Ocalona

Po „Ocaloną” sięgnęłam właściwie intuicyjnie. Uwielbiam książki, w których historia splata się z ludzkimi losami, a kiedy zobaczyłam, jakie tematy porusza autorka w swoich wcześniejszych tytułach, od razu poczułam, że to jedna z tych osób, które naprawdę żyją historią. Fascynuje mnie, gdy pisarz nie tylko snuje opowieść, ale też oddaje hołd przeszłości, wydobywając z niej emocje i prawdę. Okładka „Ocalonej” przyciąga spojrzenie, jest subtelna, a jednocześnie mocna w przekazie. Tytuł budzi wiele pytań, a opis tylko je wzmacnia i zapowiada historię o pamięci, przyjaźni, stracie, nadziei i kobiecej sile. Już wtedy wiedziałam, że to będzie książka, która zostawia w człowieku ślad.

I tak właśnie było.

Na pierwszy plan wysuwa się niezwykła relacja dwóch kobiet: Letycji i Grety. Jedna niesie w sobie wojenną traumę, wspomnienia obozu, miłość, która narodziła się w najmniej spodziewanym miejscu i czasie. Druga stoi w zupełnie innym momencie życia, ale także dźwiga ciężar i pustkę po śmierci matki, trudną więź z ojcem, poczucie zagubienia. I choć dzieli je pokolenie, doświadczenia, całe światy, przypadek sprawia, że siadają naprzeciw siebie w kawiarni… dokładnie przy tym samym stoliku, przy którym mała Letycja kiedyś piła czekoladę z ojcem.

Czy to zbieg okoliczności? A może coś więcej?
Czy czasami los nie prowadzi nas tam, gdzie koniecznie musimy być?
I czy jedno spotkanie może otworzyć drzwi do wspomnień, o których miało się już nigdy nie mówić?

Najbardziej poruszyły mnie fragmenty, w których Letycja wraca pamięcią do życia w Auschwitz. Wspomnienia napisane prosto, bez epatowania brutalnością, a jednak tak mocne, że zatrzymują oddech. Obok nich stoją sceny powojenne, czyli odbudowująca się Warszawa, w której z ruin wyrasta coś na kształt nowej nadziei. To zestawienie szczególnie działa na wyobraźnię, bo pokazuje, jak bardzo człowiek potrafi się podnieść, nawet wtedy, kiedy wydaje się to niemożliwe.

Z kolei współczesna część, to historia Grety, która daje czytelnikowi chwile oddechu, ale nie jest jedynie dodatkiem. To właśnie dzięki niej ta opowieść nabiera głębi. Greta przypomina nam, że każdy z nas w jakimś momencie życia czuje się samotny, popękany, zawieszony pomiędzy tym, co było, a tym, co dopiero ma nadejść. I właśnie wtedy najbardziej potrzebujemy kogoś, kto nas wysłucha.

Agnieszka Winnik pięknie oswaja emocje. Raz ściska w gardle, innym razem daje ciepło, wzruszenie, moment zatrzymania. To taka książka, którą się czuje. Owszem, czasem boleśnie, ale czasem też kojąco, niemniej jednak zawsze prawdziwie.

Co podobało mi się najbardziej?
To, jak subtelnie, a jednocześnie z ogromną siłą autorka pokazała kobiecość w różnych odsłonach. Kobietę kruchą, pełną ran, ale też odważną, wierną i zdolną przetrwać najgorsze. I to, że historia Letycji i Grety tak naturalnie się przenika, tworząc opowieść, która zostaje z człowiekiem na długo.

Polecam „Ocaloną” każdemu, kto lubi książki niosące emocje, pytania, refleksje i tę specyficzną mieszankę bólu oraz nadziei, która rodzi się tylko tam, gdzie przeszłość spotyka się z teraźniejszością. To piękna, poruszająca, bardzo ludzka historia. Warto ją przeczytać.

Kiedy cztery lata przed wybuchem drugiej wojny światowej Letycja pije gorzką czekoladę ze swoim ojcem nie spodziewa się, że następna wizyta w pijalni czekolady Wedla będzie miała miejsce w zupełnie innym świecie i zupełnie innymi ludźmi. Nie może również wiedzieć, że w przyszłości dzięki temu miejscu pozna Gretę, dzięki której po raz pierwszy opowie o swoim pobycie w Auschwitz.
Z roku na rok naocznych świadków drugiej wojny światowej jest coraz mniej... Z roku na rok mamy mniejszą szansę poznania ich historii... Wiele historii już nie poznamy... Niektórzy świadkowie nie chcieli opowiadać o tym, co ich spotkało w trakcie wojny i okupacji. Z pewnością byli tacy, którzy obawiali się wspominać, czego byli świadkami. Nie zdziwiłabym się by byli też tacy, którzy wierzyli, że ich historia jest nudna i nikogo nie będzie obchodziła. Nie zdawali sobie sprawy, że ich historia jest ważna i to wraz z innymi historiami buduje szerszy obraz trudnych wydarzeń, które spotkały naszych rodaków. Czytając Ocaloną możemy przekonać się o tym dobitnie, bowiem jedną z głównych bohaterek jest kobieta, która na własne oczy widziała okrucieństwo wojny. Przez wiele lat milczała. Przez wiele lat nie dzieliła się z szczegółami swojej tragicznej historii. Wszystko zmieniło się, gdy poznała Gretę, bowiem młoda kobieta stała się impulsem, który skłonił ją do wspomnień. I chociaż obie są postaciami fikcyjnymi to mają w sobie cechy i historie, które nosiły żyjący ludzie. Obie są świetnym przykładem traum, które nosimy w sobie na co dzień. Obie są przykładem historii, które mogą być prawdziwą lekcją życia. Ocalona to książka ważna. To książka opowiadająca o miłości, która narodziła się w samym środku piekła. Miłości, która może stać się ocaleniem. Miłości nieoczywistej. Ocalona to książka, którą na dobrą sprawę opowiada o niezbadanych ścieżkach, przez które prowadzi nas los. To historia upleciona z emocji. Taka, w której nie brak refleksji i życiowych mądrości. Taka, która zostanie w naszej pamięci na dłużej. 

Greta, młoda kobieta przez przypadek spotyka doświadczoną przez życie, a głównie wojnę, Letycje. Między nimi nawiązuje się pewna nić relacji. Starsza z kobiet ma do przekazania Grecie ważne wskazówki życiowe, a robi to opowiadając swoją trudną, skalaną wieloma kroplami łez historię. Historie dziewczyny ocalonej z Auschwitz, pozbawionej nadzieji na powrót ukochanego i w końcu tej, która pokochała na nowo. Czy Greta wyniesie coś z tych cennych lekcji, które na początku traktowała jako szybki pomysł na napisanie pracy licencjackiej? Lekcji od pokolenia, które powoli zanika.

Ocalona to powieść o dwóch bohaterkach, spleciona z prawdziwych historii 24 kobiet. Dzieli ich tak wiele, ale okazuje się, że jeszcze więcej łączy. Jedna dopiero uczy się kochać, żyć z tęsknotą i wybaczać. Druga ma to już za sobą, co nie znaczy, że teraz zostało jej tylko "dotrwać" do końca swoich dni. 

Jeśli tylko zauważymy taką osobę, możemy ze spotkania i rozmowy z nią wynieś ogrom wartościowych, chociaż nie raz ciężkich historii. Warto czerpać póki się da z opowieści, doświadczeń i wskazówek jakimi nas obdarowują. 

Autorka już trzeci raz zachwyciła mnie swoją książką. Wszystkie były o kobietach i z historią w tle, lub w roli głównej. 

Wzruszająca, naładowana różnymi, skrajnymi emocjami, polecająca korzystać z tego z czego jeszcze mamy szansę uszczknąć dla siebie i kolejnych pokoleń. Piękna. Oczywiście, polecam

Dziś skończyłam czytać najnowszą książkę Sylwii Winnik p.t. ,,Ocalona". 

Greta, przejeżdżając obok pijalni czekolady Wedla, widziała kilkukrotnie po drugiej stronie drogi w kamienicy na pierwszym piętrze kobietę smutną i zapatrzoną w wejście do pijalni. Bardzo ją tym zaintrygowała. Pewnego dnia Greta kupiła torcik wedlowski i kilka ciastek i udała się do tajemniczej kobiety. I tak zaczyna się historia pięknej przyjaźni młodej studentki Grety i kobiety, która przeżyła wojnę, Auschwitz, straciła miłość swojego życia i możliwość poruszania się o własnych nogach - Letycji. 

,,Najgorsze być tak bardzo ubogim, że nie ma się nic, prócz pieniędzy."

Letycja dzieli się z Gretą swoimi przeżyciami z czasów wojny. Początkowo Greta ma zamiar zrobić z tego swoją pracę dyplomową, jednak z czasem dziewczyna wchodzi w świat Letycji, spędza z nią coraz więcej czasu, odkrywa, że coraz więcej je łączy. Zaczyna widzieć sens życia, poznaje, co jest w życiu naprawdę ważne, a co zupełnie nic nie warte. Letycja również osiąga korzyści z przebywania z młoda kobietą, odkrywa siebie i życie na nowo. Po wielu latach na wózku zaczyna stawiać samodzielne kroki. Opowieść o trudnych wojennych i obozowych czasach sprawia, że Letycja zrzuca z siebie cały ciężar. Otwarcie mówi o miłości, nadziei, czekaniu, stracie, podejmowaniu decyzji w trudnych czasach. 

,,Ocalona" to opowieść zarówno o Letycji, jej dawnym życiu, pełnym bólu, cierpienia i nadziei, jak i o Grecie , młodej, współczesnej studentce, która również doświadczyła bólu i straty, mimo iż żyje w zupełnie innych czasach. Obie siebie potrzebowały, żeby zrozumieć pewne wydarzenia, decyzje, wybory. 

Sylwia Winnik w niesamowicie piękny sposób pokazała nam zarówno samotność, tęsknotę, jak i piękną przyjaźń, miłość i nadzieję. 

Przyznaję, popłakałam się. Nie często mi się to zdarza podczas czytania książek, ale teraz nie dałam rady się powstrzymać ?

Polecam

,,Ocalona" to powieść, w której Sylwia Winnik wraca do tego, co potrafi najlepiej: pokazywania ludzkich historii na tle traumatycznych wydarzeń. Tym razem czyni to jednak w formie bardziej literackiej niż reporterskiej, stawiając na emocjonalną, dwupokoleniową opowieść o pamięci, przyjaźni i odzyskiwaniu siebie.

Centralnym punktem fabuły są dwie bohaterki: starsza Letycja, niosąca w sobie ciężar wojennych doświadczeń, oraz młoda Greta, która zmaga się z własnymi stratami i pustką po odejściu matki. Ich spotkanie nie jest jedynie zabiegiem fabularnym -- to symboliczne zderzenie dwóch światów. Winnik bardzo subtelnie pokazuje, jak trauma potrafi przenikać przez pokolenia, i jak niezwykła więź potrafi narodzić się z potrzeby zrozumienia i bliskości.

Autorka posługuje się językiem oszczędnym, ale pełnym emocji. W opisach wojennych nie ma przesadnej brutalności -- jest za to autentyczność, z której Winnik jest znana. Fragmenty współczesne wprowadzają lżejszy oddech, ale nie banalizują tematu. Dzięki temu powieść zachowuje równowagę między trudną historią a ciepłem codziennych relacji.

Na szczególną uwagę zasługuje sposób kreacji bohaterek: Letycja została sportretowana z ogromnym szacunkiem i wrażliwością, a Greta -- z uważnością charakterystyczną dla portretu współczesnej, poszukującej siebie młodej kobiety. Ich relacja staje się sercem całej opowieści -- delikatna, nieoczywista, ale bardzo prawdziwa.

,,Ocalona" to powieść, która nie epatuje dramatem, lecz pozwala czytelnikowi poczuć ciężar historii i jednocześnie doświadczyć nadziei. Winnik pokazuje, że opowieści o wojnie nie muszą być tylko zapisem krzywdy -- mogą być również świadectwem siły, czułości i nieoczekiwanych spotkań, które odmieniają życie.