Kobieta z ciemności

„Kobieta z ciemności” autorstwa Karola Fitrzyka to powieść, która już od pierwszych stron wciąga czytelnika w gęstą, mroczną atmosferę tajemnicy i niewypowiedzianych emocji. Autor, znany z umiejętności budowania napięcia i kreślenia pełnych głębi portretów psychologicznych, po raz kolejny udowadnia, że potrafi opowiadać historie, które poruszają i intrygują. Główny bohater, Mateusz, zmuszony jest wrócić do rodzinnego domu w Górach Sowich, gdy milczenie rodziców staje się niepokojące. Ten powrót otwiera dawno zabliźnione rany – powracają wspomnienia dziecięcych koszmarów, niewyjaśnionych zdarzeń i dawne uczucia, które komplikują jego poszukiwania prawdy. Postać Mateusza została sportretowana niezwykle realistycznie – to człowiek rozdarty między pragnieniem zrozumienia przeszłości a lękiem przed tym, co może odkryć. Jego wewnętrzne rozterki, strach, żal, ale też iskra nadziei sprawiają, że czytelnik łatwo wchodzi w jego emocjonalny świat i kibicuje mu w konfrontacji z demonami dzieciństwa.

Fitrzyk mistrzowsko buduje napięcie – krok po kroku odsłania kolejne elementy fabuły, sprawiając, że nie sposób oderwać się od lektury. Mroczny klimat górskiego domu, narastające poczucie zagrożenia i tajemnicza postać z przeszłości tworzą historię, w której rzeczywistość nieustannie przeplata się z tym, co irracjonalne, niemal metafizyczne. Na szczególną uwagę zasługują emocje, które autor potrafi uchwycić z niezwykłą wrażliwością: strach, nostalgię, tęsknotę, ale i ciepło związane z odżywającą dawną miłością. To sprawia, że „Kobieta z ciemności” nie jest tylko thrillerem – to również opowieść o relacjach rodzinnych, o tym, jak przeszłość potrafi kształtować teraźniejszość i nie pozwala o sobie zapomnieć.

To idealna książka na wieczór, zwłaszcza ten chłodniejszy, kiedy za oknem zapada zmrok, a czytelnik szuka historii, która wciągnie go w swój świat. Karol Fitrzyk po raz kolejny udowadnia, że potrafi łączyć elementy grozy, dramatu i emocji w spójną, fascynującą opowieść. „Kobieta z ciemności” to lektura, po którą warto sięgnąć – nie tylko dlatego, że trzyma w napięciu do ostatniej strony, ale też dlatego, że porusza i pozostaje w pamięci na długo po jej przeczytaniu.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

*współpraca reklamowa*

Wciąż jeszcze przekonuję się do horrorów na papierze, czytam je raczej sporadycznie i jak na razie mam takie samo wrażenie jak przy filmach tego typu, czyli że nie pasuje mi w tym zakończenie. To było moje drugie spotkanie z twórczością autora, podobnie jak pierwsze było ono udane, choć ta książka podobała mi się nieco bardziej. Zastosowanie lokalnej legendy, historia z dreszczykiem trochę wątków paranormalnych, do tego subtelna intryga i manipulacja, wszytko złożyło się w naprawdę intrygującą całość.

Przedłużające się milczenie rodziców sprawia, że Mateusz postanawia wrócić do domu rodzinnego by zbadać sytuację. Na miejscu zastaje pusty dom, zmarłe zwierzęta i ani śladu rodziców. Przebywając w pustym domu na nowo zaczynają go dręczyć koszmary i demony przeszłości, policyjne śledztwo w sprawie rodziców stoi w miejscu, miejscowi nie są mu przychylni i tylko jego dawna miłość stara się do wesprzeć. Mateusz musi samodzielnie dojść do rozwiązania, które znajduje się gdzieś na granicy jawy i koszmaru.

Książka nie należy do najgrubszych, ale w sumie się tego spodziewałam, bo i poprzednia książka autora taka była. Powieść jest intensywna, dynamiczna, przepełniona mrokiem, tajemnicami, grozom i dreszczykiem emocji. Jak to przy horrorach bywa, najpierw mamy krótki aczkolwiek konkretny wstęp, a już chwilę później zaczynają się dziać dziwne rzeczy. Początkowo jest jeszcze dość delikatnie, jeszcze można coś niecoś próbować tłumaczyć logiką, ale z każdą kolejną stroną, napięcie wzrasta, robi się coraz mroczniej, coraz bardziej niebezpiecznie, pojawia się coraz mocniejsze przekonanie, że to co się dzieje nie jest normalne. Fabuła jest raczej szybka, choć o różnym stężeniu napięcia, autor daje nam chwilę na zaczerpnięcie oddechu, moment na zastanowienie się o co chodzi i co dalej. Ja podczas czytania miałam wile różnych teorii, nawet takich najbardziej szalonych i po części się one sprawdziły, niemniej i drobne zaskoczenia się pojawiły.

Historia bardzo mi się podobała, autor dał tutaj motyw miejscowej legendy, który wyśmienicie wpasował się w fabułę, przez co momentami naprawdę można się zastanawiać czy ta granica pomiędzy jawą a koszmarem się nie zaciera. Motyw tytułowej kobiety z ciemności był genialny, a książka moim zdaniem idealnie nadałaby się na scenariusz horroru czy historii grozy. Jednak jak wspomniałam już na samym początku mam bardzo mieszane uczucia co do zakończenia, czegoś mi tutaj zabrakło, takiej wyraźnej kropki nad "i".

Lektura była przednia, świetnie się przy niej bawiłam i zapartym tchem śledziłam poczynania Mateusza. Autor oprócz wątków grozy, wprowadził też tutaj delikatne wątki kryminalne, co też było bardzo fajnym zagraniem, przez co odkrywanie prawdy jest niezłą gratką. Książka liczy sobie ok 250 stron, można ją śmiało przeczytać w parę godzin, czy w jeden wieczór. Napisana w przyjemnym stylu, zarówno lekkim jak i oddajacym klimat całej powieści. Mi się naprawdę podobało i szczerze zachęcam do lektury.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

,,Kobieta z ciemności" to książka autorstwa Karola Fitrzyka. Od jakiegoś czasu autor jest już znany szerszemu gronu. Dla mnie za to pierwsze z nim spotkanie właśnie przy tym tytule, który nie ukrywam, niezmiernie mnie zaintrygował.

Mateusz po kilku latach nieobecności w rodzinnych stronach, którymi są Góry Sowie, wraca z Irlandii, z uwagi na brak jakiegokolwiek kontaktu z rodzicami.
Po przyjeździe zastaje pusty dom. Oborę pełną martwych zwierząt, które padły z wycieńczenia. Pierwsze kroki kieruje do miejsca, gdzie jako chłopiec zaprowadził go ojciec, czyli do lasu pod pewne drzewo. Tam zakopali reklamówkę z pieniędzmi ,,na czarną godzinę", gdyby ,,oni" przyszli. Jacy oni? Mały Mateusz tego nie wiedział. Teraz może się jedynie domyślać, bo tam gdzie powinny znajdować się pieniądze, znajdują się zakopane zwłoki mężczyzny. Mateusza przenika zgroza. Zaginięcie rodziców zgłasza na policję ale nie wyjawia wszystkiego.
Na domiar tego wszystkiego, odżywają koszmary z dzieciństwa. Nocą pojawia się ,,Kobieta z ciemności", której wszystkie dzieci w okolicy się bały. To właśnie nią straszono maluchy, gdy były niegrzeczne. Nikt nie chciał stać się jej kolejną ofiarą. Zatem pytanie brzmi, dlaczego nastaje na spokój dorosłego już Mateusza?

W tym trudnym dla niego czasie pomoc mu niesie jego dawna miłość, Wiktoria. Jednak mężczyzna także i z nią nie jest do końca szczery...

Uff, przyznam, że dawno nie przejmował mnie lęk grozy i wieczorny domowy szmer nie napawał lękiem jak podczas czytania tej książki. Dlatego pozycja jest dla tych, którzy lubią lub chcą się bać bo łączy ona w sobie kryminał z pewną dozą horroru. Wkrada się w nią także pierwiastek mistycyzmu co w sumie daje zgrabną całość. 

Książka o tym jak wiara, powiedziałabym, w zabobony kieruje nie tylko jednostką ludzką a większą gromadą ludzi. Powieść, która obdziera człowieka z jego człowieczeństwa, gdy stara się bronić. 
Mogłabym wymienić jeszcze kilka ważkich kwestii w niej poruszonych jednak obawiam się, że mogłoby to zbytnio odsłonić część fabuły a nikt tego nie chce. Poza tym czyta się ją dosyć szybko za sprawą dużych liter, które są wybawieniem dla nocnych czytaczy.


Współpraca barterowa z Wydawnictwem Waspos.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Witam Was bardzo serdecznie moi drodzy książkomaniacy. Za oknem noc a ja przychodzę do Was z  ciekawą książką, która zafunduje Wam ciarki na plecach i włos zjeży się Wam na głowie. Zaginięcie rodziców głównego bohatera,  mroczna miejscowa legenda, niewyjaśnione zjawiska, ofiary z dzieci, dom na końcu wsi, ciemny las za oknem i ta wszechobecna cisza dają poczucie, że coś tu jest bardzo nie tak. Powrót po kątach do domu ożywił demony z przeszłości.

  Ależ dobrze mi się czytało, lubię takie elementy grozy i nadprzyrodzone zjawiska, które pobudzają wyobraźnię do kreowania w głowie własnych obrazów. Pomimo tematyki horroru książkę przeczytałam w jeden wieczór zahaczając o część nocy. I przyznam się z ręką na sercu ze miałam niezłego pietra kiedy musiałam przejść do sypialni korytarzem w którym czaiły się cienie, wyobraźnia działała. 

(Kliknij aby rozwinąć opinię)