Kod Mesjasza

Książka podobała mi się, ale mam pewne ale. Za dużo fachowych opisów, przez co gubi się trochę wątek. Początek nie zachwyca, ale potem akcja się rozkręca. Tom Carter wybitny naukowiec w dziedzinie genetyki w zamachu traci ukochaną żonę. To on miał być celem. Morderca zwany Kaznodzieję w imieniu Bractwa pozbywa się ludzi, którzy według niego szkodzą wierze. Kolejne zamachy nie udają się. Poza tym okazuje się, że córka Toma, Holly jest chora i tylko cud może pomóc. Tym cudem jest znalezienie kodu DNA samego Chrystusa. Ogólnie, mimo nieobiecującego początku książka fajna, wciągająca. Odstrasza mnie tylko właśnie fachowa terminologia dotycząca genetyki.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Niestety książka nie dla mnie. Niby pomysł dość ciekawy. Jest jakieś Bractwo, które ma dwa priorytety: odnaleźć nowego Mesjasza i zabijać tych, którzy źle się prowadzą lub szkodzą wierze. Zagrożeniem okazują się być badania genetyczne dr Toma Cartera. Zabójca o kryptonimie Kaznodzieja ma go zamordować po odebraniu przez niego i jego wspólniczki Jasmine Nagrody Nobla. Jednak nie trafia i ginie żona Toma. Niedługo później okazuje się, że córka Holly będzie miała guza mózgu i umrze. Zaczyna się wyścig z czasem. Dr Carter postanawia odnaleźć relikwie Chrystusa i dzięki DNA w nich zawartym opracować lek, który wyleczy córkę. Dzięki temu może również odnaleźć Mesjasza dla Bractwa. Ogólnie pomieszanie z poplątaniem. Jasmine wychowana w babtyjskiej rodzinie nie bardzo podoba się pomysł z DNA Chrystusa. Może i nie jest głęboko wierząca ale jednak widzi sprzeczność z wiarą. Dziwi w książce to, że jest ona matką chrzestną Holly skoro jej Tom Carter jest ateistą i jego żona też była. Więc dziecko nie jest raczej ochrzczone. Chyba że dzięki dziadkowi, który w książce jest teologiem. Taka mieszanka w rodzinie dziwna. Zwłaszcza to, jak ten dziadek mówi i popiera pomysł by ingerować w DNA Boga. Widać w książce wiele sprzeczności. I to mi się nie podoba. Zbyt wiele rzeczy naciąganych. Za dużo też opisów bardzo profesjonalistycznych. To odstrasza. Postaci w książce są dziwne, trochę nierealne. Bractwo również jest dziwne. Okazuje się, że mają jakieś relikwie, m.in. gwóźdź i ząb Chrystusa. Gwóźdź jeszcze bym zrozumiała, ale ząb...? Z bardzo naciągane. Innymi słowy: książka nie zachwyca.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Jedyna książka tego autora z czterech, które przeczytałam naprawdę mi się podobała. Trochę w sposób możliwy jest ukazanie manipulowaniem i odkrywaniem DNA niezależnie na konsekwencje.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)