ale i rodzicielstwa bliskości. 👪 Młodszym czytelnikom pokazuje świat, którego nie znają. Starszym przypomina ich własne dzieciństwo. 🧑 Wszystkim funduje ogrom wiedzy o lesie, czy o pracy leśnika. 🌲 Przybliża też temat edukacji domowej, która w Polsce staje się coraz bardziej popularna. 📖

Kiedy sięgnęłam po tę książkę, w okamgnieniu przeniosłam się do czasów "Dzieci z Bullerbyn" - ukochanej książki z dzieciństwa, którą od pierwszych dni życia serwuję również synowi. 🧡 "Chatę w sercu lasu" czytaliśmy razem. 📖 Tak, jak ja dzięki Astrid Lindgren przenosiłam się w świat beztroskich dziecięcych przygód, tak mam nadzieję Mikołaj - dzięki książce Anny Włodarkiewicz stworzy swoje własne, polskie "Bullerbyn" - piękną dziecięcą przystań, do której chce się wracać przez całe życie. 🧡 Czekamy na więcej! 👍

Wysokie sosny, żywozielone świerki, dorodne wiekowe dęby, liczne klony, buki, brzozy i topole  gęsto otaczają mały drewniany dom, do którego wiedzie piaszczysta droga i zielona skrzypiąca furtka. 
Wczesnym rankiem pod ogrodzenie podchodzą sarny, a ciszę wypełniają ptasie trwale. Trudno złapać tu zasięg sieci komórkowej. 
Dom pośrodku lasu od bladego świtu tętni życiem. Krzątają się w nim tata, mama i Gaja, siedmioletnia dziewczynka, bohaterka książki Anny Włodarkiewicz "Chatka w sercu lasu". 
Gaja nie chodzi do szkoły, jak większość jej rówieśników, ale uczy się w domu pod czujnym okiem mamy. Poza podstawowymi przedmiotami, jak język polski czy matematyka, dziewczynka uczy się też gotować i szyć. Każdą środę spędza z tatą w lesie, gdzie zdobywa wiedzę z zakresu przyrody w najlepszy z możliwych sposobów: poprzez obserwację. 
Na kartach książki dziewczynka opowiada czytelnikom o swoim życiu w tym magicznym miejscu. Nie jest one wolne od trosk. W lesie pojawiają  się złodzieje drewna, ktoś podrzuca śmieci, a zwierzęta niszczą młode siewki, a mama trafia do szpitala, akurat wtedy, gdy tata wyjechał na zjazd leśników. 
Gaja, choć kocha bliskość natury, bardzo chciałaby mieć przyjaciół, czuje się czasem samotna jak palec. Marzy o psie - futrzastym towarzyszu zabaw i wypraw do lasu. 
Czy to marzenie się spełni?
"Chatka w sercu lasu" to nie tylko zbiór przygód rezolutnej siedmiolatki, ale także źródło wielu informacji na temat lasu i jego mieszkańców. Autorka wplata w historyjki z życia Gai wiele ciekawostek, nie tylko przyrodniczych. Znajdziemy kilka faktów z życia pisarki Astrid Lindgren, poznamy przepis na najprostsze ciasteczka owsiano-bananowe (są przepyszne!) i krótką instrukcję, jak ze zużytych opakowań stworzyć instrumenty. Moc wiadomości ze świata przyrody łączy się tutaj idealnie z treścią. Całość spajają zaś wspaniałe ilustracje Kasi Piątek.
Jeśli pragniecie choć przez chwilę odpocząć od codziennego zgiełku, zatraćcie się w lekturze tej właśnie książki. Zabierze Was ona w miejsce niezwykłe, a z każdą kolejną stroną, tak jak my, zapragniecie, by istniało ono naprawdę.

Z czym kojarzy się Wam dzieciństwo? Pierwsza myśl, która przychodzi mi do głowy to zapach lasu.

Gdy trafiła do mnie pierwsza część serii “Gaja z Gajówki” - byłam zachwycona, bo wróciło do mnie wiele wspomnień. Co prawda, nie słyszało się wówczas o edukacji domowej, ale klimat pięknie napisanej historii bardzo pasuje do moich czasów sprzed lat.

Cała szata graficzna to tutaj prawdziwa gratka dla miłośników lasu i dzięki niej mali czytelnicy zdobędą mnóstwo wiedzy, dowiedzą się, czym jest samosiejka lub co to są zręby, przyjrzymy się też grzybom, liściom i zwierzętom.

Gaja Wicherek to dziewczynka o subtelnej i bystrej osobowości, która mieszka z rodzicami w chatce w głębi lasu. Oni są jej nauczycielami, bo nie uczęszcza ona do lokalnej szkoły. Uczy się zdalnie. Doskwiera jej z tego powodu czasami tęsknota za rówieśnikami i samotność. Jej czas urozmaicają aktywności spędzone z rodzicami, pomoc tacie w pracy leśniczego, wędrówki na rowerach z mamą i wspólne dbanie o środowisko. Wypatruje ona złodzieja drzew i walczy z lękiem z powodu odwiedzin cmentarza.

Przypominamy sobie, jak ważna dla dziecka jest bliskość natury. Dzięki mamie i tacie Gaja poznaje cenne wartości i zdobywa dobre nawyki, dba o przyrodę i aktywnie spędza czas w leśnym towarzystwie. Poznaje zmienność pór roku i przygląda się życiu zwierząt. Jej przygody poznajemy od dnia 31 sierpnia po ostatni dzień roku. Książka napisana jest w formie pamiętnika, świetnie się czyta, to lekka i przyjemna lektura napisana w duchu rodzicielstwa bliskości.

Polecam z całego serca.

Sympatyczna opowieść z ciekawą oprawą graficzną i miejscami w nieco nietypowej formie ("gazetka" leśna, opisy lekcji, informatywne obrazki i zdjęcia). Mój synek (w wieku Gai, pierwszoklasista, więc się identyfikował) zaciekawiony i chętny do czytania kolejnych rozdziałów. Od razu zamówiliśmy część drugą :)

Ostatni raz czułam taką magiczną, duchową więź z główną bohaterką, gdy czytałam moją ukochaną ,,Anią z Zielonego Wzgórza".

Gaja z Gajówki to wyjątkowa i bardzo inteligentna dziewczynka, która mieszka w lesie razem z rodzicami, uczy się w domu. Jej tata jest leśniczym, który kocha las i tą miłość wpaja córce. Mama, to pozytywnie zakręcona zielarka, która słynie w okolicy z najlepszych herbat, mikstur na przeziębienie, ekologicznych środków czystości własnej roboty i fantazyjnych ubrań, które sama tworzy z pomocą maszyny do szycia.

Gaja nie wyobraża sobie, że mogłaby mieszkać w innym miejscu. Niczym mała, leśna wróżka, uwielbia przemykać pomiędzy drzewami, a jej krew zdaje się pulsować w rytmie drzew poruszanych na wietrze.

Doskwiera jej jednak samotność... Momentami żałuje, że nie chodzi do zwykłej szkoły, bardzo chciałaby mieć psa. Zakręciła mi się łza w oku, gdy wspomniała z dziecięcą bezpośredniością o tym, że nie ma rodzeństwa, ponieważ jej rodzice, mimo że bardzo tego pragną, to nie mogą mieć więcej dzieci.

Zakochałam się w tej książce i z niecierpliwością czekam na kolejne przygody rodziny Wicherków. W środku znajdziecie przepiękne, realistyczne ilustracje roślin i zwierząt, przepisy na ulubione jedzenie głównej bohaterki oraz mnóstwo ,,leśnych" ciekawostek.

Książka jest naprawdę pięknie wydana, wszystko w niej współgra i niemal pachnie mchem.