Oko Jelenia. Sowie Zwierciadło

Jest to już ostania część serii Oko jelenia. Tym razem akcja dzieje się w dwóch czasach. Teraźniejszości, gdzie ojciec poszukuje syna Staszka. A także przeszłości, gdzie Staszek przezywa swoje życie. To tutaj pokazane jest po troszku życie w XIX wieku, a także siła przyjaźni.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Minęło kilka lat od szóstego i, wydawałoby się, ostatniego tomu Oka Jelenia. Muszę przyznać, że nie spodziewałam się kontynuacji. Ogromne było moje zdziwienie, gdy ukazała się siódma część serii, Sowie Zwierciadło. Czyżby autor po prostu stwierdził, że nie zamknął snutej opowieści? Wyjątkowa gratka dla licznych miłośników prozy Andrzeja Pilipiuka. W skrócie, o tym co było wcześniej, czyli w sześciu częściach poprzedzających tę książkę. Zaczyna się jak u Hitchcocka. W dodatku nie od trzęsienia, lecz od całkowitej zagłady Ziemi. A potem... napięcie wciąż rośnie. Przypadkowi turyści, a może przypadkowe ofiary zostają przeniesieni w czasie. Ze swoich poukładanych mniej lub bardziej światów, zmuszeni są do życia w szesnastowiecznej Norwegii: Marek Oberech, nauczyciel informatyki; Staszek Grążel, nastolatek, uczeń liceum; Helena Korzecka, szlachcianka spod dziewiętnastowiecznego Lublina. Mają wykonać misję wykradzenia tajnej pieczęci związku hanzeatyckiego, Oka Jelenia. Razem z bohaterami przeżywamy masę przygód, najpierw w Norwegii, a później w Polsce. Akcja i tempo do utraty tchu. A po drodze pełno niebezpieczeństw, czyhających wszędzie morderców oraz pewien nie do końca mechaniczny futrzak. Sowie Zwierciadło zaczyna się w miejscu, w którym pożegnaliśmy bohaterów w szóstej części serii. Dzięki gadającemu kotu Staszek trafił prosto do dworu Krzywki koło Lublina w 1864 roku, a Marek do Warszawy w czasy współczesne. Akcja książki toczy się dwutorowo, na przemian pokazując co się dzieje ze Staszkiem i Helą, a także z Markiem. A dzieje się... Z jednej strony mamy Polskę pod okupacją rosyjską, krótko po upadku powstania styczniowego. Staszek ratuje Helę przed pohańbieniem i agresją Moskali, którzy napadli na dwór Krzywki. Zabija ośmiu mężczyzn, ale okazuje się, że ich kłopoty dopiero się zaczynają. Zmuszeni są uciekać, a nie jest to proste w kraju z kordonami żołdaków. Z drugiej zaś strony mamy Marka, który otrzymuje ,,propozycję nie do odrzucenia". Ma na polecenie ojca Staszka odnaleźć i sprowadzić chłopaka. Sprawa jest o tyle trudna, że młodzieńca zapewne nie ma już wśród żywych.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Ostatni tom skupia się przede wszystkim na Staszku, który zdecydował się przenieść się do 1864 roku by ratować Helę. I oczywiście niemal od razu pakuje się w kłopoty. I dopiero teraz przekonuje się jak cenne były nauki dawane mu przez Kozaków. I nie chodzi tu tylko o naukę fechtunku. Tymczasem w czasach współczesnych Marek też wpada w kłopoty, gdyż jest ktoś kto usilnie poszukuje Staszka. I nie cofnie się przed niczym by uzyskać o nim jakiekolwiek informacje.  

Ten tom jest dla mnie zupełnie inny niż poprzednie. Owszem, trzyma poziom wcześniejszych ale tak naprawdę opowiada już inną historię. Cieszy mnie rozwój postaci Staszka -jest teraz zupełnie innym człowiekiem, mądrzejszym i w pełni świadomym konsekwencji podejmowanych decyzji. Wprawdzie wydarzenia toczą się zupełnie nie po jego myśli, to jednak potrafi stanąć na wysokości zadania. Cały cykl jest naprawdę dobry i gorąco go polecam. 

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Niepotrzebna cześć ,napisana na silęz wydziwianąfabułą.Cała seria super, opisy 16 wiecznych miast bardzo interesujące , trafnie oddany charakter miast Hanzeatyckich.Za całość 5 z plusem

(Kliknij aby rozwinąć opinię)