Po drugiej stronie muru. Krakowska kołysanka

To moje kolejne spotkanie z twórczością autorki. Książka "Po drugiej stronie muru" jest drugim tomem serii "Krakowska kołysanka" i kontynuacja powieści "Nadzieja pośród ruin" i książki z tego cyklu należy czytać w odpowiedniej kolejności żeby zrozumieć wszelkie zależności oraz ciąg przyczynowo - skutkowy wszystkich wydarzeń. Stylistyka i język jakim posługuje się autorka jest przyjemny w odbiorze co sprawia, że książkę czyta się naprawdę szybko. Mi zapoznanie się z dalszymi losami bohaterów zajęło jeden wieczór i ponownie z dużym zainteresowaniem oraz zaangażowaniem śledziłam ich historię. Fabuła została w interesujący sposób nakreślona, przemyślana i dobrze poprowadzona. Natomiast bohaterowie, zarówno pierwszo jak i drugoplanowi, zostali w autentyczny i wielowymiarowy sposób wykreowani. Jestem pewna, że nawet pomimo dzielących nas lat i okoliczności z powodzeniem moglibyśmy się z nimi utożsamić w niektórych kwestiach, podzielając podobne troski i dylematy moralne. Razem z bohaterami przeniosłam się do 1942/1943 roku, zatem do okresu II Wojny Światowej i uważam, że pisarka w niesamowicie realistyczny i pobudzający wyobraźnię sposób oddała to co działo się w tamtym czasie na ziemiach polskich. Pokazując to jak wyglądało wtedy życie ludności, z czym musieli się oni zmagać (ukazując między innymi z punktu widzenia niemieckiego oficera i młodej Polki pomagającej w prowadzeniu domu dziecka). Tutaj pisarka skupiła się na pokazaniu tragedii związanej z wojną - strach o bezpieczeństwo siebie i swoich bliskich, walka o przetrwanie czy też trudne decyzje mające swoje konsekwencje. Muszę przyznać, że opisy niektórych sytuacji oraz wydarzeń naprawdę mocno mną wstrząsnęły i wywołały całą lawinę emocji - smutek, bezradność, strach, niejednokrotnie zdarzyło mi się uronić łzę nad tą niesprawiedliwością losu jaka spotkała niektóre z postaci. Bardzo współczułam bohaterom i jednocześnie z całych sił im kibicowałam. Pisarka ten tom zakończyła w taki sposób, że nie pozostaje nic innego jak czym prędzej sięgnąć po kontynuację, pod tytułem "Ścieżka ku ocaleniu". Jestem pewna, że fani powieści historycznych będą usatysfakcjonowani. Polecam!

"Po drugiej stronie muru" to drugi tom cyklu Krakowska kołysanka. W tej części ochronka dla sierot prowadzona przez Wiktorię i jej matkę staje się miejscem przechowywania żydowskich dzieci, które zostają uwolnione z getta. Wiktoria mocno angażuje się w pomoc tym niewinnym istotom, a w całym procederze udział bierze oficer SS, Martin Aigner. Młoda kobieta zaczyna darzyć Niemca zaufaniem, a wkrótce otwiera się także na głębsze uczucia. Sprawy komplikują się, gdy do miasta niespodziewanie wraca Bruno, mężczyzna który jeszcze przed wybuchem wojny oświadczył się Wiktorii.
To nie koniec komplikacji i problemów, bowiem ochronka staje się miejscem stałych obserwacji Niemców, którzy chcą wyłapać każdego ukrywającego się Żyda.

Podczas czytania tej książki odczuwałam szereg skrajnych emocji, okrucieństwo wojny i towarzyszyłam bohaterom, którzy zmagali się ze strachem, niepokojem i trudnymi wyborami. Niezwykle tragiczne losy ludności żydowskiej, a w tym dzieci, najdelikatniejszych, najbardziej niewinny istot poruszają do głębi.

Autorka z wyczuciem kreśli obraz dramatycznego życia w krakowskim getcie, gdzie często ludzie poddawali się terrorowi nazistów, nie widzieli dla siebie ratunku, chcieli odejść z tego świata by już dłużej nie cierpieć. W tej części autorka zawarła także rodzące się zakazane uczucie dwójki ludzi, które nie powinno mieć miejsca. Ale czy można sprzeciwić się temu, co dyktuje nasze serce?

To trudna, bolesna opowieść o tym, że niekiedy ciężko jest rozróżnić szczerość od udawanej pomocy, prawdę od kłamstwa, dobro od zła. To naprawdę godna uwagi lektura, a jedyne do czego mogę się przyczepić do drętwe, niekiedy "kwadratowe" dialogi pomiędzy Wiktorią a wybrankiem jej serca, które były dla mnie mocno irytujące. Przymykam jednak oko na ten jeden minus i jak najbardziej zachęcam do sięgniecia po tę serię książek, a sama wyczekuję III tomu!

        “Nikt nie powinien dokonywać wyboru między jednym życiem a drugim”.

Rodzice Wiktorii prowadzą w Krakowie ochronkę dla sierot. Wraz z wybuchem wojny wszystko drastycznie się zmieniło. Ojciec, z bratem i narzeczonym poszli na wojnę, a ona razem z matką robią wszystko, by sierociniec działał sprawnie. Gdy Niemcy zaczynają wywózkę z Żydów z getta, kobiety robią wszystko by uratować jak najwięcej żydowskich dzieci. Udzielają schronienia Ryfce, przyjaciółce Wiktorii z dzieciństwa. Ogromną pomocą i zaangażowaniem wykazuje się niemiecki oficer Martin Aigner. Wiktoria i Martin zaczynają dążyć się uczuciem. Sprawy komplikują sie gdy niespodziewanie po trzech latach wraca narzeczony Wiktorii. 

Trudna, przepełniona dramatycznymi chwilami i nieśmiało tląca się nadzieją. 

 Wnikliwa perspektywa, ukazująca ludzkie zachowania w trudnych warunkach. Akcja toczy się swoim rytmem, zaskakuje i wywołuje ogromne emocje. Fabuła ciekawie poprowadzona ukazuje wojenny Kraków, codzienność za murami getta i pokomplikowane relacje międzyludzkie. Styl Autorki jest bardzo płynny, naturalny, piękny, przy tym lekki, powodował ogromną przyjemność z czytania. Pani Joanna pisze z pasją, czuć ogromną wiedzę historyczną. Atutem powieści są bohaterowie. Skomplikowane, autentyczne, rewelacyjnie wykreowane osobowości, wzbudzają w czytelniku wiele sprzecznych emocji. Cały czas miałam wrażenie, że razem z nimi przemierzałem ich kręte życiowe ścieżki. Do Wiktorii poczułam sympatię już w pierwszej części. To silna, odważna, zdeterminowana przy tym wrażliwa, ciepła, młoda kobieta. Martin jest rozdarty wewnętrznie, wbrew sobie znalazł się na rozdrożu, robi wiele dobra, ale i czyni zło. Czy jednak ma jakikolwiek wybór? 

Z książki biją autentyzm, emocje i siła kobiet. Wojenna zawierucha trwa w najlepsze, nie oszczędza nikogo, a one znajdują siłę, odwagę, by prowadzić dom dla sierot, dający dzieciom namiastkę poczucia bezpieczeństwa. Z determinowane, niezłomne, silne, odważne robią wszystko by nieść pomoc, by uratować jak najwięcej żydowskich dzieci. Odwaga, determinacja i wewnętrzne rozdarcie Martina robią wrażenie. Dramatyczny obraz ludzi zamkniętych za murami getta, ich los wydaje się być przesądzony. Mroczne, złe czasy, codzienność podszyta ciągłym strachem o życie swoje i bliskich, a obok tląca się iskierka nadziei, że w tym wszystkim są jeszcze dobrzy ludzie. Uczucie, które przychodzi niespodziewanie, jest zakazane, wbrew wszystkiemu staje się światełkiem w mroku.

Pochłaniająca, mądra, głęboko poruszająca opowieść. Ukazuje determinację, odwagę, człowieczeństwo, a obok okrucieństwo, które nie ma umiaru. Daje do myślenia, zostanie we mnie na dłużej. Z niecierpliwością czekam na kolejną część. Z całego serca polecam, Tatiasza i jej ksiąki :) 

Po lekturze pierwszej części cyklu „Krakowska Kołysanka”, „Nadzieja pośród ruin” autorstwa Joanny Nowak, która wzbudziła we mnie wiele pytań, z niecierpliwością oczekiwałam na kontynuację. W drugiej odsłonie swojej sagi Joanna Nowak ponownie przenosi czytelników do okupowanego Krakowa, miejsca przesyconego lękiem, niepewnością i moralnymi dylematami. „Po drugiej stronie muru” to opowieść, która nie tylko kontynuuje losy znanych już bohaterów, ale także pogłębia ich psychologiczne portrety, rzucając ich w jeszcze trudniejsze okoliczności. Joanna Nowak po raz kolejny udowadnia, że potrafi splatać historię z osobistymi dramatami bohaterów w sposób poruszający i pełen napięcia.

Wiktoria staje w obliczu dramatycznych wyborów, gdy w getcie rozpoczynają się pierwsze wysiedlenia. Ryzykując własne życie, z pomocą niemieckiego oficera Martina Aignera ratuje małą Ryfkę, żydowską dziewczynkę. Ten akt odwagi i człowieczeństwa zbliża ją do Martina, ale ich relacja toczy się w cieniu wojny i wzajemnych tajemnic. Nowak subtelnie ukazuje wewnętrzne rozdarcie bohaterki, której serce i rozsądek nie idą w parze – zakochana w człowieku stojącym po „drugiej stronie barykady”, jednocześnie zmaga się z przeszłością i obecnością narzeczonego Bruna, który wraca do Krakowa w najgorszym możliwym momencie.

„Po drugiej stronie muru” autorstwa Joanny Nowak to niezwykle emocjonująca i poruszająca kontynuacja sagi „Krakowska Kołysanka”. Podobnie jak pierwszy tom, wciągnęła mnie od pierwszych stron, sprawiając, że z zapartym tchem śledziłam losy bohaterów. Autorka w mistrzowski sposób ukazuje wewnętrzne rozdarcie swojej bohaterki. Wiktoria staje się postacią wielowymiarową – odważną, a jednocześnie zagubioną, rozdwojoną pomiędzy powinnością a pragnieniem miłości, między przeszłością a teraźniejszością. Jej milczenie wobec Bruna i niepełna szczerość wobec Martina stają się symbolicznym odbiciem dylematów moralnych, z jakimi muszą się mierzyć ludzie w nieludzkich czasach.

Joanna Nowak nie unika trudnych tematów – pokazuje grozę okupacji, mechanizmy działania systemu, ale przede wszystkim skupia się na ludzkich emocjach. Relacja Wiktorii i Martina, mimo że obarczona ryzykiem i sprzecznościami, nie jest ukazana w sposób naiwny ani romantyczny. To związek osadzony w skomplikowanym kontekście, pełen napięć i niewiadomych. Wątki miłosne nie dominują nad tłem historycznym – przeciwnie, splecione są z nim w sposób naturalny i wiarygodny. Ogromnym atutem powieści jest właśnie ten realizm – pokazanie, jak uczucia muszą ustępować miejsca codziennej walce o życie, jak ludzie zmuszeni są do kłamstw, przemilczeń i trudnych wyborów.

Plusem powieści jest również tło historyczne – autorka z dużą dbałością oddaje realia okupowanego Krakowa. Atmosfera niepewności, strachu i ciągłego zagrożenia przenika każdą stronę, nadając osobistym wyborom bohaterów jeszcze większą wagę.

„Po drugiej stronie muru” to poruszająca i dojrzała kontynuacja pierwszego tomu. To opowieść o miłości, która nie powinna się wydarzyć, o odpowiedzialności, która jest trudna do udźwignięcia, oraz o człowieczeństwie, które potrafi przetrwać nawet w najciemniejszych czasach. To także historia o odwadze, lojalności i wewnętrznym konflikcie – zarówno jednostki, jak i całego narodu. Joanna Nowak po raz kolejny udowadnia, że potrafi opowiadać historię z kobiecej perspektywy, nie tylko jej nie spłycając, ale także wzbogacając o emocjonalną głębię. Zakończenie tej części pozostawia wiele pytań i niedopowiedzeń, co tylko zwiększa apetyt na kolejną odsłonę sagi. Dla fanów literatury wojennej i powieści obyczajowych z głębią – pozycja obowiązkowa.

,,Ściany mają uszy, nie wiadomo, czy ten kto stoi obok, jest wart zaufania"

Pierwsze wysiedlenia w krakowskim getcie potęgują niepewność, która rozpanoszyła pośród uciśnionych mieszkańców. Z przestrachem oglądają się za siebie, walcząc o każdy, nawet najmniejszy kawałek chleba. Poza jego murami, także trudno o spokój. Niemiecka władza nie spocznie, dopóki nie ukarze wszystkich, którzy sprzeciwiają się ich polityce. Zaślepieni swoją wizją, nie zwracają uwagi na ból i cierpienie, które jest ich nieodłącznym towarzyszem. Liczą się wyłącznie statystyki i kolejne w ich odczuciu sukcesy, obkupione ludzkim życiem.

W domu dziecka, prowadzonym przez rodzinę Gajewskich, również panuje nerwowa atmosfera. Mimo ogromnej chęci niesienia pomocy, opiekunki muszą uważać na każdy ruch, gdyż niewłaściwy krok niesie za sobą ogromne ryzyko. Pojawienie się w ich bliskim otoczeniu Martina Aignera, wzbudza mieszane uczucia oraz ogrom pytań, przepełnionych strachem. Tym bardziej, że jego serce skradła Wiktoria. Ta sama, która swoją rękę, niegdyś obiecała innemu. Pomiędzy zawiścią, zazdrością i okrucieństwem, próbują znaleźć chociaż fragment swojego miejsca na ziemi. Życie jednak, pisze swoje scenariusze. Ktoś, kto wydawał się przyjacielem, może zdradzić w najmniej oczekiwanym momencie, wiedziony najbardziej prymitywnymi pragnieniami.

,,Cóż, niektórych rzeczy nie da się, ot tak odłożyć na półkę i wrócić do nich, gdy przyjdzie pora. Żyjemy tu i teraz, z konsekwencjami własnych wyborów"

Mimo że w cyklu pojawia się wiele postaci, każda z nich ma swoje, jasno określone miejsce. Autorka nie ukrywa ich wad i emocji, co bez wątpienia, dodaje im autentyczności. Całość historii jest absolutnie nieprzewidywalna, a zakończenie drugiego tomu pozostawiło mnie w rozsypce. Nie próbuję się nawet domyślać, co wydarzy się dalej. Jestem pewna, że kolejny tom złamie mi serce. To trudna i niezwykle przejmująca seria, która zasługuje na więcej uwagi. Zdecydowanie polecam, szczególnie wielbicielom gatunku.

"Po drugiej stronie muru" Joanny Nowak to drugi tom Krakowskiej kołysanki i choć ukazał się stosunkowo szybko, oczywiście w moim odczuciu, to bardzo doceniam zabieg przypominający co działo się w poprzedniej części. Co prawda we mnie wciąż żywo rezonowały emocje z "Nadzieji pośród ruin" ale i tak z przyjemnością odświeżyłam sobie fabułę tym krótkim streszczeniem.

Fabularnie powracamy do krakowskiego sierocińca, w którym Wiktoria wraz z matką zgadzają się na przechowywanie dzieci, uratowanych z getta, zanim te trafią do dalszych, bezpieczniejszych miejsc. Rola, jaką w tym procederze pełni Martin Aigner sprawia, że Wiktoria nabiera do niego zaufania i otwiera się na rodzące się między nimi uczucie. Wtedy do Krakowa wraca Bruno, z którym dziewczyna zaręczyła się jeszcze przed wojną.

Ta część wycisnęła ze mnie niejedną łzę. Za obyczajową stroną powieści, o której wspomniałam wyżej, a w której brakuje wzmianki i zemście, bieżących problemach bohaterów, ukazane zostają przerażające i poruszające losy mieszkańców Krakowa. Ukrywanie się Żydów, ich wywózki z getta.

Przeczytałam jednym tchem i wyczekuję dalszej części.