Kawa u żyrafy

"Kawa u żyrafy” to książka, która w niezwykle przystępny sposób dotyka tematów istotnych dla każdego z nas, niezależnie od wieku.

Historia rozpoczyna się w nietypowy sposób – w ogrodzie zoologicznym, gdzie zwierzęta postanowiły się zbuntować przeciwko ludziom. Jednak zamiast upragnionej wolności, ich życie zaczyna wypełniać chaos i poczucie zagubienia. Centralną postacią tej opowieści jest lew Leon, król zoo, który staje przed niełatwym zadaniem utrzymania porządku w świecie nagle pozbawionym reguł. Co ciekawe, zwierzęta, które początkowo z radością odrzucają ludzkie zwierzchnictwo, szybko zaczynają kwestionować swoją zdolność do samodzielności.

Jedną z największych zalet książki jest sposób, w jaki Kosmowska ukazuje różnorodność charakterów wśród zwierzęcych bohaterów. Każda postać, od tytułowej żyrafy po mniejsze zwierzęta, wnosząc swoje unikalne spojrzenie na sytuację, daje czytelnikowi możliwość przyjrzenia się różnym aspektom relacji społecznych. Autorka sprytnie przeplata humor z refleksją, ukazując, jak łatwo w momentach wolności lub władzy ulegamy stereotypom i uprzedzeniom.

Przesłania zawarte w książce są niezwykle aktualne. Opowieść o życiu bez uprzedzeń, otwartości na inność i sile samodzielnego myślenia trafia zarówno do młodszych, jak i starszych odbiorców.

Narracja jest dynamiczna i wciąga od pierwszych stron, jednocześnie oczarowując literacką finezją. Kosmowska świetnie balansuje między poważnymi tematami a lekkością stylu, co sprawia, że książka jest niezwykle przystępna i przyjemna w odbiorze.

"Kawa u żyrafy” to mądra i pełna humoru opowieść, która zachęca do dyskusji o naszej naturze, relacjach i roli człowieka w świecie.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

,, Miłość, mój drogi, jest pięknym nieszczęściem, które znienacka na ciebie spada. Nadziewa się na serce jak jabłko na igły. I niesiesz je na sobie, czując słodki ciężar... Czasami ten ciężar jest wszystkim, co masz. " Nie wiem czy wiecie, ale przeczytałam już całkiem sporo bajek i powiem wam, że ta mnie zaskoczyła. Przeważnie każda opowieść długa czy krótka miała jeden wątek, który prowadził tylko w jedną stronę do jednego tematu, co najwyżej przedstawionego na różne sposoby. W tej opowieści wątkiem scalającym jest miejsce, gdzie te piękne i różne zwierzęta przebywają, ale tematyka jest naprawdę różnorodna. W pierwszej opowieści poznałam owcę, żyrafę i inne poboczne zwierzęta. Owca Mela szukała sposobu żeby udowodnić jak bardzo żyrafy nie lubi. Wymyślała nawet jej pozytywne strony za które miała prawo jej nie lubić. Nawet nie dopuszczała do siebie wiadomości, że każdy z jej powodów był niedorzeczny. Bo gdy ktoś chce znaleźć powód, żeby nas nie lubić, to zawsze go znajdzie. Była tu też opowieść o tym jak jedno zwierzątko podziwiało inne z innej rasy, a nie zwracało uwagi na te ze swojej, które do niej wzdychały. Dopiero ktoś inny wychwalając jej cudowną i niesamowitą rasę zwrócił uwagę na kogoś, kogo nie doceniała, dopiero przejrzała na oczy, że jednak faktycznie był wyjątkowy, tylko ona nie chciała tego dostrzec. W innej opowieści chodziło o niespełnione uczucie, o to, że nie warto przejmować się opinią innych, bo nic z tego nie mamy, oprócz złych myśli rzecz jasna. Albo o tym, że kogoś możemy poniewierać, żeby czuć się wywyższonym, a gdy się okazało, że poszukują kogoś inteligentnego do bycia chrzestnym, to za słowo ,,inteligentny" było się skorym do największych poświęceń. Oczywiście tych mądrości jest o wiele więcej. Często przewijają się te same zwierzęta, lecz wtedy, kiedy swą osobowością pragną zabłysnąć, choć reszta zwyczajnie wie, i akceptuje to, że są jakie są. W ogóle bardzo spodobało mi się określenie, że każdy z nas jest wyjątkowy i piękny, bo jest inny. Różny z wyglądu, zachowania, rasy czy postury. Nikt nie jest brzydki, wszyscy jesteśmy piękni:-) Wewnątrz jest pełno kolorowych obrazków, opowiadania są krótkie, nawet trzy strony. Dzieci może zobaczyć, czy każde zachowanie zwierzątka było dobre, czy może powinny kogoś przeprosić. Niekiedy ich morały możemy znaleźć pomiędzy wierszami. Uważam, że to wartościowa lektura, dlatego ją polecam.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

,,Kawa u żyrafy" to opowieść, w której bohaterami są zwierzęta. Właśnie odzyskały wolność, bo ludzie opuścili ogród zoologiczny. Ale zwierzęta cieszą się z tego powodu jedynie krótką chwilę. Szybko do nich dociera, że bez ludzi nie są w stanie o siebie zadbać i brakuje im... usługiwania! Czy król - Lew Leon coś na to zaradzi? To nie tylko zabawna historia o perypetiach zwierząt ogrodu, uwielbiających codzienne kawki u żyrafy i ploteczki. W każdym rozdziale odnajdziecie wiele cech, które z łatwością przełożycie na ludzkie zachowania. Jest tu wywyższająca się owca Mela, która nie cierpi żyrafy, ale codziennie biega do niej na kawę. Jest szynszyla Ramona, ,,ekscentryczna singielka", której nie w głowie ustatkowanie się. Jest w końcu Lew Leon, który zapomniał o rocznicy i przesiaduje ciągle w pijalni soków, co jeszcze bardziej denerwuje jego żonę. Jest również wielu innych, znakomicie wykreowanych zwierzęcych bohaterów. Jestem pewna, że z łatwością odnajdziecie ich odzwierciedlenie wśród najbliższego otoczenia, a może nawet we własnej osobie? Ta opowieść pomoże spojrzeć na ludzkie cechy z dystansem a przy tym skłoni do refleksji nad zachowaniem swoim i innych.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)