"Pamiętam cię" to dwie równoległe historie, opowiadane naprzemiennie. O ile wątek drugi zaczyna się zgodnie z regułami kryminału, o tyle pierwsza historia od początku przypomina horror. Obie opowieści w pewnym momencie łączą się odkrywając zaskakującą pointę i powikłane zależności międzyludzkie.
Na początku powieści czytelnik poznaje trójkę bohaterów, którzy w środku zimy przybywają na północne rubieże Islandii do opuszczonej osady by wyremontować stary dom. Na miejscu zastają ciemność, ziąb, pustkę, a na domiar złego zaczynają odnosić wrażenie, że cały czas ktoś kręci się w ich pobliżu.
Punktem wyjścia dla drugiej historii jest włamanie do przedszkola w niedużym miasteczku. Ktoś zakradł się do środka i dokonał aktu wandalizmu, bazgrząc po ścianach. Na miejscu pojawia się psychiatra, zatrudniony od niedawna w miejscowym szpitalu. Sprowadził się do miasteczka uciekając przed koszmarem wspomnień - kilka lat wcześniej w niewyjaśnionych okolicznościach zaginął jego synek. Jeden z pacjentów doktora wspomina o podobnym akcie wandalizmu, który miał miejsce wiele lat wcześniej. Wówczas włamanie poprzedziło znikniecie małego chłopca.
więcej
Na początku powieści czytelnik poznaje trójkę bohaterów, którzy w środku zimy przybywają na północne rubieże Islandii do opuszczonej osady by wyremontować stary dom. Na miejscu zastają ciemność, ziąb, pustkę, a na domiar złego zaczynają odnosić wrażenie, że cały czas ktoś kręci się w ich pobliżu.
Punktem wyjścia dla drugiej historii jest włamanie do przedszkola w niedużym miasteczku. Ktoś zakradł się do środka i dokonał aktu wandalizmu, bazgrząc po ścianach. Na miejscu pojawia się psychiatra, zatrudniony od niedawna w miejscowym szpitalu. Sprowadził się do miasteczka uciekając przed koszmarem wspomnień - kilka lat wcześniej w niewyjaśnionych okolicznościach zaginął jego synek. Jeden z pacjentów doktora wspomina o podobnym akcie wandalizmu, który miał miejsce wiele lat wcześniej. Wówczas włamanie poprzedziło znikniecie małego chłopca.
Informacje dodatkowe o Pamiętam cię:
Wydawnictwo: Muza
Data wydania: 2012-06-01
Kategoria: Kryminał, sensacja, thriller
ISBN:
Liczba stron: 320
POLECANA RECENZJA
PAMIĘTAM CIĘ
Tajemnica nigdy nie jest prosta do rozwikłania. Choć często wydaje się, że jej wyjaśnienie to łatwa sprawa. Wystarczy jedynie znaleźć właściwy klucz i to, co ukryte, odsłoni swe prawdziwe oblicze. Nim dotrze się do jej sedna, trzeba się przedrzeć przez wiele warstw. Jedne informacje pozyskane podczas poszukiwań są przydatne, inne, wydające się mieć związek ze sprawą, okazują nieużyteczne. Są i takie, które czekają na odkrycie. Czasem wydaje się, że brak jakiegokolwiek punktu zaczepienia, że wszystkie ślady prowadzą donikąd, że nie można określić dokładnego kierunku poszukiwań. Kest jedynie najbardziej og&o...
więcej
Kup książkę Pamiętam cię
Sprawdzam ceny dla ciebie ...
Cytaty z książki
REKLAMA
Zobacz także
Pamiętam cię - opinie o książce
Dwie przerażające historie. Tajemnica, która je połączy. Czy duchy przeszłości wypełzną na powierzchnią, pragnąc zemsty? Frayer jest psychiatrą na prowincji. Przeniósł się ze stolicy zaraz po rozwodzie z żoną, która popadła w obłęd spowodowany zaginięciem ich syna, Benniego. Na wyludnioną wyspę przyjeżdżają trzech znajomych, Gardar ze swoją żoną Katrin oraz ich przyjaciółka Lif ze swoim psem. Postanowili odbudować stary dom i przerobić go na hotel.Powieść zaczyna się od aktu wandalizmu w przedszkolu, który, jak się później okazuje, jest identyczne jak włamanie sprzed kilkudziesięciu lat. Dagna, policjantka zajmująca się tą sprawą sprowadza Frayera na miejsce, by pomógł ustalić profil psychologiczny sprawcy. Jedna na nic zdaje się jego pomoc. Po tym wydarzeniu zaczynają się dziać dziwne rzeczy. Lekarz wraz z policjantką będą próbować rozwiązać zagadki sprzed laty. Natomiast na wyspie też nie dzieje się najlepiej. Chwilę po przyjeździe bohaterowie zaczynają doświadczać siły nadprzyrodzonej. Kim okaże się tajemniczy chłopiec prześladujący całą czwórkę? Czy Frayer odnajdzie syna? Ilu jeszcze ludzi musi zginąć, by prawda wyszła na jaw?
Książka ma swój urok, to muszę przyznać. Po "Pamiętam Cię" sięgnęłam przez sentyment do autorki, który rozwinął się, gdy parę lat temu sięgnęłam po powieść "Weź moją duszę". Przeczytałam ją tyle razy, iż wyuczyłam się wielu wątków na pamięć. Wiedziałam już co się w którym miejscu znajduje. I przyznam szczerze, że i tym razem nie zawiodłam się. Yrsa doskonale manewruje uczuciem strachu, napełnia czytelnika niepokojem i niezdecydowaniem. Kiedy na jaw wychodzą kolejne sekrety bohaterów jestem w ciężkim szoku. Dodatkowo powieść została stworzona na zasadzie: jeden rozdział przypada jednej historii i tak do końca przeplatają się losy Frayera oraz trójki przyjaciół. A co jest w tym wszystkim najlepsze? Każdy rozdział kończy się w najmniej odpowiednim momencie, chwili zgrozy lub zagadki, przez co nie można oderwać się od czytania, koniecznie trzeba wiedzieć co dalej. Dlatego też dla tej Pani wielkie brawa za budowanie napięcia i nieodpartej chęci dalszej lektury. Dodatkowo moją grozę potęgował fakt, że za czytanie wzięłam się po obejrzeniu horroru, późnym wieczorem, sama w pokoju. Polecam książkę ludziom o mocnych nerwach, nieustraszonych bądź lubiących się bać.
Opis znajduje się również na blogu: www.zksiazkadolozka.blogspot.com
Kolejna dobra powieść tej islandzkiej autorki. Chyba uzależniłem się od klimatu panującego w jej książkach. Tym razem to horror, i to bardzo dobry horror. Nieszczęśliwe sploty wydarzeń sprzed lat dają o sobie znać na jednej z wysepek Islandii. Mrok, mróz i niesamowity klimat. Mógłby z tego być całkiem niezły film.
Książka na pograniczu horroru i kryminału, gdzie tajemnica z przeszłości łączy się z teraźniejszością. Dokładnie to, co lubię najbardziej. Historia bardzo wciąga i trzyma w napięciu. Nie mogłam się oderwać i zarwałam wieczór.
Jest taki jeden film. "Wyspa tajemnic". Mroczno w nim od samego początku. A atmosfera jest w nim bardzo duszna. Do tej pory w mojej głowie tłucze się muzyka z filmu. Do tej pory pamiętam niemal każdy kadr. Autorka powieści "Pamiętam cię" tworzy bardzo podobny klimat. Cały czas coś się czai. I wiadomo, że w końcu nastąpi dramatyczny wybuch. Ale emocje nie opadają. Nerwy czytelnika napięte są jak struna. Napięcia nie można się pozbyć. Nawet czytając książkę podczas przejazdu komunikacją miejską.
Czytelnika w garści trzyma kilka mrocznych tajemnic. Od czasu do czasu można samemu wejść na pewne ścieżki i domyślić się paru spraw, zanim jeszcze autorka je odkryje. Ale nie jest to ważne. Bowiem Yrsa tak skonstruowała powieść, by nie móc się od niej oderwać. Losy ojca, któremu zaginął syn i trójki przyjaciół spisuje naprzemiennie. A każdy rozdział kończy tak, że nie ma mowy, by książkę odłożyć na lepszą chwilę. Od samego początku atmosfera robi się coraz bardziej gęsta. Narasta i narasta. I nawet na chwilę nie można zaciągnąć się łagodniejszym powietrzem. Nie jestem z tych, którym wystarczy zwykłe bu! by mocno przestraszyć. Ale "Pamiętam cię" jest tym typem powieści, podczas czytania której mimowolnie zaczniemy nasłuchiwać dziwnych odgłosów we własnych czterech ścianach.
Zginęło dwóch chłopców, jeden współcześnie - Bennie, drugi przed laty - Bernodus. Ktoś włamał się do przedszkola Benniego i pozostawił na ścianach takie same napisy jakie pojawiły się w szkole Bernodusa po jego zniknięciu.
Równocześnie na pobliskiej opuszczonej wyspie osiedla się troje przyjaciół. Po pewnym czasie okazuje się, że nie są sami.
"Pamiętam cię" to pierwsza z książek Yrsy Sigurdardottir, którą przeczytałam. Bardzo przypadła mi do gustu. To mroczna ale tez melancholijna powieść z dreszczykiem.
A miało być tak strasznie... No właśnie, miało być.
Autorka naprzemiennie prowadzi dwa wątki, które pod koniec się łączą. Mamy zatem trójkę przyjaciół, którzy kupili stary dom. Planują go wyremontować i urządzić pensjonat. Dom stoi w opuszczonej przed laty osadzie, do której (a jakże!) dostać się można tylko drogą morską. Nie ma tam prądu i (oczywiście) zasięgu. Brzmi banalnie? Druga historia, to opowieść o psychiatrze, który kilka lat temu stracił w niewyjaśnionych okolicznościach synka. Chłopiec zaginął, nigdy go nie odnaleziono.
Z początku powieść nuży. Irytuje urywanie wątku w momencie, gdy już prawie zaczynało się coś dziać. Brakuje pełnokrwistych postaci. Trudno doszukać się porządnej, przerażającej sceny. Myślę, że zakwalifikowanie "Pamiętam Cię" do kategorii horror, to spore nadużycie. Niestety, tu nie straszy ani skrzypiąca podłoga, ani pojawiające się na podłodze przedmioty znikąd. Szczerze mówiąc bałam się tylko, że może zostać już tak do końca. Ku mej uldze wątki bardzo zgrabnie się połączyły. Zakończenie jest logiczne i spójne. Za to duży plus. Pomysł na całą historię ciekawy. Nie mogę się jednak oprzeć wrażeniu, że można było z niej wycisnąć sporo więcej.
Moja pierwsza książka tej autorki i do tego horror, a ten gatunek bardzo lubię.
Mamy tutaj dwie historie toczące się równolegle. W pierwszej trójka przyjaciół remontuje stary, opuszczony dom w wiosce, w której nikt już nie mieszka. Od początku mają wrażenie, że nie są w tym domu sami. W drugiej historii lekarz psychiatra odkrywa, że istnieje związek pomiędzy niedawno zmarłą samobójczynią, a zniknięciem jego dwunastoletniego syna, a także pewnym chłopcem, który również zaginął wiele lat temu i nigdy się nie odnalazł.
Całkiem wciągająca książka i choć to horror to nie przestraszyła mnie ani przez chwilę. Pomimo tego oceniam pozytywnie, bo podobało mi się jak potoczyła się ta historia i jak ją autorka zakończyła. Być może to nie ostatnia książka Pani Yrsy, którą przeczytałam.
Inne książki autora
Rozgrzeszenie
0
Freya i Huldar stają przed nowym wyzwaniem. Dramatyczna walka z czasem przypomni Freyi lata, które usiłowała dotąd wymazać z pamięci... O tej zbrodni...
Statek śmierci
Zobacz wszystkie książki tego autora
0
Luksusowy jacht rozbija się przy wejściu do portu w Reykjawiku. Na jego pokładzie nie ma nikogo. Jacht jest własnością Banku Islandzkiego, odkąd poprzedni...
